สุภาพบุรุษชาวดิน

“ดื่มด้วยกันไหมคะ” เสียงหญิงสาวดังขึ้นจากข้างหลัง อ้นหันมองเห็นเป็นลลิดาหน้าซีดจนเขียวยื่นแก้วมาให้ อ้นตกใจปัดแก้วโวยวายว่า ผี...ไม่เอา... ไม่เอา...หญิงสาวนางนั้นไม่พอใจ บ่นแกมด่าว่า พูดกันดีๆก็ได้นี่ ไอ้ทุเรศ อ้นจึงได้สติรีบขอโทษ โดนหญิงสาวด่าก่อนสะบัดไปว่า

“ไอ้บ้าเอ๊ย!! บ้าแล้วทำไมไม่นอนอยู่บ้านวะ”

ooooooo

คืนนี้หนูดีมาเดินผ่อนคลายแถวคอกม้า

อยู่คนเดียว คิดถึงที่อินทัชบอกว่าระหว่างวศินไม่อยู่ให้ลองเลือกงานใหม่ แต่ก็คิดไม่ออก เลยถาม ตัวเองว่างานอะไรเหมาะกับตน

ได้ยินเสียงม้าทำเสียงฟืดฟาดพลันก็นึกได้ยิ้มอย่างมีความสุข ดีใจร้อง “รู้แล้ว!!”

เพราะรู้ว่าคืนนี้วศินจะกลับหนูดีจึงอ่านหนังสือรอเพื่อบอกเขาว่าจะทำงานอะไร อังกาบบอกว่าวศินอาจมาดึกเพราะอินทัชบอกว่าจะแวะเอาของไปให้ลูกค้าก่อน บอกหนูดีว่าไปนอนก่อนดีกว่า

“ไม่เป็นไรค่ะ พรุ่งนี้อ้อก็จะมาถึงแล้ว หนูดีอยากขอลางานพี่วศินก่อน” อังกาบบอกว่าเรื่องแค่นี้วศินเขาไม่คิดหรอก “แต่หนูดีอยากคุยเรื่องงานที่หนูดีเลือกทำด้วยค่ะ อีกอย่างหนูดีก็ยังไม่ง่วงด้วย”

“อืม...งั้นก็ตามใจจ้ะ น้าไปนอนก่อนนะเริ่มง่วงแล้วเหมือนกัน”

พออังกาบไปหนูดีก็อ่านหนังสือต่อ อ่านไปจนเกือบจบเล่มวศินก็ยังไม่กลับ สุดท้ายหนูดีก็หลับไปไม่รู้ตัว

วศินกลับมาถึงตอนดึกเห็นหนูดีนอนหลับหนังสือยังคาอยู่ในมือก็สงสัยว่าทำไมมานอนตรงนี้ อินทัชบอกว่าสงสัยหนูดีจะรอเขาแน่ๆเลย เพราะ

วันนี้ตนให้หนูดีลองทำงานแผนกต่างๆตามที่เขาสั่งและให้บอกว่าอยากทำแผนกไหน นี่สงสัยจะรอเขาเพื่อจะบอกแน่เลย แล้วจะไปปลุกหนูดี

“ไม่ต้อง เดี๋ยวฉันจัดการเอง” แล้ววศินก็เดินไปช้อนร่างหนูดีอุ้มไปนอนที่ห้อง อินทัชเห็นแล้วแอบยิ้ม...

“ทำตัวเป็นเด็กๆไปได้” วศินวางร่างหนูดีบนเตียง คลี่ผ้าห่มคลุม ยิ้มอย่างเอ็นดูที่หนูดีหลับลึก

ไม่รู้เรื่องเลย เสร็จแล้วปิดไฟ ล็อกประตูแล้วออกไป... หนูดีหลับลึกไม่รู้เรื่องแต่ใบหน้ามีความสุขเหมือนกำลังฝันดี...

ตรงข้ามกับอ้นที่นอนกระสับกระส่ายฝันร้าย เห็นภาพที่ลลิดาถูกฆ่าแล้วสะดุ้งตื่น พอรู้ตัวว่าฝันไปก็ขออโหสิกรรมให้ตนด้วย...

ooooooo

ที่โรงพยาบาลเล็กๆใกล้กรุงเทพฯ...ลูกน้องวศินคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้องผู้ป่วย ซึ่งก็คือลลิดานั่นเอง

ขณะเขานั่งเล่นมือถือเฝ้าลลิดาอยู่นั้น เธอค่อยๆ รู้สึกตัวลืมตาขึ้น ถามชายคนนั้นว่าคุณเป็นใคร แล้วตนมาอยู่นี่ได้ยังไง?...

ที่แท้เขาคือลูกน้องที่วศินมอบงานให้ก่อนกลับเชียงรายว่าให้คอยสะกดรอยตามดูสองแม่ลูก

นี้ไว้ อินทัชส่งรูปสุดาวรรณกับอ้นให้ดู วศินกำชับอย่าให้พวกเขารู้ตัว ตนอยากรู้ว่าเขาไปที่ไหน ทำอะไร เจอกับใครบ้าง แล้วรายงานให้ทราบ กำชับให้ระวังตัวด้วย

ลูกน้องคนนี้ติดตามไปที่ห้องลลิดาจึงเห็นอ้นกับม้าเหล็กช่วยกันลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ออกจากห้องของลลิดาไปอย่างมีพิรุธ เขาตามไปจนเห็นพวกม้าเหล็กฉีดยาจนลลิดาอ่อนแรงแล้วจับเธอโยนน้ำ!

แต่ลูกน้องวศินก็โดดลงไปดึงร่างไร้สติของลลิดาขึ้นมา ไม่รู้ว่ายังเป็นหรือตายไปแล้ว...

ลูกน้องวศินเล่าให้ลลิดาฟังแล้วบอกว่าตนจะโทร.บอกพ่อเลี้ยงก่อนว่าเธอฟื้นแล้ว ลลิดาฝากบอกด้วยว่าตนมีเรื่องจะคุยด้วย พอเขาพยักหน้าเดินออกไป ลลิดาก็คิดแค้น...

“ฉันจะเอาคืนพวกมันให้สาสมกับที่ทำกับฉันไว้!!”

เมื่อวศินรู้ว่าลลิดาฟื้นแล้วก็บอกว่าให้เธอรักษาตัวให้หายก่อน เรื่องอื่นค่อยว่ากัน แล้วพึมพำเครียด

“ถึงกับต้องฆ่ากันเลยเหรอ คุณอ้น??”

รุ่งขึ้นขณะอ้อจะออกเดินทาง อ้นถามว่าจะไปไหน อ้อบอกว่าจะพาลูกทัวร์ไปไร่ชาของพี่วศิน ถามว่าพี่อ้นมีอะไรจะฝากถึงหนูดีไหม?

“ไม่ต้องหรอก เพราะเดี๋ยวพี่จะไปรับหนูดีกลับเอง” อ้อถามว่าหนูดีบอกหรือว่าจะกลับแล้วอ้นว่าไม่!

“จะบ้าเหรอ จู่ๆจะไปรับมาง่ายๆได้ไงในเมื่อหนูดีเขาทำงานอยู่” อ้นว่าอย่าลืมว่าตนเป็นคู่หมั้นหนูดี “ถึงพี่อ้นจะเป็นคู่หมั้น แต่ก็ไม่ควรฝืนใจหนูดีมาก คนเรามันมีขีดจำกัดความอดทนนะพี่อ้น อ้อเตือนไว้ก่อน”

“แล้วแกจะปล่อยให้มันได้กันก่อนรึไง พี่ถึงจะมีสิทธิ์ทำอะไรได้”

“พี่อ้นพูดจาน่าเกลียด หนูดีไม่ใช่คนแบบนั้น อ้อเชื่อว่าหนูดีรู้ว่าอะไรควรไม่ควรแค่ไหน ที่สำคัญนะพี่อ้น ถ้าหนูดีเขาไม่โอเคกับพี่แล้วก็น่าจะปล่อยเขาไป จะยื้อคนที่เขาไม่ได้รักเราไว้ทำไม”

“ไม่มีทางหรอก พี่จะพาหนูดีกลับมาให้ได้” อ้นพูดอย่างเอาแต่ใจแล้วเดินออกไป อ้อมองแล้วถอนใจ

ooooooo

สายวันนี้ พอวศินลงมาก็เดินหาหนูดีไป

ทั่วบ้าน เจออินทัชก็ถามว่าเห็นหนูดีไหม

อินทัชแซวว่าตื่นมาก็ถามถึงหนูดีก่อนเลยนะ แล้วรีบบอกก่อนจะโดนดีว่า คุณหนูดีไปไร่ตั้งแต่เช้าแล้วเห็นบอกว่ารู้แล้วว่าอยากทำงานอะไร อินทัชพูดไว้แค่นั้นปล่อยให้วศินอยากรู้ว่าหนูดีจะทำงานอะไร?

หนูดีไปที่คอกม้ากับอองตองแต่เช้า ทั้งสองช่วยกันป้อนอาหารม้าอย่างสนุกสนาน ดูสนิทกันมากเพราะความบริสุทธิ์น่ารักของอองตอง

หนูดีถามว่าม้าชื่ออะไร อองตองบอกว่าพ่อตั้งชื่อให้ทุกตัวเลย แล้วบอกชื่อม้ายาวเหยียดล้วนแต่เป็นชื่ออาหารทางเหนือทั้งสิ้น จนหนูดีขำว่า “คนอะไรตั้งชื่อม้าเป็นชื่ออาหาร”