มธุรสโลกันตร์

“คุณชายครับ ปัญหาตอนนี้ไม่ใช่แค่เรื่องโจรอย่างเดียวแล้ว ภารกิจที่ผมกำลังสืบอยู่ก็เกี่ยวข้องกับพวกค้าเฮโรอีนข้ามชาติกลุ่มเดียวกัน ถ้าปล่อยให้พวกมันร่วมมือกับชุมโจรในพื้นที่ได้ ก็จะกลายเป็นภัยที่ใหญ่หลวงต่อความมั่นคงของชาติ”

“ผมขอร้องล่ะครับคุณชาย ขอโอกาสให้ผมได้แก้ไขปัญหานี้ด้วยเถอะครับ”

เผ่าเทพกับพสุช่วยกันอธิบายจนคุณชายโอนอ่อน “ฉันเข้าใจแล้วเผ่าเทพ ระหว่างที่เธอไปตามล่าเสือผา ฉันก็เพิ่งได้รับข้อมูลจากผู้ใหญ่ในกรมมา หลังจากที่ฉันตามให้ผู้การสมยศกลับมาจัดการปัญหาที่นี่แทนเธอ”

“ข้อมูลอะไรครับท่าน”

“ผู้การสมยศหายตัวไประหว่างที่ไปสืบเรื่องขบวนการค้าเฮโรอีนข้ามชาติแถบชายแดน ตอนนี้ผู้ใหญ่เริ่มคิดว่าอาจจะถูกฆ่าตาย”

เผ่าเทพกับจ่าเศกตกใจและคาดกันว่าผู้การสมยศคงไม่อยากให้พวกเราเข้ามายุ่งถึงไปจัดการด้วยตัวเอง

“เอาล่ะ ฉันกับสมยศเองก็รู้จักสนิทสนมกันอยู่พอสมควร ฉันพอจะเข้าใจถึงปัญหาที่ใหญ่หลวงนี้แล้ว แต่ขอความมั่นใจให้ฉันอย่างเดียว ไอ้เสือผาที่พวกเธอฝากความหวังไว้มันจะเป็นคนดีจริงๆอย่างที่คิด”

“ถ้าคุณน้ำผึ้งมั่นใจ ผมก็พร้อมเสี่ยงไปกับเธอด้วยครับคุณชาย”

หลังจากนั้นพสุขอตัวกลับ เผ่าเทพออกมาส่งและพูดคุยกันเรื่องส่วนตัวก่อนจะแยกกันไปด้วยรอยยิ้มแห่งมิตรไมตรีที่เหนียวแน่นยาวนาน

ooooooo

กระเช้าโกรธแค้นผจงเป็นที่สุดที่วางยาในเหล้าให้เธอกินแล้วส่งมาบำเรอกามกำนันชัช แต่เพราะเธอต้องมีชีวิตรอดต่อไปจึงยังทำอะไรทั้งคู่ไม่ได้ แถมยังต้องร่วมมือกับผจงที่มีแผนกำจัดกำนันชัช เพราะถ้าแผนสำเร็จผจงสัญญาจะปล่อยเธอไปพร้อมเงินก้อนหนึ่ง

แต่กำนันชัชระวังตัวแจเพราะกลัวผจงหักหลังอยู่เหมือนกัน นั่นยิ่งทำให้กระเช้ากับผจงต้องรอบคอบเป็นพิเศษ แต่แล้ววันหนึ่งกำนันชัชก็พลาดจนได้ เขากินอาหารที่เป็นเครื่องเซ่นไหว้เจ้าป่าเจ้าเขาที่ผจงแอบไปเอามาโดยมีกระเช้าคอยป้อนคะยั้นคะยอ ทำให้วิชาอาคมที่มีเสื่อมหมด ส่งผลให้ผจงฆ่ากำนันชัชได้อย่างง่ายดาย แต่โยนความผิดให้เสือผาเพื่อให้ลูกน้องกำนันชัชเข้าใจผิด

ทางฝ่ายภูผากับเพชรน้ำผึ้งที่กลับมายังภูพยัคฆ์ทั้งที่มีเรื่องไม่เข้าใจกัน เพราะเพชรน้ำผึ้งต้องการให้ภูผามอบตัวเพื่อวันหนึ่งจะได้อยู่ด้วยกัน แต่ไม่ว่าเธอจะกล่อมยังไงเขาก็ไม่ตกลง

“เรื่องนั้นเป็นไปไม่ได้หรอก ยังไงเราก็ไม่มีวันเดินบนเส้นทางเดียวกันได้ ถึงเวลาที่ฉันควรจะปล่อยเธอกลับไปตามทางของเธอซะที”

“พี่ผา...พี่ไม่ได้พูดจริงๆใช่มั้ย โกหกฉันอยู่ใช่มั้ย”

“เรื่องนี้ฉันพูดจริง แต่ถ้าอยากฟังเรื่องที่ฉันโกหกเธอมาตลอด ฉันก็จะเล่าให้ฟัง”

“พี่โกหกอะไรฉัน”

“ฉันไม่เคยแตะต้องเธอ เธอไม่เคยเป็นเมียฉันเลยน้ำผึ้ง ฉันพูดแบบนี้เธออาจจะไม่เชื่อ แต่ลองคิดดูดีๆ นึกถึงทุกครั้งที่ฉันอ้างว่าได้เธอเป็นเมีย เธอจะรู้ว่าฉันโกหก...คิดดูดีๆ”

หญิงสาวคิดทบทวนก็เห็นจริงแล้วตั้งคำถามทั้งน้ำตา “พี่ผา...พี่ทำทำไม”

“เพื่อทำให้เธอเชื่อว่าได้โจรเป็นผัว จะได้รู้สึกว่าตัวเองแปดเปื้อนไม่มีค่าพอที่จะกลับไปเจอหน้าใครอีก ก็แค่นั้น”