มธุรสโลกันตร์

ฉาด! เธอตบหน้าเขาสุดแรง ภูผาเจ็บจนหน้าชาแต่ยังทำเป็นไม่รู้สึกรู้สา ขณะที่เพชรน้ำผึ้งน้ำตาไหลอาบแก้มอย่างเจ็บปวด

“พี่ไม่ได้คิดแบบนั้นกับฉัน...บอกฉันมาว่าพี่ไม่ได้คิดแบบนั้นกับฉัน”

“ถามตัวเองก่อนถามฉันดีกว่า วันที่หลงเชื่อว่าเสียความบริสุทธิ์ให้โจร เธอภูมิใจหรือว่ารู้สึกไร้ค่าล่ะ คำตอบที่เธอคิดก็คือสิ่งที่ฉันต้องการให้เป็นแบบนั้นแหละ”

“พี่ผา...ฉันเกลียดพี่...ฉันยอมรับว่าฉันรู้สึกไร้ค่า แต่ฉันก็ได้เห็นว่าพี่เป็นคนดี ฉันถึงได้เริ่มรักพี่... ฮือๆๆๆๆ”

ภูผาปล่อยให้เพชรน้ำผึ้งทุบตีโดยไม่ปัดป้อง แม้เห็นเธอทรุดลงร้องไห้ปานจะขาดใจเขาก็ต้องใจแข็งไว้

“โจรก็คือโจร ไม่มีทางเป็นคนดีได้หรอก ตอนนี้ฉันไม่จำเป็นต้องรั้งเธอเอาไว้ตามที่เสือผันต้องการแล้ว ถึงเวลาที่ฉันต้องสะสางปัญหากับเสือผันและพี่ผจง เธอจึงไม่ควรอยู่ที่นี่อีก ฉันจะส่งเธอกลับไปบอกพ่อเธอกับเผ่าเทพ อย่าได้คิดมายุ่งกับฉันอีก เพราะถ้าฉันโกรธแล้วเอาจริงขึ้นมา ฉันจะไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้น” ภูผาพูดแค่นั้นแล้วจะผละไป แต่เพชรน้ำผึ้งรีบเรียกไว้

“เดี๋ยวพี่ผา ถ้าพี่ห่วงแค่ความปลอดภัยของฉัน พี่ไม่จำเป็นต้องทำร้ายจิตใจฉันขนาดนี้ก็ได้ แค่ขอให้ฉันกลับไปดีๆ พี่ทำแค่นั้นก็พอ”

“ฉันจะพูดให้เธอมีความหวังไปทำไม ในเมื่อชาตินี้เราจะไม่ได้เจอกันอีก”

ภูผาตัดบททั้งที่ตัวเองเจ็บปวดไม่ต่างจากเพชรน้ำผึ้ง ก้องกับรุ่งเห็นลูกพี่กลับออกมาด้วยสีหน้าหมองหม่นก็อดห่วงไม่ได้ แต่ไม่กล้าพูดมาก ได้แต่บอกว่าพวกตนเคารพการตัดสินใจของเขา ภูผาบอกว่าจากนี้ทางที่ตนจะเดินไปข้างหน้าไม่มีอนาคต แค่การปลดแอกอดีตที่ตนจะไม่ทนแบกไว้อีกต่อไป เขาสองคนยังอยากจะตามไปอีกหรือ

ก้องตอบทันที “ไม่มีท่านผู้การสมยศแล้ว อนาคตฉันก็ไม่มีแล้วจ้ะพี่”

“ฉันก็เหมือนกันจ้ะพี่ผา ถ้าพี่จะล้างบางทั้งเสือผันและไอ้ผจง จบปัญหาทุกอย่างให้มันตายไปพร้อมกับเรา ฉันก็พร้อมตามพี่ทุกฝีก้าว” รุ่งพูดจริงจัง ภูผามองสองลูกน้องนิ่ง...แล้วสามคนก็จับมือประสานกันเป็นหนึ่งเดียว

ooooooo

หลังจากกำนันชัชโดนผจงแทงตายเลือดท่วมแล้วโยนความผิดให้เสือผา แล้วยังมีลูกน้องของกำนันอีกสามคนโดนฆ่าด้วยเพราะล่วงรู้เรื่องนี้ แต่คนอื่นๆที่ไม่รู้ต่างร่วมมือกับผจงล่าเสือผา โดยยกให้ผจงเป็นหัวหน้า

ฝ่ายเสือผันที่รู้สึกตัวและหายจากอาการบาดเจ็บมาสักระยะหนึ่งแล้ว แต่เขายังหลอกลำเจียกและคนอื่นๆในภูพยัคฆ์ว่าอาการยังแย่ โดยให้ไอ้ดำเป็นหนังหน้าไฟคอยกันลำเจียกไม่ให้เข้ามาในบ้านทั้งที่ตัวเสือผันเองไม่ได้อยู่ในบ้านหลังนั้นแล้ว

เสือผันไม่เคยคิดจะบอกความจริงเรื่องชาติกำเนิดของภูผา เขาแค่หลอกให้ภูผารักษาอาการบาดเจ็บ และยังคิดแก้แค้นเรื่องในอดีตต่อไป ส่วนเพชรน้ำผึ้งที่มีกำหนดการต้องกลับคืนอ้อมอกพ่อแม่ในวันนี้ เธอกับภูผายังคงแขวะกันไปมาทั้งที่ลึกๆ ต่างก็รักกัน แต่เพราะภูผาห่วงความปลอดภัยของเธอจึงต้องส่งคืนกลับไป