เพชรร้อยรัก
ตอนที่ 1
เสียงประตูห้องชั้นบนกระแทกปิดดังปัง! สบสมัยไม่สนใจคว้ากระเป๋าออกจากบ้าน ขณะที่โอมจะขึ้นไปชั้นบนเพื่อปลอบพ่อ แต่ทันใดเสียงปืนดังเปรี้ยง! สองแม่ลูกหยุดชะงักครู่หนึ่งก่อนที่โอมจะวิ่งขึ้นไป สบสมัยไม่ขยับแต่ยิ้มโหดเหี้ยมสาสมใจ
โอมร้องไห้เสียใจกับการจากไปของพ่อ อัครเดชยิงตัวตายดังคำขับไล่ไสส่งของสบสมัย เมื่อไม่มีเขาแล้วสบสมัยจึงใช้เป็นข้ออ้างไปขอความช่วยเหลือจากนฤนาถเพื่อนรัก
นฤนาถใจดีมีเมตตาสงสารเพื่อนโดยไม่รู้ว่าสบสมัยแอบมีสัมพันธ์สวาทกับจักรภพสามีของตน นิตยาลูกสาวของนฤนาถก็ติดโอมแจ เนื่องจากสองครอบครัวสนิทกันมาก
“ไม่ต้องห่วงนะ ฉันจัดการเรื่องงานศพเอง จะให้คนของเราไปดูแลรับศพออกมาจากโรงพยาบาล เรื่องวัดและทั้งหมดเธอไม่ต้องทำอะไรเลย”
“ขอบใจมาก ขอบใจเหลือเกินนะนาถ มันกะทันหันมาก ฉันหัวใจสลาย ฉันช็อกทำอะไรไม่ถูก กลัวมากไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าอัครเดชจะคิดสั้นอย่างนี้ ฉันไม่กล้ากลับบ้าน ไม่กล้าอยู่บ้านนั้นอีกต่อไป ภาพมันติดตาติดใจตลอดเวลา”
“คุณแม่ตั้งใจว่าจะขายบ้านทิ้งแล้วไปหาคอนโดอยู่”
“แต่ไม่ว่าจะไปอยู่ที่ไหน ภาพจมกองเลือดของเขามันคงตามติดฉันไปจนตาย ที่ไม่ทันได้ห้ามเขา ฉันโง่ ฉันเลว ฉันผิดเอง”
“เธอไม่ได้ผิด ฟังนะ บ้านนี้ออกจะกว้างขวางยังมีตึกเล็กไม่มีคนอยู่อีกหลัง”
“อย่าบอกนะว่านาถจะ...”
“จะขอร้องให้สบมาอยู่ที่นี่กับนาถไงจ๊ะ”
สบสมัยแอบปรายตามองจักรภพแวบหนึ่งก่อนพูด “ไม่ได้หรอกจ้ะ เกรงใจมาก แต่ถ้าเธออยากให้มาจริงๆ ให้ฉันทำงานในบริษัทตอบแทนนะจ๊ะ”
“ก็ดีนะนาถ” จักรภพเห็นดีเห็นงาม
“ดีจ้ะ มาช่วยกันทำงาน ให้บริษัทวีอาร์แกรนด์ไดมอนด์ของตระกูลเติบโตยิ่งๆขึ้นไปนะสบ”
สบสมัยบีบน้ำตาไหลพรูจะยกมือไหว้ นฤนาถรีบกุมมือเพื่อนไว้
“เป็นพระคุณต่อเราสองคนผู้ยากไร้ หันหน้าไปพึ่งใครไม่ได้ เพื่อนช่างเมตตาเหลือเกิน”
“ไม่เอาน่า เราเป็นเพื่อนรักกันนะสบ”
“ฉันสาบานว่าจะทดแทนพระคุณของเพื่อน ตายแทนก็ยอม”
“ขอตัวก่อนนะนาถ ขอตัวนะครับสบสมัย ตามสบายนะครับ ยินดีต้อนรับมาอยู่กับเราครับ” จักรภพเอ่ย
เสียงเรียบ สบสมัยไม่ตอบแต่ก้มหน้าซ่อนยิ้ม ส่วนนิตยาดีใจมากถึงกับร้องไชโยที่พี่โอมจะมาอยู่บ้านเดียวกัน
ooooooo
ธาวินได้เข้ามาทำงานเต็มตัวในฐานะเจ้าของและบรรณาธิการหนังสือพิมพ์คงไทย นุดีทำหน้าที่
คุมหน้าบันเทิง ส่วนวิชชุดากำลังโลดแล่นเข้าสู่วงการบันเทิงด้วยการเป็นดารานักแสดงน้องใหม่
วิชัยถือโอกาสนี้วางมือเพื่อไปทำงานของตัวเอง เขาตั้งใจปรับปรุงบ้านที่ชะอำทำเป็นห้องพักสักยี่สิบห้องรองรับนักท่องเที่ยว วันนี้จึงมาบอกลาธาวิน แต่ไม่คิดว่าจะเป็นการบอกลากันครั้งสุดท้าย
