เกมเสน่หา
ตอนที่ 11
เหมือนชนกชะงัก แววตาลังเลจนพิมลแขสัมผัสได้แต่กระนั้นก็อยากลองใจอีกสักหน่อย
“โอเคค่ะ...ดูก็รู้ว่าไม่ได้ เขาคงสำคัญกับคุณมาก ตอนนี้ฉันยังนึกไม่ออกว่าอยากได้อะไรแทน ขอกลับไปคิด...”
“ถ้าฉันยกสามีให้คุณ คุณจะคืนพ่อฉันมาใช่ไหม”
“คุณกล้าแลกนัยกับพ่อของคุณงั้นหรือ”
“ทุกอย่างที่ทำให้ได้พ่อฉันคืนมา...ไม่ว่าอะไรฉันก็กล้าแลก!”
ooooooo
แม้จะประกาศกับพิมลแขยอมแลกทุกอย่างกับพ่อแต่เมื่อเวลาผ่านไปเหมือนชนกกลับคิดไม่ตกและอยากเปลี่ยนใจดื้อๆ มาลินีเฝ้าสังเกตอาการกินจุของหลานสาวด้วยแววตาครุ่นคิด ก่อนเบิกตาโพลงเมื่อค้นพบความจริงบางอย่าง
เหมือนชนกยืนกรานกับยายว่าไม่ได้ตั้งท้องลูกของลัคนัยแต่ความผิดปกติของร่างกายช่วงหลายสัปดาห์
ที่ผ่านมาก็ทำให้คุณหนูขี้วีนเป็นกังวลจนต้องตัดสินใจซื้อชุดตรวจครรภ์มาตรวจด้วยตัวเอง
ผลการตรวจเป็นไปตามที่คิด เหมือนชนก
ตั้งครรภ์แล้ว แต่สถานการณ์อิหลักอิเหลื่อระหว่างลัคนัย ธวัชและพิมลแขก็ทำให้เธอไม่กล้าบอกความจริงกับใคร
ลัคนัยเห็นภรรยาคนสวยซึมๆก็คิดว่างอนพยายามเอาใจเต็มที่ เหมือนชนกรู้สึกผิดที่ปิดบังเรื่องตั้งท้อง
แต่เพราะยังคิดไม่ตกว่าจะจัดการเรื่องรักสามเส้าระหว่างพ่อ ภรรยาพ่อและสามีเช่นไรเลยทำเฉยไว้
วิสาขาคาใจเรื่องลัคนัยปิดบังเรื่องพิมลแขจากทุกคนจึงโทร.ไปถาม ลัคนัยสารภาพหมดเปลือกก่อนทำตามที่แม่ยายแนะนำคือบอกธวัชทุกอย่างไม่ให้เกิดเรื่องเข้าใจผิดกันไปมากกว่านี้
ธวัชยอมละจากการทำกายภาพนั่งฟังลัคนัยสารภาพเรื่องพิมลแข “ผมกลัวว่าแขจะทำอะไรวู่วามกับเด็กในท้องเลยรับปากไม่บอกน้าเรื่องเธอ หลายเดือนที่ผ่านมาผมแวะเวียนไปหาเธอบ้าง ดูแลเท่าที่เพื่อนคนหนึ่งจะทำได้...แค่เพื่อนจริงๆ...เพื่อนที่ยืนยันได้ว่าเด็กในท้องนั่นคือลูกของเธอกับคุณน้าอย่างไม่ต้องสงสัย”
“ขอบคุณนัยนะที่บอกความจริงกับน้า แล้วก็ดูแลเขาแทนน้ามาตลอด...แต่ปัญหาของน้าไม่ใช่เรื่องข้องใจว่าใครเป็นพ่อเด็กหรอก มันเป็นที่ตัวน้าเองต่างหาก”
ลัคนัยนิ่วหน้า ธวัชแตะขาสองข้างของตัวเองเบาๆ
“น้าไม่ต้องการให้คุณแขเห็นน้าในสภาพนี้ น้าไม่อยากให้รอยยิ้มของเธอต้องหายไปเพราะความบกพร่องของน้า น้าไม่มีแรงแม้แต่จะยืนด้วยซ้ำ น้าไม่มีอะไรสักอย่างที่คู่ควรกับรอยยิ้มของเธอ”
“ผิดแล้วครับ รอยยิ้มคุณแขที่น้าเห็นวันนั้นก็ไม่ต่างจากดอกไม้ปักแจกันหรอกครับ...สวยงามแต่ไม่มีชีวิต”
ความจริงจากลัคนัยทำให้ธวัชสะเทือนใจจึงตัดสินใจไปหาพิมลแขเพื่อปรับความเข้าใจ โดยไม่รู้เลยว่าเวลาเดียวกันนั่นเอง...เหมือนชนกที่คิดไม่ตกเรื่องลูกในท้องก็บากหน้าไปเจรจากับพิมลแขอีกรอบ
พิมลแขต้อนรับเหมือนชนกด้วยท่าทีนิ่งสงบ
ก่อนแกล้งแหย่
“กลับมาไวจังเลยนะคะ ไหนล่ะคะสามีที่บอกยกให้ดิฉัน...ไม่ได้พามาด้วยเหรอ”
“ฉันขอถอนคำพูด ฉันยกเขาให้คุณไม่ได้แล้ว”
“ก่อนหน้านี้บอกว่ากล้าแลกแต่ตอนนี้ไม่แลก ทำไมเงื่อนไขเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาล่ะคะ”
“ต้องการเท่าไหร่ก็ว่ามา ฉันจะเซ็นให้เธอ”
เหมือนชนกควักสมุดเช็คในกระเป๋ามาเซ็น พิมลแขผิดหวังในตัวลูกเลี้ยงสาวมาก
“คุณตีค่าตัวพ่อคุณกับสามีคุณไว้แค่นี้เองเหรอคะ”
