ประกาศิตกามเทพ

เหมันต์หงุดหงิดมาก แย่งมือถือจากภรรยาและขู่ทิม ไม่ให้โทร.มาอีกจนเช้า หาไม่จะโดนไล่ออก ผาณิตาฮึดฮัดจะดึงมือถือคืนแต่สามีก็วางสายไปแล้วพร้อมอ้อน

“มานอนได้แล้ว...ผมไม่ได้นอนกอดคุณผมนอนไม่หลับ”

ผาณิตาไม่ยอมส่งหมอนให้เขากอดแทน  ส่วนตัวเองยกโน้ตบุ๊กไปทำงานข้างนอก 

ผกาเฝ้ามองสถานการณ์ระหว่างลูกสาวกับลูกเขยด้วยความเหนื่อยใจ อดบ่นกับประกิตไม่ได้

“ขืนปล่อยให้ยัยตาลกับเหมันต์เป็นอย่างงี้ต้องมีปัญหาแน่ คุณนี่ก็ทำเป็นทองไม่รู้ร้อนอยู่ได้  ช่วยกันคิดหน่อยสิ”

“ผมก็เตือนเหมันต์ไปแล้ว แต่นี่มันเรื่องผัวเมียเขาจะไปก้าวก่ายมากมันก็ไม่ดี”

“เรื่องนี้มันผิดที่ยัยตาล ผัวทั้งดีทั้งซื่อแบบนี้หาได้ที่ไหน เกิดคนอื่นมาคาบไปกินจะรู้สึก”

“เหมันต์น่ะเหรอ มันไม่มีทางกล้านอกใจยัยตาลหรอก ถ้าเป็นผมกับเจ้าทศละไม่แน่”

ประกิตพูดไม่คิดเลยถูกผกาแหวเสียงเขียว คดีเก่าทำให้ผกาอดของขึ้นไม่ได้ ประกิตต้องแก้ตัวว่าไม่มีแผนจะนอกใจ  แต่มีแผนจะให้ทศนาถเป็นตัวช่วยกระตุ้นผาณิตาให้หึงหวงเหมันต์บ้าง

ทศนาถยังไม่รู้ตัวว่าจะกลายเป็นตัวช่วยของเหมันต์ พาสมรไปเยี่ยมทัศนัยที่เรือนจำพร้อมโอ่ใหญ่ว่าเวลานี้เขาทำผลงานให้บริษัทได้เซ็นสัญญากับลูกค้าต่างประเทศ ทัศนัยภูมิใจในตัวลูกชายคนเดียวมากกระนั้นก็ไม่วายเตือนให้ทศนาถดูแลลาวัลย์ที่กำลังเรียนต่อ ที่ต่างประเทศหวังไถ่โทษให้ปราการที่ต้องตายเพราะเขา

สมรยิ้มปลื้มใจที่สามีกับลูกชายคุยกันด้วยความรักและเข้าใจ หลังเหตุการณ์วุ่นวายสองพ่อลูกก็สำนึกผิดและกลับตัวกลับใจเป็นคนดีในแบบที่หวังมานาน ทศนาถเห็นแม่มองพ่อยิ้มๆก็เบี่ยงตัวหลบให้คุยกัน

“วันนี้ตอนแรกคุณพ่อจะมาด้วยแต่เผอิญคุณหมอเลื่อนนัดตรวจ ท่านเป็นห่วงคุณมากสั่งมาบอกว่าห้ามใจร้อน”

ทัศนัยยิ้มบางๆให้ภรรยา “ไม่ต้องห่วงหรอก บอกคุณพ่อไปเลยว่าผมไม่ใช่ไอ้สามคนเก่าแล้ว อีกหน่อยผมจะเป็นนักโทษดีเด่น แป๊บๆได้ออกไปนั่งบริหารเหมทองเหมือนเดิม”

สมรหมดห่วงแต่ไม่วายกังวัลกลัวสามีถูกเพื่อนร่วมคุกรังแก ทศนาถปลอบไม่ให้คิดมากเพราะเชื่อมือเหมันต์ที่ฝากฝังมิตรขาใหญ่ประจำเรือนจำให้ช่วยดูแลทัศนัยอย่างดี

มิตรทำตามที่รับปากเหมันต์จริงๆ คอยเป็นหูเป็นตาสอดส่องทัศนัยไม่ให้ถูกนักเลงในคุกกลั่นแกล้ง อย่างเช่นวันนี้ที่ทัศนัยถูกขาโจ๋ในคุกข่มขู่ให้ขัดรองเท้า มิตรตามไปขวางและยัดบุหรี่ให้พวกขาโจ๋แทน ทัศนัยเห็นแล้วส่ายหน้าหน่ายๆ

“คราวหลังไม่ต้องมายุ่ง แบบนี้ก็ดีแล้วจะได้ชดใช้สิ่งที่ฉันทำมาให้มันหมดๆไป”

“ชดใช้ด้วยการลงโทษตัวเองมันจะเกิดประโยชน์อะไรวะ นู่น...มันต้องออกไปสร้างความดีช่วยเหลือสังคมอยู่ข้างนอก ฉันคนหนึ่งไม่ยอมให้แกตายอยู่ในนี้แน่”

ทัศนัยฟังแล้วอดทึ่งไม่ได้ มิตรจึงบอกด้วยความภาคภูมิใจว่าเหมันต์เป็นคนเตือนสติเขาเรื่องนี้

ooooooo