ประกาศิตกามเทพ
ตอนที่ 14
“เธอมันก็ร่วมมือกับพ่อ เธอรู้เห็นทุกอย่างแต่ไม่เคยบอกฉัน เธอก็หลอกฉันเหมือนกัน!”
พูดพลางหันกระบอกปืนไปทางลาวัลย์ ปราการเห็นดังนั้นก็ตกใจถลาไปขวาง
“อย่าทำลูกฉัน วัลย์ไม่เกี่ยว ฉันทำเอง แต่นายก็ไม่ใช่ลูกแท้ๆของเขา เหมันต์ก็ไม่เคยเห็นนายเป็นน้องแล้วจะสนทำไม ฟังนะ...ฉันมีเงินที่แอบโอนไปต่างประเทศ ถ้าฉันหนีไปได้ฉันจะรีบโอนเงินมาให้ แกจะเอาเท่าไหร่บอกมา”
“กูต้องการชีวิตพ่อกูคืนด้วยชีวิตของมึง!”
หริทธ์หันปลายกระบอกปืนไปทางปราการ ลาวัลย์โถมตัวไปกอดห้ามเสียงอ่อน
“นายรักฉันไม่ใช่เหรอ ฉันจะหนีไปกับนายไปที่ไหนก็ได้ เราจะอยู่ด้วยกันสองคนไม่ต้องกลับมาเจอหน้าใครที่นี่อีก เราจะลืมทุกอย่างให้หมด”
“เธอคิดว่าฉันจะโง่ให้เธอหลอกอีกเหรอ”
“ฉันพูดจริงๆ ฉันก็เกลียดเหมทอง เกลียดทุกอย่างที่นี่ ฉันจะไปเริ่มต้นชีวิตใหม่”
ข้อเสนอของเธอทำให้หริทธ์ลังเล ลาวัลย์ไม่รอช้ากล่อมต่อ
“ถ้านายฆ่าเขา นายกับฉันก็ต้องขาดกัน จบความแค้นทุกอย่างไว้แค่นี้เถอะ”
ปราการรอจังหวะอยู่แล้วคว้าไม้หน้าสามใกล้มือฟาดหลังหริทธ์จนปืนหลุดมือแล้วแย่งปืน ลาวัลย์ร้องห้ามพ่อแต่ไม่ทัน ปราการยิงเข้าหน้าอกหริทธ์อย่างจัง!
หริทธ์นอนจุก ลาวัลย์วิ่งไปดูเขาด้วยความเป็นห่วง
“ในที่สุดฉันก็เป็นแค่ไอ้หน้าโง่”
ปราการยิ้มเยาะ เอ่ยเย้ยหริทธ์ที่คิดฆ่าเขา
“มึงคิดหรือว่ากูจะเอาเพชรแท้อย่างลูกกูไปปะปนกับกองขยะเน่าๆอย่างมึง ไปนอนฝันต่อในหลุมเถอะ!”
ลาวัลย์ไม่อยากให้พ่อทำผิดโถมตัวบังหริทธ์
“ยิงวัลย์อีกคนเลยสิคะ วัลย์คือคนที่คอยช่วยพี่เหมันต์ เป็นคนบอกหริทธ์เองว่าพ่อฆ่าพ่อเขา”
“แกกล้าทำอย่างงี้กับฉันได้ยังไง ฉันทำทุกอย่างก็เพื่อแก”
“ถ้าหนูได้มรดกมาแล้วต้องฆ่าปู่ ฆ่าใครต่อใครหนูไม่อยากได้ ให้หนูตายซะยังดีกว่าที่ต้องอยู่กับความผิดไปจนตายเหมือนพ่อ หริทธ์! นายอย่าเป็นอะไรนะ”
หริทธ์ไม่ยี่หระความห่วงใยของลาวัลย์อีก ปราการจะพาลูกสาวหนีแต่เธอสะบัดตัวออก
“ไม่! วัลย์ไม่ไป วัลย์ทิ้งหริทธ์ไปไม่ได้ หริทธ์ๆ นายต้องเข้มแข็งไว้นะ อย่าเป็นอะไรนะ นายต้องรอฉัน คราวนี้ฉันไม่ได้โกหกนายและจะไม่มีวันโกหกนายอีก อย่าตายนะ...”
ooooooo
