วิมานมนตรา
ตอนที่ 15
กำพลชอบพัชรีมากพยายามก้อร่อก้อติกจนเดือนดาราที่มองจากกล้องวงจรปิดหมั่นไส้ เรียกสำลีมาบ่นให้ฟัง
“ไอ้เด่นมันเลว ไปที่ไหนมันก็ทำความเดือดร้อนที่นั่น ฉันเห็นท่าทางมันชาตินี้น่าจะมีโอกาสทำเลวง่ายกว่าเดิม”
“ทำเลวชาติก่อนแต่ทำไมชาตินี้ถึงได้ดีมีเงิน จะให้ผมจัดการยังไงดีขอรับ”
“ดูมันไปก่อน ชาติก่อนเป็นน้อง ชาตินี้ไม่เกี่ยวกัน มันทำอะไรให้เราวุ่นวายก็ไม่ต้องไว้หน้ากัน”
“นังผู้หญิงที่มาด้วยก็ท่าทางกุ๊ยๆนะขอรับ”
“มันคือนังขวัญตา มันเลวมาก สองคนนี่มันคงเกิดมาเลวทุกชาติ มันทำท่ายโสใส่ยัยอี๊ด ดีที่เป็นยัยอี๊ดเลยเจอตอบโต้ ถ้าเป็นยัยพัดคงเงียบ”
วิญญาณพริ้งกับเอิบที่คอยตามสาระแนเดือนดาราตลอดได้ยินว่ารสรินคือขวัญตาอดีตคู่อาฆาตของเดือนดาราก็รีบไปดูหน้าและแกล้งรสรินให้ขวัญผวากรีดร้องลั่นห้องพัก
กำพลได้ยินเสียงคู่ขาสาวก็วิ่งมาดู หัวเสียมากเมื่อเห็นเธอดิ้นพล่านคนเดียวในอ่างน้ำ
“รสริน! เป็นบ้าอะไร แหกปากตะโกนลั่นไปหมด”
รสรินเพิ่งรู้สึกตัว พึมพำแก้ตัวแกนๆ
“รสฝันมังคะ มันกึ่งฝันกึ่งจริง ผีมาหลอกรส มันห้อยหัวแลบลิ้นปลิ้นตา เรียกรสว่านังขวัญโสเภณีโคมเขียว”
“ช่างเป็นชื่อที่เหมาะมาก ผีมันคงดูบุคลิกเธอออก คงเป็นผีโบราณเพราะสมัยนี้เขาไม่เรียกแบบนี้กันแล้ว”
“รสไม่ขำนะคะ คุณอานั่นแหละมาถึงนี่ก็ทำท่าห่างเหินรสเพราะเจอเหยื่อรายใหม่”
“เธอรีบไปทำหน้าที่เบ็ด ไปตกเหยื่อมาให้ฉัน และรางวัลที่ต้องการจะตามมา”
ooooooo
ในที่สุดงานบุญใหญ่ก็มาถึง เดือนดาราทำหน้าที่ประธานเหมือนเคย ส่วนสำลีฉวยจังหวะชุลมุนปลีกตัวไปฆ่าคนสวนเพื่อนำเลือดมาประกอบพิธีสำคัญให้เดือนดารา
วิญญาณพริ้งกับเอิบตามขัดขวางสำลีแต่ก็ถูกมนตร์ดำของเขาไล่ตะเพิด หมอผีชราเลยจัดการตามแผนได้สำเร็จก่อนจะรีบไปหาเดือนดาราเพื่อรายงานเหตุการณ์ทั้งหมด
“ไม่มีปัญหาขอรับ กระผมไปปลูกดอกไม้เพิ่มมาอีกแปลงแล้วขอรับ คืนนี้ค่อยมาทำพิธีขอรับ”
“พักนี้ฉันอ่อนแรงลงมาก ทั้งที่ฉันก็ใช้ยาจากมนตร์ดำของลุงตลอดเวลา”
“เพราะเจ้ากรรมนายเวรของคุณหญิงมารุมล้อมกันหกชีวิตกับสองวิญญาณ แม้ว่าพวกหกคนไม่ได้รับรู้และไม่ได้คิดทำร้ายคุณหญิงก็ตามที...แต่มันคือกรรมขอรับ”
เดือนดาราประสาทเสียเพราะต้องแอบทำพิธีอย่างลับๆ แถมต้องรับมือวีรกรรมสุดกักขฬะของกำพลหรือเด่นในอดีตชาติ ส่วนรสรินหรือขวัญตาในอดีตชาติก็ไม่กลัวเดือนดารา ทำท่าเหมือนอยากมีเรื่องแต่กำพลก็ขวางไว้เพราะรู้สึกหวาดๆกับแววตาของเดือนดาราอย่างบอกไม่ถูก
คณะตรินและวริศรามาร่วมโต๊ะอาหารกับเดือนดารา เดือนดาราฉวยจังหวะตรินกับวริศราไปตักอาหารขโมยมือถือของตรินเมื่อเห็นว่ามีข้อความจากวิลาสินีส่งมาตามให้เขากลับบ้านเร็วที่สุด
ตรินหามือถือตัวเองไม่เจอเลยแกล้งบ่นให้เข้าหูวริศรา
“ผมเพิ่งนึกได้ คุณแม่บอกให้โทร.หา”
“มาบอกฉันทำไม อยากโทรก็โทร.ไปสิ”
“บอกแฟนไม่ได้หรือไง เฮ้อ...เล่นตัวตลอดเวลาแฟนเรา”
“อย่ามาโมเมนะ!”
วริศราเขินมากแต่ก็ยอมให้เขายืมมือถือ รสรินมากินข้าวกับกำพลเกิดประทับใจความหล่อของตรินจึงปรี่ไปยั่วยวน วริศราหึงมากจนมารตีต้องช่วยไกล่เกลี่ย กระนั้นรสรินก็ไม่สะทกสะท้านประกาศศึกเต็มที่จนวริศราไม่สบอารมณ์เดินหนี ตรินต้องตามไปง้อและกอดรัดจากด้านหลัง
