ประกาศิตกามเทพ
ตอนที่ 14
ปราการหนีออกไปหน้าบ้าน ลาวัลย์ตามมาขวางและขอร้องให้พ่อมอบตัว แต่นอกจากเขาจะไม่สนยังจะพาเธอหนีไปด้วย หริทธ์ถือโอกาสที่เหมันต์ช่วยเหมทองจนปลอดภัยหลอกล่อปราการกับลาวัลย์ให้หนีไปกับเขา
หริทธ์สะใจมากที่ลวงปราการกับลาวัลย์สำเร็จ พามาบ้านร้างที่เคยพากมลมาเค้นความจริง
“บ้านหลังนี้เป็นบ้านเก่าของเพื่อนผมเอง มันไม่มีเงินมาซ่อมแซมก็เลยทิ้งร้างไว้ รับรองปลอดภัย”
“ทำไมนายรู้ว่าฉันกำลังเกิดเรื่อง”
“ผมจะมาหาคุณวัลย์แต่เจอกับดาบหลงที่ปากทางเข้าหมู่บ้าน เขาเตือนให้ผมเลิกยุ่งกับเสี่ยเพราะเสี่ยกำลังจะโดนจับ ผมเป็นห่วงคุณวัลย์ก็เลยรีบบึ่งรถมาบอกเสี่ย”
ปราการย่ามใจเมื่อคิดว่าหริทธ์อยู่ในกำมือเพราะลาวัลย์ หริทธ์ดักทางถูกแสร้งขอร้อง
“ไม่ว่าคุณวัลย์จะอยู่ไหนผมก็จะขอไปด้วย...นะครับเสี่ย”
“ก็ได้...ฉันโอนเงินเข้าบัญชีต่างประเทศไว้ ถ้าแกพาฉันออกนอกประเทศได้ฉันจะให้แกแต่งงานกับลาวัลย์”
ลาวัลย์ไม่พอใจโวยวาย “พ่อใช้วัลย์เป็นเครื่องต่อรองหรือคะ วัลย์มีค่ากับพ่อแค่นี้เองหรือ”
“แกหักหลังฉัน แกยังเห็นฉันเป็นพ่ออีกหรือ”
ปราการตบหน้าสั่งสอนลูกสาว หริทธ์ไม่ปลอบเหมือนเคยแต่มองตามปราการที่เดินมาติดกับเขาด้วยแววตาลุกวาว แล้วก็สมใจเมื่อปราการร้องลั่นที่เห็นสภาพสะบักสะบอมของกมลในบ้านร้าง
กมลจะร้องให้ช่วยแต่ต้องหุบปากฉับเมื่อหริทธ์จ่อปืนหน้าปราการ
“แกฆ่าพ่อฉัน!”
ปราการกลัวสุดขีดละล่ำละลักปฏิเสธ “ใจเย็นก่อนหริทธ์ ฉันเคยบอกแล้วไงว่าฉันไม่เคยรู้จักเขา”
คำแก้ตัวส่งๆทำให้หริทธ์ตัดสินใจยิงปืนเฉี่ยวกมลจนสลบ ปราการสะดุ้งรีบโยนความผิดให้ผู้ช่วยหนุ่ม
“ฉันไม่รู้อะไรด้วยจริงๆ มัน...กมลเป็นคนคิดเป็นคนทำทั้งหมด ฉันห้ามมันแล้วแต่มันก็แอบไปทำ ฉันอยากได้นายมาเป็นลูกเขยแล้วฉันจะโง่ฆ่าพ่อนายทำไม”
“กูไม่ได้อยากให้มึงรับสารภาพ ที่กูต้องการคือให้มึงชดใช้ให้พ่อกู!”
หริทธ์จะยิงปราการให้หายแค้น ลาวัลย์ทนไม่ได้ถลันไปจับมือเขา “นั่นพ่อฉันนะ”
“คนที่มันฆ่าก็พ่อฉันเหมือนกัน”
“ขอให้เขาได้ชดใช้ความผิดตามกฎหมายเถอะนะฉันขอร้อง...”
ooooooo
เหมันต์จนปัญญาไม่รู้จะตามหาตัวหริทธ์ที่ไหน โชคดีที่มิตรมาช่วยเพราะสะกิดใจเคยพาทัศนัยไปซ่อนตัวในบ้านร้างจึงอาสาพาเหมันต์ไปเจอมิตรบอกว่าหริทธ์ไม่ใช่แค่ลักพาตัวปราการกับลาวัลย์แต่จับตัวกมลไปด้วย เหมันต์เป็นห่วงน้องชายมากไม่อยากให้เขาทำผิดถึงคุก แต่หริทธ์ไม่สนใจอีกแล้ว ความตายของชาญทำให้เขาสติแตก!
ลาวัลย์พยายามกล่อมให้ยกโทษให้พ่อ แต่หริทธ์ไม่ยอมตวาดลั่น
