ประกาศิตกามเทพ

เหมันต์ไม่ไว้ใจข้อความจากบุคคลปริศนา แต่วานทิมไปเตรียมการกับพวกตำรวจบุกชิงตัวเหมทองโดยมีลาวัลย์ให้ความร่วมมือเพราะเป็นห่วงความปลอดภัยของปู่

ปราการยังไม่รู้ตัวว่าถูกบรรดาลูกหลานตลบหลัง วางยาสมรกับทศนาถอย่างเลือดเย็นเพื่อให้เป็นแพะรับบาปแทนตัวที่จะลงมือฆ่าเหมทอง ไม่รู้เลยว่าเหมันต์กับผาณิตาจะช่วยกันพาเหมทองออกทางหลังบ้านก่อนหน้านี้ไม่กี่อึดใจ โดยมีดาบหลง ลาวัลย์กับรถพยาบาลคอยช่วยจนทุกอย่างเรียบร้อยเหมันต์จึงสวมรอยเป็นเหมทอง

เหมันต์นอนคอยอย่างใจเย็นกระทั่งปราการโผล่มาพร้อมสมรกับทศนาถที่ยังสลบไสล

“พรุ่งนี้เช้าผู้คนก็จะแตกตื่นกับข่าวใหญ่...หลานเนรคุณปู่แค้นใจที่ไล่พ่อออกจากบ้าน แทงปู่เสียชีวิตคาเตียง แล้วมีดเล่มนี้ก็จะไปอยู่ในมือมัน ไอ้ทศนาถมันก็จะกลายเป็นฆาตกรแทนผมเข้าไปอยู่ในคุกกับพ่อของมัน ส่วนคุณพ่อ ก็ได้ไปนอนอยู่ในโลง!”

ปราการจัดแจงเอามีดให้ทศนาถจับเพื่อให้มีลายนิ้วมือเป็นหลักฐานมัดตัว ก่อนอ้าปากค้างเมื่อเห็นว่าเหมทองไม่ได้นอนในห้องแต่เป็นเหมันต์

“แกบุกรุกบ้านฉันยามวิกาล โง่เข้ามาเป็นแมงเม่าแท้ๆ”

“แจ้งตำรวจเลยสิครับ ผมจะได้ให้คลิปเสียงนี่กับตำรวจ”

เหมันต์โชว์คลิปเสียงที่ปราการพูดถึงแผนร้ายก่อนหน้านี้ ปราการโกรธจัดโวยวายเรียกลูกน้องกมล

“มีผู้ร้ายเข้ามาคิดจะฆ่าฉันกับคุณพ่อ เข้ามาช่วยกัน จับมันไว้!”

“ไอ้คนที่มันเฝ้าอยู่หน้าตึกน่ะหรือ เรียกให้คอแตกก็ไม่ได้ยิน”

ประกิตกับผกาเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดอีกฝ่ายที่ต้อนลูกน้องกมลไปกินดื่มที่บ้านเพื่อให้ผาณิตากับลาวัลย์พาเหมทองออกทางหลังบ้านสะดวก ผาณิตาทำสำเร็จส่งเหมทองขึ้นรถพยาบาลพร้อมดาบหลง ทิ้งลาวัลย์ให้ช่วยดูต้นทางเผื่อลูกน้องกมลกลับมา ส่วนตัวเองไปช่วยเหมันต์ที่จนป่านนี้ก็ยังไม่ออกจากห้องเหมทอง

เหมันต์ไม่รู้ว่าผาณิตาจะมาช่วย มัวรับมืออารมณ์เกรี้ยวกราดของปราการที่จะใช้มีดจ้วงตน

“เสี่ยไม่คิดถึงลาวัลย์หรือ สิ่งที่พ่อทำมันส่งผลกระทบถึงลูก เขาห่วงเสี่ยไม่อยากเห็นเสี่ยทำบาปกรรมกับพ่อแม่”

ปราการไม่สำนึกแถมด่าลูกสาวอย่างรุนแรง

“มันเป็นคนหักหลังฉันใช่ไหม...แกหลอกใช้ลูกฉัน!”

โวยจบก็ค้นตัวเหมันต์เพื่อหามือถือจะทำลายคลิป เหมันต์ไม่หลบแถมเอ่ยเสียงเรียบ

“เสี่ยได้ไปก็เปล่าประโยชน์เพราะผมส่งคลิปเสียงไปให้ดาบหลงแล้ว เสี่ยควรไปมอบตัวจะดีกว่า”

ปราการโมโหเขวี้ยงมือถือเหมันต์ทิ้ง “จะฆ่าไอ้แก่หรือฆ่าแกมันก็มีผลดีเหมือนกัน!”

เหมันต์คงถูกแทงแล้วถ้าทศนาถจะไม่ฟื้นมาจับตัวปราการ ทศนาถถูกสะบัดล้ม ผาณิตาเพิ่งมาถึงถลาไปประคอง ปราการโกรธจัดผลักบรรดาหลานบุญธรรมกระเด็น เหมันต์เป็นห่วงผาณิตาจะไปช่วยแต่เธอโบกมือห้าม

“ไม่ต้องห่วงฉัน ฉันส่งคุณปู่ไปโรงพยาบาลแล้ว นายต้องรีบขัดขวางอาสองอย่าให้หนีไปได้!”

ooooooo