เพชรร้อยรัก

วันรุ่งขึ้นธาวินเข้าไปที่สำนักพิมพ์คงไทย วิชัยยินดีต้อนรับและจะพาเขาไปรู้จักผู้ช่วยและเลขานุการที่เตรียมไว้ให้แล้ว

“ขอบคุณคุณลุงวิชัยมากครับ ที่ทำทุกอย่างให้ผมตามที่ผมอยากได้อยากทำ”

“ลุงเต็มใจ...ธาวินไม่ใช่ลูกก็เหมือนลูก พ่อแม่ เขาฝากฝังลุงไว้ให้ดูแลธาวินให้ดีที่สุด คงไทยนี่เพื่อธาวินโดยเฉพาะ หลานคือผู้บริหารของที่นี่”

“อีกตั้งปีกว่าผมจะเรียนจบ ถ้าให้ผมทำตามลำพัง ผมจะทำงานได้เต็มที่ไหมครับ”

“เรียนมาทางนี้แล้ว ยังไงมันก็ไม่ได้ยากเย็น ขอเพียงมีใจ ที่สำคัญเสนอข่าวตรงไปตรงมา ผดุงไว้ซึ่งสังคม ใครผิดใครถูกว่าไปตามตรง แม้มันจะมาขู่”

“มีขู่ด้วยหรือครับ”

“ขู่สิ เพราะลุงเสนอข่าวเล่นงานท่านสมศักดิ์ที่มันแอบขนกัญชาห้าสิบตันผ่านชายแดนจะไปส่งต่อ พอโดนจับไอ้คนรับขนของก็โดนไป ส่วนท่านสมศักดิ์ก็รอดตัวลอยนวล”

ธาวินเก็บข้อมูลแล้วเดินตามวิชัยไปที่ห้องประชุม วิชัยแนะนำผู้บริหารคนใหม่ไฟแรงด้วยความภาคภูมิใจ

“ทุกคนทราบกันดีอยู่แล้วว่าเจ้าของหนังสือคงไทยตัวจริงคือคุณธาวิน คงไทย หลานชายของผม ผมเป็นเพียงตัวแทนของคุณพ่อคุณแม่เขามาดูแลให้ในระหว่างที่เขาเรียนหนังสือ เขามาฝึกวานที่นี่ทุกปี เรียนรู้งานทั้งหมด ครบถ้วน และทำได้ดีมากๆ ทุกคนยอมรับใช่ไหม”

ทุกคนขานรับเป็นเสียงเดียวกัน ธาวินยิ้มแย้มเป็นมิตรก่อนกล่าวทักทายอย่างนอบน้อมถ่อมตน ส่งผล ให้ได้รับเสียงปรบมือเกรียวกราว

ทันใดประตูห้องประชุมเปิดผาง วิชชุดากับนุดีพุ่งเข้ามาอย่างไร้มารยาท ตกเป็นเป้าสายตาของทุกคน อย่างเลี่ยงไม่ได้ พอเห็นว่ามีการประชุม สองสาวยิ้มจืดเจื่อนแล้วกลบเกลื่อนของานทำเมื่อรู้ว่าธาวินจะมาเป็นบอสที่นี่

วิชัยให้คุยกับบอสคนใหม่เอง ตนขอตัว แต่ไม่ทันจะออกจากห้องก็มีเสียงระเบิดดังด้านนอก ทุกคนตกใจวิ่งมารวมกลุ่ม วิชัยคำรามชื่อสมศักดิ์ออกมาอย่างมั่นใจก่อนเดินนำทุกคนออกไปหน้าสำนักพิมพ์ที่มีร่องรอยโดนระเบิดถล่ม

“นี่เขาทำกันขนาดนี้เลยหรือครับคุณลุง”

“สันดานโจร สัญชาติคนชั่ว มันต้องการขู่หนังสือเราให้หยุดทำข่าวชั่วของมัน มันใหญ่มาก”

“ถ้าเป็นอย่างนี้คนชั่วก็ลอยนวล มีอำนาจจัดการคนที่ตนเองไม่ชอบใจได้สิครับ”

“ถึงต้องมีผู้กล้าที่จะสาวไส้มันออกมาแฉให้สังคมรับรู้”

“ผมไม่ยอมให้เขามาทำตัวเป็นผู้อยู่เหนือกฎหมายแน่ครับ” ธาวินกล่าวหนักแน่น วิชัยพยักหน้าพอใจ

ooooooo