ประกาศิตกามเทพ

“แกไม่ต้องมายุ่ง เสี่ยสองกำลังช่วยฉันอยู่แล้ว”

“นี่เสี่ยยังไม่รู้หรือครับ เขาไม่ได้จ้างทนายให้เสี่ยเลย ทนายบรรจงตรวจสอบมาแล้ว”

บรรจงพยักหน้ายืนยัน เหมันต์รีบสำทับ “ถ้าเสี่ยยอมรับผิดก็ยังสามารถออกมาเริ่มต้นชีวิตใหม่ได้ ผมได้บริษัทคืนมาแล้ว คุณทศก็กำลังฝึกงานแทนตำแหน่งเสี่ย”

“แกก็เหมือนไอ้เสี่ยสองต้องการมาหลอกฉันเหมือนกัน”

“ผมอยากจะช่วยเสี่ยจริงๆ”

“เพื่ออะไร...แกกับฉันไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกันเลยสักนิด ไอ้เหมวัตมันก็ไม่ใช่ญาติโกโหติกาของฉัน!”

เหมันต์ไม่ถือสาแต่ยื่นสมุดระบายสีของเหมวัตให้ทัศนัย เผยให้เห็นรูปวาดสี่คนพี่น้องฝีมือเจ้าของสมุด ทัศนัยอึ้งมาก สะเทือนใจเมื่อคิดถึงสิ่งที่ตัวเองเคยทำกับเหมวัต

ท่าทางอ่อนลงของทัศนัยทำให้เหมันต์กล้าพูด“พ่อรักเสี่ยเหมือนพี่ชายแท้ๆ ผมเองก็คิดว่าลุงเป็นลุงของผมเหมือนกัน ผมเสียพ่อทั้งสองคนไปแล้ว ผมไม่อยากเสียใครไปอีก”

พูดจบก็ผละไป สวนกับทศนาถที่มาเยี่ยมพ่อจึงขอร้องให้กล่อมอีกแรง

“ผมอยากให้คุณช่วยเกลี้ยกล่อมลุงสามให้เขารับสารภาพโทษจะได้เบาลง ทนายของผมจะช่วยร้องขอความกรุณาต่อศาลอย่างเต็มที่...คุณลองคิดดูนะครับ”

ทศนาถยังไม่รับปากเหมันต์เพราะละอายแก่ใจกับวีรกรรมของตนในอดีต กระนั้นก็อ่อนท่าทีลงมากเพราะอีกฝ่ายช่วยเขาหลายอย่างแถมเสนอตัวช่วยให้พ่อได้ลดโทษ