เกมเสน่หา

“นกพูดมามันคือความจริงทุกอย่าง แล้วพ่อก็อยากให้นกรับความจริงด้วยที่ว่าพ่อไม่มีวันกลับไปเป็นเหมือนเดิม เลิกเคี่ยวเข็ญพ่อสักที เพราะทำไปก็เหนื่อยเปล่า คนพิการอย่างพ่อเป็นที่พึ่งให้ใครไม่ได้ พึ่งตัวเองก็ยังไม่ได้!”

ooooooo

เหมือนชนกหัวเสียมากที่ทะเลาะกับพ่อ ลัคนัยรู้สึกผิดตามมาปลอบ

“ผมขอโทษนะที่แนะนำให้คุณพาคุณพ่อออกไปข้างนอก”

“ไม่ใช่ความผิดคุณหรอก คุณช่วยหาทางออกให้ฉันแต่ฉันทำไม่สำเร็จเอง”

“อย่าโทษตัวเองสิ บางทีอาจเป็นเพราะคุณน้ากำลังท้อแล้วก็เพิ่งผิดหวังจาก...”

“จากฉัน...เพราะฉันเป็นลูกที่ไม่เอาไหน ทำให้คุณพ่อกลับมาเดินไม่ได้”

ลัคนัยจะแย้งแต่เหมือนชนกตัดบท “ฉันรู้ว่านายจะพูดอะไร แต่ขอร้องล่ะ...ให้ฉันโทษตัวเองซะ

ยังจะดีกว่าโทษว่าเป็นเพราะคนนอกครอบครัว...มันควรจะจบได้แล้วตั้งแต่ที่คุณพ่อไล่เขาไป”

เหมือนชนกแสลงใจเมื่อคิดถึงพิมลแข ลัคนัยรู้ดีจึงยอมเปลี่ยนเรื่องเพื่อคลี่คลายบรรยากาศ

“ผมไม่ได้จะบอกแบบนั้นซะหน่อย...แค่จะสนับสนุนว่าที่คุณพ่อคุณยังเดินไม่ได้เป็นเพราะคุณจริงๆ...เพราะคุณคอยแย่งของกินท่านอยู่เรื่อย ท่านก็เลยไม่มีแรงเดิน”

ลัคนัยเย้าขำๆ เหมือนชนกหัวเราะทั้งน้ำตา พยายามกลั้นสุดความสามารถแต่ก็ฝืนความรู้สึกตัวเองไม่ได้ รองประธานหนุ่มเห็นดังนั้นก็สงสารดึงตัวมากอด

“อยู่ในนี้คุณจะสบายใจกว่าที่ไหนบนโลกเพราะนี่คืออาณาเขตปลอดความเครียด”

“ถ้าอยู่แล้วไม่หายเครียดทำไง”

“แปลว่ายังอยู่ไม่นานพอ ต้องอยู่ต่อไป...ตลอดไป”

เหมือนชนกอารมณ์ดีขึ้นหลังได้ลัคนัยปลอบใจ แต่ไม่นานก็ต้องหงุดหงิดเมื่อไพพรรณมาขอให้เพ็ญพรรณีกลับมาอยู่บ้านด้วย เน็ตไอดอลสาวมีท่าทีสงบเสงี่ยมผิดสังเกต แถมนั่งพับเพียบบนพื้นจนเหมือนชนกอดแขวะไม่ได้

“เดี๋ยวนี้นั่งพื้นเป็นแล้วเหรอ”

“ค่ะ...เพนนีรู้แล้วว่าตัวเองเหมาะสมกับอะไร”

“แน่เหรอ...ถ้ารู้ตัวเธอคงไม่ให้น้าไพมาอ้อนวอนขอกลับมาอยู่ที่นี่หรอก”

“ไม่ใช่ไม่รู้นะคะแต่เพนนีไม่มีที่ไปแล้วจริงๆ เพราะคลิปนั่นทำให้เพนนีไม่มีงาน ต้นสังกัดก็ฉีกสัญญา ไหนจะโดนปรับข้อหามีเรื่องเสื่อมเสียอีก เพนนีต้องขายทั้งรถทั้งคอนโดมาสู้คดี ตอนนี้ไม่เหลืออะไรแล้ว”

เพ็ญพรรณีร้องไห้โฮ ระบายความอัดอั้นตันใจ “เพนนีไม่โทษใคร เพนนีโทษตัวเองที่ทำไม่ดีไว้มากโดยเฉพาะเรื่องคุณนก เพนนีทำไม่ดีกับคุณไว้ กรรมเลยตามสนอง ชีวิตเพนนีถึงได้ตกต่ำแบบนี้ เพนนีกราบขอโทษนะคะ”

ไพพรรณก้มกราบด้วยเพื่อลูกสาว เหมือนชนกต้องย่อตัวไปจับไว้

“น้าไพ...อย่าทำแบบนี้”

“ขอร้องเถอะค่ะคุณนก น้าสัญญา น้าจะให้เพนมันอยู่แต่ในที่ของมัน ไม่ให้มันเข้าไปก้าวก่าย

หรือทำร้ายครอบครัวคุณนกได้อีก...เมตตาให้มันอยู่ที่นี่เถอะนะคะ”