ตอนที่ 15
หมวดอาทย่ามใจว่าแผนจะเป็นไปตามที่คิด ตาเป็นประกายเมื่อนึกถึงเงินค่าจ้างจำนวนไม่น้อยที่ปราการสัญญาจะโอนให้ทันทีที่หนีออกนอกประเทศได้ แต่พลันก็ฝันสลายเมื่อดาบหลงมาดักรอที่รถหลังส่งปราการกับลาวัลย์หนี
“หมวดคงรู้จักไอ้มิตร มันเล่าพฤติกรรมการรับส่วยคุมบ่อนของหมวดแล้วยังแนะนำให้ผมจับตาดูหมวดเอาไว้ เพราะหมวดจะเป็นกุญแจสำคัญพาผมมาเจอเสี่ยสอง ตอนนี้เสี่ยสองอยู่ไหน”
“เราคุยกันดีๆได้นะดาบ ถ้าดาบไปรายงานสารวัตรว่าฉันมาตามจับเสี่ยสองฉันจะแบ่งเงินให้ดาบเอาไปครึ่งๆ”
“ผมไม่ต้องการเงินสกปรกพวกนี้”
ดาบหลงยืนกรานตามอุดมการณ์ หมวดอาทส่ายหน้าเหยียดๆก่อนยื่นข้อเสนอเป็นจำนวนเงินไม่น้อย
“คิดให้ดี...เงินก้อนนี้นายทำงานเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายไม่รู้กี่สิบชาติถึงจะได้”
หมวดอาทมั่นใจจะซื้อดาบหลงได้ ยิ้มยียวนเป็นต่อ ดาบหลงกัดฟันแน่นก่อนแกล้งตกลงให้ตายใจ
“เดี๋ยว...ผมเปลี่ยนใจแล้ว ผมขอทั้งหมดเลยดีกว่า...หมดทุกบัญชีที่หมวดมี”
“เฮ้ย...มากไปมั้ง”
“แหม...ก็อย่างหมวดพูด เป็นตำรวจจนเกษียณก็หาไม่ได้ ผมก็อยากเป็นเศรษฐีกะเขาบ้างสิ”
ดาบหลงพูดกวนประสาท หมวดอาทตามจะถีบให้หายแค้นแต่ถูกสวนด้วยหมัดหนักๆของอีกฝ่าย
“ไอ้ผมมันมวยวัด ไม่มีปัญญาเรียนสูงๆเหมือนหมวดแต่ผมก็ไม่สิ้นคิดเอาเกียรติเอาศักดิ์ศรีมาขายกิน”
“เป็นตำรวจที่ดีแล้วได้อะไร เงินเดือนก็น้อย ตำแหน่งก็ไม่ขึ้นสักที หรือว่าแกอยากเป็นดาบไปจนตาย”
“ผมเป็นอะไรก็ได้แต่ผมจะไม่มีวันทรยศต่ออุดมการณ์ ถึงผมเป็นแค่ดาบแต่ผมก็ภูมิใจที่ได้มันมาจากการเสียสละชีวิต เสียสละความสุขของผมเพื่อคนอื่น ไม่เกิดมาเป็นคนรกโลกหนักแผ่นดิน...พูดไปหมวดก็คงไม่เข้าใจ กฎหมายเท่านั้นที่จะทำให้หมวดสำนึกได้!”
หมวดอาทโกรธมากควักปืนมายิง ดาบหลงหลบไม่ทันถูกจับกดคว่ำกับรถพร้อมเครื่องดักฟังคำสารภาพเจ้าปัญหาที่ถูกกระชากทิ้ง หมวดอาทลำพองใจว่ากำจัดหลักฐานเอาผิดตัวเองได้ แต่ก็ต้องเบิกตาโพลงเมื่อดาบหลงดับฝันเสียงเรียบว่าคำสารภาพทั้งหมดตำรวจเกือบทั้งสถานีได้ยินหมดแล้ว
เพราะจำนนด้วยหลักฐานหมวดอาทจึงต้องสารภาพแผนและสถานที่กบดานของปราการอย่างหมดเปลือก พร้อมกันนั้นก็ต้องสารภาพด้วยว่าตัวเองรับเงินจากทัศนัยที่แหกคุกให้ตลบหลังปราการอีกที
เหมันต์รุดไปที่นัดหมายกับทัศนัยโดยคาดไม่ถึงจะเจอกับปราการกับลาวัลย์ ปราการตกใจเมื่อเห็นหน้าหลานชายนอกไส้ เจ็บใจมากเมื่อคิดได้ว่าตัวเองเสียรู้หมวดอาท