เพชรร้อยรัก
ตอนที่ 1
“ผมอยากจะขอโทษเรื่องวิชชุดา”
“ไม่ต้องขอโทษ ไม่มีอะไรต้องมาขอโทษพี่ เธอรักนายมาตลอด ไม่เคยรักพี่สักนิด ก็อยากจะขอบใจเธอมากนะที่ทนเป็นแฟนพี่ ให้พี่มีความสุขอยู่หลายปี นายกับเธอเหมาะสมกันดีมาก พี่ขออวยพรให้ความรักของเธอกับนายราบรื่นยืนยงตลอดไป”
“ขอบคุณมากครับ แต่ผมยังหวั่นใจเพราะเธอกลายเป็นดาราที่ดังขึ้นเรื่อยๆ ความรักของผมกับเธอจึงต้องหลบๆซ่อนๆ ผมต้องรออีกนานแค่ไหนถึงจะได้มีความสุขกับเธอด้วยการแต่งงาน อยู่ด้วยกันฉันสามีภรรยา”
“อดทนเข้าไว้วิน นายต้องอดทนเพื่อคนที่นายรัก”
“ผมจะพยายาม แล้วนี่พี่จะกลับไร่เนินสลาเลยหรือครับ”
“ใช่ พี่จะกลับเลย เป็นห่วง อยากดูแลทุกอย่างด้วยตัวของพี่เอง”
“ถ้าผมปลีกตัวจากงานได้ผมจะไปหาพี่ ไปช่วยดูแลไร่”
“แล้วรีสอร์ตที่ชะอำ”
“ผมไม่ทำรีสอร์ต ผมจะทำบ้านพักเท่านั้น”
ครรชิตตบบ่าน้องชายให้กำลังใจ สมพรคนรับใช้เก่าแก่เดินเข้ามา ครรชิตยกมือไหว้แล้วมองเลยไปยังคนที่เดินตามหลังซึ่งยิ้มร่าเข้ามา แต่พอเห็นครรชิตรอยยิ้มของวิชชุดาเจื่อนลง ขณะที่ธาวินชะงักทำตัวไม่ถูก แต่พริบตาเดียวดาราสาวก็กลับตัวทันส่งยิ้มหวานให้อดีตคนรัก กล่าวทักทายก่อนชวนเขากินข้าวกลางวันด้วยกัน เสร็จแล้วตนต้องกลับไปถ่ายละคร
“ขอบคุณครับ แต่พี่ต้องขับรถไปเชียงราย เดี๋ยวจะดึก ไปก่อนนะครับ”
ครรชิตบอกลาแล้วกลับไปทันที สมพรแอบค้อนวิชชุดาอย่างไม่ชอบก่อนเดินเลี่ยงออกมา พอปลอดคนวิชชุดาก็โผเข้ากอดออดอ้อนธาวิน
“คิดถึงใจจะขาด อยากมาอยู่ด้วยตลอดเวลา”
“เอาบทละครเรื่องอะไรมาพูดหรือเปล่า ผมต่างหากที่อยากอยู่กับคุณแค่เพียงวันละชั่วโมงสองชั่วโมง แต่ขอเป็นทุกวัน กลายเป็นว่าคุณมีเวลาให้ผมแค่อาทิตย์ละไม่เกินสามชั่วโมง”
“อย่าคิดมากสิคะ เราก็ใช้เวลาสามชั่วโมงของเราให้คุ้มค่าที่สุด”
วิชชุดากอดเขาแน่น กระซิบบางอย่างข้างหูก่อนที่ทั้งคู่จะประคองกันขึ้นชั้นบน สมพรแอบมองตามหน้าตึง บ่นอุบอิบว่าข้าวปลาไม่ต้องกินกันแล้ว คงจะอิ่มทิพย์อิ่มวิมาน...
หลังจากมีความสัมพันธ์กันลึกซึ้ง ธาวินยิ่งรักและหวงแหนวิชชุดามากขึ้น ไม่อยากให้พระเอกคนไหนเข้าใกล้เธอแม้แต่คนเดียว อยากแต่งงานกับเธอเร็วๆ แต่วิชชุดายังไม่พร้อม บอกให้รอไปก่อน
ooooooo
