ตอนที่ 16
“ผมไปยุ่งกับผู้หญิงที่ไหนกัน”
“ก็ที่นั่งกินข้าวอี๋อ๋อโอบออเซาะกันในร้านอาหารไง ฉันเห็นกับตาของฉันเอง”
เหมันต์นิ่วหน้าก่อนยิ้มกว้างเมื่อคิดได้ว่าเธอคงหมายถึงลาวัลย์ “ผมไปกินข้าวกับผู้หญิงจริง แล้วเราสองคนก็...รักกันมากด้วย เรารู้จักกันมานานแล้ว มีอะไรก็ปรึกษากันตลอด ก่อนที่ผมจะแต่งงานกับคุณด้วยซ้ำ”
ผาณิตาไม่ตลกด้วย ยิ่งร้อนรนเมื่อสามีไม่ปฏิเสธข้อกล่าวหาว่ามีชู้
“ฉันตัดสินใจถูกแล้วที่ไม่มีลูกกับนาย”
“เดี๋ยว...ที่คุณไม่ยอมมีลูกเพราะเหตุนี้เหรอ”
“จะเหตุอะไรก็ช่าง ถ้าคุณอยากมีนักก็เชิญไปมีกับคนอื่น...ไปเลย!”
“ผมมีลูกกับผู้หญิงคนนั้นไม่ได้หรอก”
เหมันต์เฉลยว่าผู้หญิงคนนั้นคือลาวัลย์แถมโทร.หาให้ช่วยยืนยันกับภรรยา เหมทองนั่งฟังอยู่ด้วย หน่ายใจกับแผนตื้นๆของทศนาถกับประกิตที่ทำให้เหมันต์หวิดแตกกับผาณิตา ลาวัลย์ช่วยไกล่เกลี่ยให้สองสามีภรรยาคืนดีพร้อมอวยพรให้ทั้งสองมีหลานฝาแฝดเป็นขวัญใจคนทั้งบ้าน
ooooooo
เหมทองไม่ห้ามปรามหลานๆแถมเห็นดีเห็นงามกับลาวัลย์ให้เหมันต์ปฏิบัติการมีลูกกับผาณิตา เหมันต์รับคำแข็งขันต่างจากผาณิตาที่งอนหนักเพราะถูกเจ้ากี้เจ้าการ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากเหวี่ยงใส่สามี
“นายก็รู้เห็นกับคุณปู่ รู้เห็นกับทุกคนหลอกฉัน สนุกจริงนะที่เห็นฉันบ้าบอวิ่งไปวิ่งมาแบบนี้”
“แต่มันก็ทำให้ผมรู้ว่าคุณคิดยังไง จนป่านนี้แล้วคุณก็ยังไม่มั่นใจในตัวผม”
“กว่าจะถึงวันนี้ครอบครัวเราผ่านเรื่องเลวร้ายมามาก ฉันกลัวลูกเจออะไรแบบเรา ฉันกลัวไม่ใช่แม่ที่สมบูรณ์”
“ตาล...ฟังนะ...เรื่องลูกไม่ใช่เรื่องสำคัญ สำหรับผมความสุขของคุณสำคัญที่สุด ผมอยากเห็นรอยยิ้มของคุณทุกๆวัน อยากเห็นคุณกินอิ่มนอนหลับไม่ป่วยไม่ไข้แค่นี้ผมก็พอใจแล้ว ไม่ว่าคุณจะรู้สึกว่าขาดอะไร ความรักของผมจะเติมทุกอย่างให้คุณจนเต็ม ครอบครัวของเราจะไม่ขาดอะไรเลย”
ผาณิตาฟังแล้วซึ้งใจ โถมกอดสามีแน่น
“ฉันลืมไปได้ยังไงว่าการได้เจอนายคือความโชคดีที่สุดในชีวิตฉัน จริงๆแล้วนายคือความสุขของฉัน”
“ผมก็เหมือนกัน”
เรื่องขัดแย้งจบลงด้วยดี เหมันต์ได้ปฏิบัติภารกิจมีลูกกับผาณิตาสมใจ เหมทองมีความสุขมากและนัดเจอเหล่าเพื่อนบ้านของชาญ อู๋ เอม รุ่งอรุณซึ่งแต่งงานกับดาบหลงมารวมตัวกันที่บ้าน ทศนาถแวะมาหาปู่แต่ดันโดนลูกหลงเป็นศอกแข็งๆของเอมจนน็อก กระนั้นก็ไม่ถือสาแถมมองสาวคู่กรณีด้วยแววตากรุ้มกริ่มเพราะนึกเอ็นดูอย่างบอกไม่ถูก