ระบำมาร

โดนลูกสาวเจ้าของบริษัทตัวจริงขู่ พวกผู้ถือหุ้นเกรงใจเงียบกริบ...พอฟาดฟันกับพวกผู้ถือหุ้นเสร็จ

อัสดมแอบถามชลิตาว่าพ่อเธอรู้เรื่องแล้วหรือ เธอบอกว่าพ่อจะรู้ไม่ได้ โสภาเสริมถ้าท่านรู้คงปลดเขาแน่ อัสดมหันมาจ้องหน้าโกรธๆ โสภายิ้มเรี่ยๆแก้คำพูดว่าคงไม่ปลดลูกเขย

วันนี้รัชดาเห็นสาทินียังปวดท้องทรมาน จึงเกลี้ยกล่อมให้ยอมตัดมดลูกทิ้งเสีย ถึงอัสดมทิ้งเธอไปก็ยังมีตนกับจีน่าอยู่เคียงข้าง สาทินีครุ่นคิดลังเล...

ในวันนั้นศุภวาทมีประชุมลูกน้องที่บ้านอีก ถวิกาชะเง้อมองหารัชดา เขาจึงบอกเธอว่ารัชดาลางานแล้วให้เธอเอาแฟ้มรายงานการประชุมไปให้รัชดาที่บ้านด้วย เธอจะปฏิเสธ เขาก็กำชับว่าเป็นคำสั่ง แม้จะเคืองแต่ก็แอบดีใจจะได้เจอหน้าคนรัก

พอถวิกาเอาแฟ้มงานมาส่งให้รัชดา เขารับไว้แล้วไล่ให้เธอกลับ เธอน้อยใจหาว่าเขารังเกียจ ชายหนุ่มไม่มีแก่ใจจะเถียงด้วย พอดีจีน่าเดินเข้ามาไหว้ รัชดาจึงเปรยว่าลูกไม่สบายต้องอยู่ดูแล จีน่าขอให้ถวิกาเย็บตุ๊กตาให้อีก หญิงสาวรับคำทันทีพร้อมกับมองหน้ารัชดาเย้ยๆ

สาทินีกำลังทำกับข้าวในครัว รัชดาเดินมาบอกให้พี่ไปพัก เธอเห็นว่าไม่ได้ปวดท้องตลอดเวลา

พอทำไหว ถวิกาจะเข้ามาทักก็ได้ยินสาทินีบอกรัชดาว่าจะยอมตัดมดลูก จึงเปลี่ยนใจแอบฟัง เสียงรัชดาพูดว่าสาทินีตัดสินใจถูก จะได้หายขาด เธอกลับตอบว่า

“พี่ตัดสินใจได้เพราะจีน่า แต่พี่ก็ต้องแลกกับ

มีลูกอีกไม่ได้”

“มีคนเดียวก็พอครับ”

สาทินีพึมพำปลอบใจตัวเองว่ามีจีน่าคนเดียวก็พอ...ถวิกาแปลกใจทำไมสองพี่น้องถึงพูดแบบนั้น พอรัชดากลับออกมาจากในครัว ถวิกาก็รีบมานั่งเล่นกับจีน่าตามเดิม แล้วบอกเขาว่ามีนัดกับโจต้องกลับ รัชดาไม่ทักท้วงหรือสงสัยอะไร

ถวิกาเรียกโจมาคุยที่บ้านศุภวาท เล่าความที่ได้ยินมาให้ฟัง ให้ช่วยกันคิดว่าทำไมสาทินีไม่คิดจะมีลูกเพื่อจับอัสดมไว้ แล้วถวิกาก็ลองคำนวณดูว่า สาทินีอยู่กับอัสดมมาหกปี จีน่าอายุได้ห้าขวบ ชักสงสัยว่าจีน่าจะเป็นลูกสาทินีกับอัสดม แต่ทำไมรัชดาถึงรับเป็นพ่อ แล้วทำไมอัสดมถึงทิ้งสาทินีทั้งที่เขาอยากมีลูกมาก...ด้วยความสงสัย ถวิกาคิดว่าวิธีเดียวคือต้องตรวจดีเอ็นเอ

โจจัดการเสิร์ชเน็ตหาที่ที่ตรวจดีเอ็นเอโดยเจ้าตัวไม่ต้องไปเอง โรงพยาบาลรัฐบาลไม่รับตรวจ เจอบริษัทเอกชนแห่งหนึ่งที่รับตรวจ แต่ผลที่ได้จะไม่สามารถนำไปใช้ทางกฎหมาย ถวิกายืนยันต้องการแค่พิสูจน์ความเป็นพ่อแม่ลูกเท่านั้น...