ตอนที่ 15
“ไม่ใช่แกหรอกที่ทำให้ไอ้ริทตาย พี่สนับสนุนให้มันเดินทางผิดๆเองเพราะรำคาญไอ้ความเป็นคนดีของแกเต็มแก่ พี่อยากจะเอาชนะ อยากจะทำให้เห็นว่า ทางที่พี่เดินมันเจ๋งกว่า แต่ถึงตอนนี้พี่ยอมว่ะไอ้น้อง...แกมันโคตรเจ๋ง”
ไม่ใช่แค่ตัวเองที่ยอมมอบตัว มิตรยังตะล่อมให้ลูกน้องหลายคนมอบตัวด้วยเพราะอยากทำดีเพื่อเหมันต์ เหมันต์ดีใจมากที่มิตรกลับตัวได้ แล้วก็ถึงกับถอนใจยาวเมื่อผาณิตาวิ่งมาหาด้วยความเป็นห่วง
“ฉันเพิ่งรู้จากเอมก็เลยรีบมา”
“ผมช่วยน้องไม่ได้ ผมทำให้พ่อผิดหวัง”
เหมันต์โผกอดแฟนสาว ผาณิตาสงสารเขาจับใจลูบหลังปลอบใจเบาๆ
“ไม่...นายทำดีที่สุดแล้ว พ่อนายต้องเข้าใจ”
ooooooo
เหมทองถูกพาตัวกลับบ้านพร้อมกับมนตรา ผกากับประกิตช่วยสร้อยกับสมรดูแลและยอมเรียนฝึกทำกายภาพเพื่อมาทำให้เหมทอง ผาณิตาได้ยินจากพ่อแม่ว่าปู่ย่าปลอดภัยก็โล่งใจรีบบอกแฟนหนุ่ม เหมันต์พยักหน้ารับรู้ก่อนบอกให้เธอกลับบ้านไปดูแลเหมทองกับมนตรา
“ไปด้วยกันสิ คุณปู่อยากคุยกับนาย ตอนนี้ท่านพูดได้เยอะแล้วนะ”
“ผมจะเข้าไปตามเรื่องเสี่ยสองกับดาบหลง”
“ก็เมื่อกี้ดาบหลงก็บอกแล้วว่ายังไม่ได้เบาะแส”
“ไปอยู่ที่สถานีอาจจะได้ข่าวเพิ่มเติม”
“นายไม่อยากเจอหน้าคุณปู่ใช่ไหม”
ผาณิตาดักคออย่างรู้ทัน เหมันต์ไม่ตอบเพราะเขาต้องการเวลาทำใจยอมรับเหมทองมากกว่านี้...
เหมทองอาการดีขึ้นมาก ปากขยับพูดเป็นคำๆได้แล้ว เช่นเดียวกับมนตราที่ฟื้นความทรงจำได้บางส่วน ประกิตกับผกายินดีมาก เช่นเดียวกับสมรที่อยากให้ทศนาถลูกชายคนเดียวมาขอขมาปู่ย่า
ผกาขัดใจเพราะไม่หายเคืองทศนาถแต่ประกิตปรามไว้และส่งสัญญาณอนุญาตให้ทศนาถมาหาเหมทอง
“ผมทำชั่วๆกับปู่ ปู่ไม่ให้อภัยผมก็เข้าใจครับ ผมก็ไม่มีหน้าอยู่ให้คุณปู่ไม่สบายใจอีก ผมจะย้ายออกไปจากที่นี่”
ทศนาถสำนึกผิดจริงๆหลังผ่านเรื่องเกือบตายและเฉียดคุก เหมทองก็ปลงตกค่อยๆเอ่ยทีละคำ
“ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้น...ลืมมันให้หมด...เรามาเริ่มกันใหม่”
เหมทองอภัยให้ทศนาถ ผาณิตากลับมาทันเห็นก็ปลื้มใจ แต่ไม่นานก็ถอนใจยาวเพราะเหมันต์ยังไม่ใจอ่อนยอมมาพบเหมทองจนเธอต้องโกหกแบบขอไปทีว่าแฟนหนุ่มยุ่งเรื่องคดีปราการและงานศพหริทธ์
ooooooo