มธุรสโลกันตร์

คุณชายพิสุทธิ์ธาดาเปลี่ยนเส้นทางกลับพระนครจากถนนหลวงไปใช้ทางอื่นที่ค่อนข้างเปลี่ยวเพราะกลัวข่าวการมารับตัวเพชรน้ำผึ้งรั่วไปถึงพวกโจร โดยให้จ่าเศกนั่งรถไปกับตำรวจตามถนนหลวงเพื่อล่อหลอกโจรให้หลงทิศ

แต่เมื่อภูผาไม่เจอเพชรน้ำผึ้งในรถคันนั้นก็ข่มขู่จ่าเศกให้พาไปพบเธอ จึงเกิดการปะทะกันจนคณะของคุณชายต้องรีบหนีโดยมีตำรวจคุ้มกัน แต่เพชรน้ำผึ้งกลับตัดสินใจออกจากกลุ่มพ่อแม่ไปหาภูผาเพื่อจะทำตามแผนการที่ตกลงกับเผ่าเทพไว้ว่าเธอจะเป็นคนกล่อมเสือผาให้มอบตัว

เมื่อคุณชายกับคุณหญิงรู้ว่าเพชรน้ำผึ้งหายไปจากกลุ่มก็ร้อนรน ถามจ่าเศกที่ได้รับบาดเจ็บกลับมาว่าเผ่าเทพไปไหน จ่าเศกบอกว่าหมวดกำลังไปตามล่าเสือผา

“งั้นจ่าก็ต้องบอกฉันมา มันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ยังไง”

“มันเป็นเรื่องสุดวิสัยครับ ไม่มีใครคิดว่าจะเกิดขึ้น”

“คำตอบแบบนี้มันเป็นแค่ข้ออ้างให้ความผิดพ้นตัวนะจ่า”

“คุณชายครับ ผมรู้ว่าเวลานี้คุณชายกำลังร้อนใจ แต่ขอให้เชื่อหมวดเผ่าเทพ เขาจะไม่ปล่อยให้คุณน้ำผึ้งเป็นอันตรายเด็ดขาดครับ”

“ตำรวจไพรวารีทำงานกันอย่างหละหลวม ทำให้โจรรู้ว่าฉันจะพาลูกสาวกลับทางไหน แบบนี้จ่ายังคิดว่าฉันยังจะไว้ใจหมวดเผ่าเทพกับตำรวจทั้งไพรวารีได้อีกเหรอ ต่อไปนี้คงต้องให้คนอื่นเข้ามารับผิดชอบแทน”

“คุณชายครับ ผมขออนุญาต ที่ผ่านมาทุกคนเสี่ยงชีวิตกันเต็มที่ บาดเจ็บล้มตายกันไปก็มี แต่คนที่ไม่เคยรับมือโจรไพรวารีอย่างคุณชาย ไม่รู้จักพวกโจรภูพยัคฆ์ดีเหมือนอย่างที่หมวดเผ่าเทพรู้ว่าต้องจัดการยังไง”

“จ่า!!!”

“ผมขอโทษครับ แต่ผมเหลืออดจริงๆ และไม่พอใจวิธีที่คุณชายไปขอให้ทหารหน่วยรบพิเศษมาช่วย เพราะนั่นมันคือการก้าวก่ายการทำงานของพวกเรา”

คุณชายชะงักไม่คิดว่าจ่าเศกจะรู้เรื่องนี้ พลอยน้ำค้างเห็นท่าไม่ดีรีบเข้ามาขอร้อง

“จ่าคะ คุณชายคะ เรามาเถียงกันอยู่อย่างนี้ก็คงไม่มีอะไรดีขึ้น น้ำค้างว่าเราควรพาคุณหญิงกลับไปรอพี่เผ่าเทพกลับมาดีกว่านะคะ”

“นั่นสิคะคุณ ยิ่งอยู่แถวนี้พวกมันอาจจะย้อนกลับมาทำร้ายพวกเราอีกก็ได้”

“ก็ได้...แต่จ่าไม่เข้าใจหัวอกคนเป็นพ่อที่ถูกโจรลักพาตัวลูกสาวไปปู้ยี่ปู้ยำหรอก มันไม่ใช่แค่เรื่องของการเสียหน้าเสียเกียรติอย่างเดียว เพราะฉะนั้นการที่ฉันติดต่อขอให้ทหารหน่วยรบพิเศษมาจัดการกับโจรอย่างเสือผาคือเรื่องที่ถูกต้องที่สุดแล้ว เสือผาจะต้องชดใช้ที่ทำกับลูกสาวฉัน”

เวลานั้นเพชรน้ำผึ้งอยู่กับภูผาในป่า รถที่ภูผาได้มาจากเจ๊หมอนสตาร์ตไม่ติดทำให้ทั้งคู่ต้องเดินเท้ากลับภูพยัคฆ์ แต่เพราะหญิงสาวมีท่าทีลังเล สีหน้ามีแววกังวล จนภูผาพูดโพล่งว่า “หรือเธอไม่อยากกลับไปกับฉัน”

“พี่ผา...ทำไมพี่พูดแบบนั้นล่ะ”

“เพราะคนอย่างไอ้หมวดนั่นคงไม่ปล่อยให้ฉันได้ตัวเธอกลับมาง่ายๆแบบนี้ไง เธอไปตกลงอะไรไว้กับมัน ฉันถามว่าเธอไปตกลงอะไรกับมัน!” ภูผาบีบแขนเพชรน้ำผึ้งอย่างแรง

“ฉันเจ็บนะจ๊ะพี่ผา ใจเย็นๆแล้วคุยกับฉันดีๆก่อนนะ”