ประกาศิตกามเทพ
ตอนที่ 14
ลาวัลย์ก็มีภารกิจต้องกล่อมปู่เช่นกัน ฉวยจังหวะที่ไม่มีคนอยู่บ้านไปหาเหมทองเพื่ออวดคลิปเหมันต์ยึดอำนาจคืนจากปราการ เหมทองเห็นหลานชายแท้ๆร่วมมือกับลูกหลานบุญธรรมก็ปลื้มใจแต่ยังพูดไม่ได้ ลาวัลย์ก็ไม่ทันสังเกตมัวห่วงพ่อที่อาจโดนลงโทษหากปู่อาการดีขึ้น
“ถ้าคุณปู่หายแล้ว คุณปู่ยกโทษให้กับคุณพ่อได้ไหมคะ...”
ขณะที่ลาวัลย์ขอโอกาสให้พ่อ ปราการไม่สำนึกพาลพาโลกับสมรที่ทศนาถหักหน้าเขากลางห้องประชุม สมรกลัวสามีกับลูกชายเป็นอันตรายถึงกับยอมก้มกราบ ทศนาถกลับมาทันเห็นก็เอ็ดแม่เสียงดัง
“แม่ไปกราบกรานมันทำไม ไอ้ชั่วนี่มันหลอกเรา มันไม่เคยจ้างทนายช่วยป๋าเลย คนที่ช่วยคือเหมันต์”
ปราการปึงปังออกไปแล้ว ทิ้งสมรให้นั่งนิ่ง ช็อกจากคำบอกเล่าของลูกชายว่าตนโดนหลอกใช้มาตลอด
ooooooo
เหมทองฟังเรื่องจากลาวัลย์แล้วร้อนใจ คิดหาทางช่วยเหมันต์ด้วยการแกล้งชัก ลาวัลย์แตกตื่นตะโกนบอกพ่อให้พาปู่ไปหาหมอแต่ปราการกลับรู้ทันและไล่ลูกสาวออกจากห้องพ่อบุญธรรม
ลาวัลย์ละล้าละลัง เป็นห่วงปู่จนต้องโทร.บอกเหมันต์ให้มาช่วย ปราการไม่สนใจว่าลูกสาวจะบอกใครหันหน้าเอาเรื่องพ่อบุญธรรมที่แผนสูงคิดตลบหลังเขา
“ไอ้แก่เจ้าเล่ห์! ฉันรู้ทันแก คิดจะให้ฉันส่งแกไปโรงพยาบาลเพื่อฉันจะได้ทำอะไรแกไม่ได้งั้นสิ แกประเมินฉันต่ำไป วันนี้ฤกษ์งามยามดีที่ฉันจะส่งแกไปชดใช้กรรมอยู่กับไอ้เหมวัตแล้ว”
ปราการส่งสายตาแข็งกร้าวเต็มไปด้วยคับแค้นใจ เหมทองสะท้อนใจมาก พร่ำพูดกับลูกชายบุญธรรมในใจ
“แกหยุดเพียงเท่านี้เถอะ อย่าถลำลึกไปกว่านี้พ่อผิดกับแกพ่อจะชดเชยให้เอง แกอยากได้อะไรพ่อจะให้”
เหมทองส่งสายตาสำนึกผิดไปให้ แต่ปราการไม่เข้าใจและไม่ได้ยินคำขอโทษจากพ่อบุญธรรม
“จ้องหน้าฉันทำไม...อยากจะฆ่าฉันให้ตายล่ะสิ”
ลาวัลย์ร้อนใจเป็นห่วงปู่จะขับรถไปหาเหมันต์แต่หริทธ์ถลามาขวาง
“ถ้าไปหาเหมันต์ฉันคงให้ไปไม่ได้ เสี่ยสองสั่งให้ฉันคอยคุมเธอไว้ พ่อเธอเริ่มไม่ไว้ใจเธอยังไม่รู้ตัวอีกหรือ”
“ฉันต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อช่วยปู่ ปู่ไม่สบายหนักแต่พ่อก็ไม่ยอมให้พาไปโรงบาลเหมือนพ่ออยากเห็นปู่ตาย”
“ฉันต้องสนใจด้วยหรือ”
หริทธ์ย้อนถามเสียงเย็นชา ลาวัลย์โมโหโพล่งอย่างเหลืออด “นายพูดเห็นแก่ตัวอย่างนี้ได้ยังไง...นั่นปู่ฉันนะ ถ้าพ่อนายตายเพราะโดนพ่อฉันฆ่าตายนายจะสนไหม นายจะบ้าช่วยเขาอยู่อีกหรือเปล่า”
