ปีกหงส์

ทีแรกลินินปฏิเสธไม่ยอมรับเงิน แต่สุดท้ายทนเสียงคะยั้นคะยอของเทวีไม่ไหว รับเงินมาถือไว้ ยกมือไหว้ขอบคุณ ให้คำมั่นว่าจะตอบแทนน้ำใจครั้งนี้ของเทวีในวันที่ตัวเองสามารถทำได้ เทวีพอใจที่เธอยอมรับเงิน ดึงตัวมากอดเพื่อซ่อนรอยยิ้มเจ้าเล่ห์เพราะมีแผนจะใช้ความสวยของเธอหาความร่ำรวยให้ตัวเอง

ooooooo

คืนนี้ทินภัทรมีธุระต้องเข้ากรุงเทพฯ จึงฝากมยุรีและปรางทิพย์ดูแลแม่กับน้อง มยุรียินดีทำให้และจะให้ปรางทิพย์มานอนค้างที่นี่เพราะเอาเสื้อผ้ามาพร้อมแล้ว

“ขอบคุณมากครับน้ามยุรี ขอบใจมากปราง รบกวนปรางบ่อยมาก”

“ปรางยินดีค่ะ ปรางจะได้ถือโอกาสมานอนเล่นคุยกับนุช”

ทั้งแม่เลี้ยงละม่อม ปรางทิพย์กับอรนุชและทินภัทรคุยกันสนุกสนาน มีเพียงมยุรีที่ดูร้อนรนนั่งไม่ติด ปรางทิพย์มองแม่ปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นเพราะอะไร ทินภัทรเองก็เห็นเช่นกัน ได้แต่มองมยุรีเงียบๆ ในที่สุดมยุรีทนไม่ไหวขอตัวกลับก่อนอ้างมีธุระ แม่เลี้ยงละม่อมกลัวเธอจะลำบากจึงวานลูกชายไปส่งเธอให้หน่อย...

ไม่นานนัก ทินภัทรขับรถมาส่งมยุรีที่บ้านเป้าหมาย แมคจำรถเขาได้พยายามหลบแต่ไม่ทัน ทินภัทรเห็นอีกฝ่ายก็เดาออก จึงพูดดักคอมยุรี ได้ยินมาว่าบ้านหลังนี้เป็นบ่อนพนันไม่ใช่หรือ เธอโกหกหน้าตายว่าไม่รู้มาก่อน พอดีเพื่อนของเธอนัดมาคุยธุระที่นี่ เขาพยักหน้ารับรู้ ก่อนหยิบเงินปึกหนึ่งยื่นให้ มยุรีดีใจเนื้อเต้นแต่ต้องเก็บอาการ ทำเป็นทักท้วงว่าให้เงินตนอีกแล้วหรือ

“ผมไม่อยู่หลายวัน ฝากคุณน้าเอาไว้ ค่าเสียเวลาและค่าใช้จ่ายที่คุณน้าอาจจำเป็นต้องใช้ครับ”

“ขอบคุณมากค่ะที่เอื้ออาทรน้าตลอดมา” มยุรีคว้าเงินแล้วรีบลงจากรถ แมคปรี่มาทักทายจะมาเอาเงินที่เสียคืนหรือ เธอรีบจุ๊ปาก หันขวับไปทางรถของทินภัทรเห็นแล่นออกไปแล้วก็โล่งใจ ก่อนหันกลับมาขอร้องแมคให้เบาเสียงหน่อย เธอปิดใครต่อใครเรื่องนี้อยู่

“ปิดนายทินภัทรด้วยหรือครับ มันคงเชื่อหรอกนะ มันฉลาดเป็นกรด เรียนหนังสือมากับมันผมรู้จักมันดี”

“น้าสนิทกับครอบครัวเขา ลูกสาวเราก็เพื่อนสนิทกัน”

แมคยิ้มอย่างมีเลศนัยก่อนจะพามยุรีเดินเข้าด้านใน

ooooooo

เช้าวันถัดมา ลินินในชุดนักเรียน ม. 4 กำลังจะออกจากบ้าน เจอซองเอกสารสีน้ำตาลวางอยู่จ่าหน้าถึงตัวเอง มองลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนหยิบขึ้นมาเปิดดู เจอโทรศัพท์มือถือพร้อมอุปกรณ์

ทันใดนั้นมีเสียงมือถือดังขึ้น ลินินสะดุ้งเล็กน้อยก่อนกดรับสาย ยังไม่ทันพูดอะไรเทวาชิงพูดเสียก่อน

“สวัสดีครับลินิน ในที่สุดผมก็ได้เบอร์โทร.ของลินินแล้ว ขอบใจมากครับ ไปเรียนหนังสือให้สนุกสนานนะครับ แล้วผมจะโทร.หาอีก จะส่งข้อความดีๆ ภาพสวยๆให้ทุกเช้า กลางวัน เย็นและก่อนนอนส่งตอบผมด้วยนะครับ ส่งเสียงเพราะๆหวานๆให้ผมได้ยินสักคำสิครับ”

“ขอบคุณมากค่ะ แต่ไม่จำเป็นเลยค่ะ” ลินินปิดมือถือสีหน้ายิ้มแย้ม จะเอาใส่ซองไว้อย่างเดิมแต่แล้วเปลี่ยนใจเอาใส่กระเป๋านักเรียนแทน จากนั้นเดินออกจากบ้าน...