วิมานมนตรา
ตอนที่ 15
วริศราชะงัก หน้าแดงก่ำกับคำสารภาพรักของเขาอีกรอบ ตรินชอบใจมากแต่ไม่อยากเย้า อยากคุยเรื่องความฝันประหลาดกับเธอมากกว่า
“ถ้าคุณคือคุณพลอยที่ได้พบกับคุณเสริมคือผมในความฝัน คุณว่าเรื่องของเราสองคนไม่น่าค้นหาหรือ รวมทั้งอะไรแปลกๆอีกหลายสิ่งที่นี่และตั้งแต่ที่บ้านกรุงเทพฯแล้ว”
“ปล่อยฉันก่อน ได้โปรด...ฉันขอไปคุยกับคุณแม่เรื่องทั้งหมดก่อน”
แววตาอ้อนวอนของเธอทำให้ตรินใจอ่อน ยอมละอ้อมกอดแต่ไม่วายกำชับทิ้งท้าย
“ถามท่านด้วยนะเรื่องที่ท่านยกคุณให้ผมแล้ว”
ooooooo
พัชรีใจลอยคิดเรื่องตรินกับวริศรา อิจฉาแต่ทำอะไรไม่ได้เพราะปกรณ์ตามติดตลอด กระนั้นก็อยากลองใจเขาด้วยการบอกเรื่องเธอกับพี่ๆทั้งสองเป็นแค่ลูกสาวบุญธรรมของเดือนดารา
ปกรณ์อึ้งมากแต่ไม่มีท่าทีรังเกียจอย่างที่เธอคาด
“จริงหรือครับ แต่คุณหญิงท่านทั้งรักทั้งห่วงใยเชิดชูคุณสามคนมาก”
“ใช่ค่ะ ท่านส่งเราเรียนต่างประเทศตั้งแต่เด็กจนโต พวกเราเพิ่งกลับมาก่อนจะได้พบพวกหมอไม่นานหรอกค่ะ”
“งั้นแปลว่าพวกผมโชคดีที่ได้รู้จักคุณสามคนพี่น้อง”
“ไม่รังเกียจหรือคะว่าพวกเรามาจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า”
“ไม่หรอกครับ เพื่อนผมอีกสองคนก็คงคิดเหมือนผม ทุกคนคือคนเท่าเทียมกัน มีเกียรติมีศักดิ์ศรีในความเป็นคนเสมอกัน ถ้าจะแตกต่างก็ตรงความดีความชั่วนี่แหละครับ และผมเห็นแล้วว่าคุณสามคนเป็นคนดี”
“ขอบคุณค่ะ แต่อย่าเพิ่งมั่นใจ ดูกันไปอีกนานๆก่อนนะคะ”
“ครับ เอ้อ...พัดครับ...ผมอยากทราบว่าคุณสามคนพี่น้องเคยฝันตรงกันเรื่องเดียวกันไหมครับ”
“เคยค่ะ เราฝันเห็นคนแก่คนเดียวกัน แกว่าแกชื่อยายเอิบ เราฝันว่าแกบอกให้พวกเราไปจากที่นี่”
“พวกผมก็ฝันเห็นผีพัดลมเหมือนกัน มันมาหลอกหลอน ฝันเห็นผีสาวผมยาวแลบลิ้นปลิ้นตามาไล่ให้ไปจากที่นี่”
ไม่ทันขาดคำก็เกิดลมพัดแรง ปกรณ์หลอนมากรีบดึงพัชรีมาหลบตรงพุ่มไม้ พลางกวาดสายตามองรอบๆ กระทั่งเห็นบางสิ่งบางอย่างผิดปกติที่แปลงดอกไม้!
สำลีในสภาพชายชุดคลุมสีดำนั่นเองแอบมาทำพิธีขโมยเลือดคนดูแลกล้องวงจรปิด โดยหลังจากฆ่าแล้วขโมยเลือดแล้วจึงนำศพมาฝังท่ามกลางสวนดอกไม้เพื่ออำพรางสายตาทุกคน
วิญญาณพริ้งกับเอิบก็เห็นเหตุการณ์เดียวกัน ชายชุดดำทำลับๆล่อๆในสวนจึงรีบไปสังเกตการณ์
“ไอ้ผู้ชายเสื้อคลุมดำมันมาทำอะไรตรงแปลงดอกไม้นั่น”
“มันก็คือร่างหนึ่งของไอ้หมอผีที่มีไว้คอยหลอกคนให้ตกใจกลัวไงนังสาระแน”
“แต่ฉันสงสัยว่ามันมาปลูกดอกไม้อะไรไว้หลายแปลงตรงนี้ เพราะมันไม่น่าใช่ที่จะมาปลูกกัน ไปดูสิว่ามันยังไง”
“มันคล้ายๆหลุมศพของคุณพลอยกับคุณแสงที่ท่านเอาดอกมะลิไปโรยไว้ทุกวัน”
สองวิญญาณคู่กัดช่วยกันขุดหลุมในแปลงดอกไม้หลังสำลีผละไปแล้ว ปกรณ์กับพัชรีเห็นเหมือนมีดวงไฟสองดวงลอยวนเหนือสวนดอกไม้ก็วิ่งหนีตาลีตาเหลือก
