ลิขิตรัก

ดวินปลอบเสียงอ่อนก่อนเตือนสติให้เธอมองชีวิตในมุมใหม่

“ชีวิตมีแบบทดสอบให้เราเสมอและไม่ว่าเราจะเลือกหรือไม่เลือกสิ่งที่อยู่ตรงหน้าก็คือสิ่งดีที่สุดสำหรับกระหม่อม อย่างเช่นขณะนี้...เป็นช่วงเวลาดีที่สุด ก่อนหน้านี้กระหม่อมอาจพูดสิ่งที่ไม่อยากพูดเพราะไม่มีสิ่งอื่นให้เลือก แต่ตอนนี้กระหม่อมมั่นใจว่าเลือกทำสิ่งถูกต้องที่สุดแล้ว...ทำในสิ่งที่หัวใจอยากทำที่สุดคือการอยู่ตรงนี้เพื่อปกป้องพระองค์”

อลิซซึ้งใจมากอยากโผกอดแต่ต้องข่มใจกุมมือตัวเอง “นายพูดแบบนี้ยิ่งทำให้เราอยากเป็นคนธรรมดา ถ้าเราเป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่งไม่ได้เป็นเจ้าหญิง ชีวิตเราคงง่ายกว่านี้ เราคงได้ทำในสิ่งที่เราอยากทำมากกว่านี้”

น้ำตาของอลิซทำให้ดวินใจอ่อนยวบ พ่ายแพ้ใจตัวเองอย่างหมดท่าดึงตัวเธอมากอด อลิซรู้สึกหวานล้ำและอุ่นวาบในหัวใจ...ในที่สุดเธอก็ทลายกำแพงระหว่างกันได้เสียที...

อลันเคืองแพนไม่หายเรื่องส่งข่าวถึงดวินกับอลิซ นาวิกโยธินสาวต้องรับปากว่าจะไม่บอกเรื่องนี้กับใครอีกเขาถึงยอมอ่อนท่าที แต่กระนั้นเพื่อไม่ให้ฟุ้งซ่าน ราชนิกุลหนุ่มจึงออกไปหางานทำ

แพนหนักใจมาก ตามไปช่วยหางานด้วยและตัดสินใจพาเขาไปสมัครงานที่ร้านอาหารของมาลีอดีตทหารลับหญิงที่เคยทำงานด้วยกัน ประสบการณ์ทำให้มาลีดูออกทันทีว่าอลันไม่ใช่คนธรรมดาแต่เป็นวีไอพีของหน่วยราชการลับซึ่งแพนต้องคอยอารักขา แพนยอมรับแต่โดยดีและขอร้องให้อีกฝ่ายรับอลันไว้เพื่อความปลอดภัย

มาลียอมให้อลันทำงานด้วย แพนโล่งใจมากและถือโอกาสขอใช้โทรศัพท์ของมาลีติดต่อดวิน นาวิกโยธินหนุ่มรู้ข่าวเรื่องอลันก็พาอลิซมุ่งหน้าไปร้านอาหารของมาลีทันที!

ooooooo

อลิซดีใจมากเมื่อรู้จากดวินเรื่องพิกัดของอลัน แต่กระนั้นก็อดกังวลไม่ได้ว่าญาติหนุ่มจะหนีหน้าและไม่ยอมรับความช่วยเหลือจากเธอ ดวินเห็นใจดึงมือเธอมากุม

“พระองค์ทรงรู้ไหมว่ากระหม่อมรู้สึกยังไง”

แววตาที่อัดแน่นไปด้วยความรักและความจริงใจของดวินทำให้อลิซหน้าแดงก่ำ

“นายเป็นห่วงเรา”

“พระองค์ทรงรับรู้ความรู้สึกกระหม่อมได้เพราะกระหม่อมแสดงมันอย่างเปิดเผยและจริงใจ กระหม่อมเปิดความรู้สึกของตัวเองออกมาอย่างไม่มีความกังวลใดๆ เช่นกัน ถ้าพระองค์มีความประสงค์ให้เจ้าชายอลันรับรู้ความรู้สึกของพระองค์แค่เปิดเผยมันอย่างจริงใจไม่ต้องกังวลใดๆทั้งสิ้น”