เพชรร้อยรัก

รวยรินพาไรรินไปอยู่เยอรมันกับลูดวิกซึ่งมีฐานะดีพอสมควร สองคนแม่ลูกมีชื่อใหม่เพื่อลูดวิกจะได้เรียกง่าย รวยรินเป็นลอร่า ส่วนไรรินเป็นลิลลี่ แต่ไรรินไม่ยอมเรียกลูดวิกว่าพ่อและไม่ให้แตะเนื้อต้องตัว เด็กหญิงมาอยู่ได้ไม่กี่วันก็ร้องไห้คิดถึงยายจันจนรวยรินรำคาญ...

ที่บ้านหลังเล็กของสบสมัยในเมืองไทย...สบสมัยวัยสี่สิบเศษกับอัครเดชสามีวัยไล่เลี่ยกัน สองคนกำลัง

มีปากเสียงกันเอ็ดอึงเพราะสามีไม่พอใจพฤติกรรมน่าละอายของภรรยา

“ผมไม่ชอบที่คุณเที่ยวไปอ่อยผัวเพื่อน”

“คนอย่างสบสมัยไม่ต้องไปอ่อยใครให้เหนื่อยยาก คุณก็คนนึงที่หันมามองฉันจนเหลียวหลัง ครั้งสมัยยังสาวและจนเดี๋ยวนี้คุณก็...”

“หยุดนะ! ยอมรับมาดีกว่าว่าคุณไปมีอะไรกับจักรภพสามีนฤนาถ หักหลังเพื่อนชัดๆ”

“ช่วยไม่ได้ถ้าเขาอยากจะมีอะไรกับฉัน...เฮ้อ ลำบากใจนะ จนป่านนี้ยังมีผู้ชายมาหลงรักฉัน ทั้งที่มีเมียแล้ว เสียแต่ว่าเมียโง่เซ่อไปหน่อย”

“พูดไม่อายปาก พูดถึงเพื่อนรักของตัวเองแบบนี้ได้ยังไง ผัวตัวเองก็มียังไปร่วมมือกับผัวเพื่อนสวมเขา ให้เพื่อน จักรภพมันจับนฤนาถเพราะอยากได้สมบัติของเธอ มันอยากได้ชื่อว่าเป็นเจ้าของตระกูลเพชรยอดปรารถนา”

“แล้วไง มันโง่เอง ก็ผู้ชายเขาไม่รัก”

“ชายสับปลับกับหญิงสำส่อนชัดๆ”

สบสมัยโกรธจัดตบหน้าอัครเดชแล้วด่าซ้ำ “ตัวเองไม่มีปัญญาหาเงินมาให้ลูกเมียเชิดหน้าชูตาเทียบกับคนอื่น อย่ามาว่ากัน ถ้าฉันสามารถหาเงินมาให้ความสุขตัวเองก็อย่ามาต่อว่าด่าทอ”

“ก็ที่เธอทำมันผิด เกิดมาทำไมต้องร่ำรวยมหาศาล อยู่เหมือนคนปกติเป็นมั้ย”

“ไม่เป็น คุณอยู่เฉยๆดีกว่า อย่ามาขึ้นเสียง บ้านนี้ใครจ่ายค่าน้ำค่าไฟ รถคันใหม่ใครจ่ายเงินซื้อ”

อัครเดชรเดือดดาลตวาดใส่ “ดูถูกผัวตัวเองไปคบชู้ทั้งที่มีผัว แถมชู้เป็นผัวเพื่อนสนิท อยากทำอย่างนี้ทำไมไม่รอให้ผมตายก่อน”

“งั้นคุณก็รีบไปตายซะ เพราะฉันรอไม่ได้ ไปสิ ไปตายเลย”

อัครเดชมองหน้าสบสมัยอย่างสุดแค้นและชอกช้ำใจ สบถเบาๆว่า “เสียแรงรัก เธอมันนังปิศาจ”

“ก็เหมือนกัน...เสียแรงเชื่อว่าจะทำมาหากินเก่ง คุณมันไอ้หน้าโง่ เซ่อ ไปตายซะ”

อัครเดชผลุนผลันออกจากห้องนั้นทันที สวนกับเอกมงคลหรือโอมลูกชายวัยรุ่นที่วิ่งเข้ามาหาสบสมัย

“คุณพ่อทะเลาะกับคุณแม่อีกแล้ว ท่าทางคุณพ่อโกรธมากกว่าทุกครั้งนะครับ ผมเห็นคุณพ่อน้ำตาไหลด้วย”

“สงสารกันนักก็ไปปลอบสิ แม่ไม่เอาด้วยแล้ว แม่จะไปหาน้านฤนาถกับน้องนิต ไปกับแม่มั้ย น้องนิตติดลูกมากนะโอม”

“ครับ น้องติดโอมมาก แต่บางครั้งโอมก็รำคาญน้อง”