เกมเสน่หา
ตอนที่ 10
“เรียกว่าความโกรธบนความเข้าใจดีกว่าครับ ผมเข้าใจว่าคุณมีหน้าที่แต่ในขณะเดียวกันก็อดน้อยใจไม่ได้...มันเคยชินซะแล้วกับการที่มีคุณทานข้าวด้วยกัน...นอนข้างๆกัน”
เหมือนชนกหน้าแดงเพราะถูกอ้อน ลัคนัยชอบใจและถือโอกาสปรับความเข้าใจกับเธอ
“เอาเป็นว่าคุณทำหน้าที่ของคุณให้เต็มที่เถอะครับ...ผมเข้าใจ อะไรที่รับผิดชอบแทนคุณได้ผมจะจัดการให้เอง”
“งั้น...ไว้จะแวะมากินข้าวเย็นด้วยละกันนะ”
“ครับ...ดึกแล้ว ผมเดินไปส่งคุณที่บ้านใหญ่ ดีกว่า”
ooooooo
ลัคนัยใช้ประโยชน์จากโปรแกรมติดตามตัวดึงเหมือนชนกออกจากบ้านเพื่อเปิดโอกาสให้ทีมงานของนุชนารถไปเตรียมเรือนเล็กเซอร์ไพรส์วันครบรอบหนึ่งเดือนที่แต่งงานกัน
เหมือนชนกไม่รู้เรื่องมัวโมโหหึงสามีตามสัญญาณติดตามตัวจนถึงโรงงานนอกเมือง ลัคนัยกับนุชนารถแสร้งทำไม่รู้ไม่ชี้แต่เหล่าคนงานหูหนวกจำเหมือนชนกได้จึงชูป้ายข้อความทักทาย
ป้ายแสดงความยินดีเรื่องแต่งงานทำให้เหมือนชนก ยิ้มกว้างก่อนหุบฉับเมื่อมีป้ายถามเรื่องนุชนารถ ลัคนัยเห็นหลังไวๆของภรรยาคนสวยก็แกล้งเดินไปทางนั้น เหมือนชนกต้องหนีด้วยการแอบขึ้นรถขนขยะ
ลัคนัยรอจนแน่ใจว่าเหมือนชนกหารถกลับบ้านได้อย่างปลอดภัยจึงกลับบริษัทพร้อมนุชนารถ เหมือนชนกเห็นภาพจากไอจีพริบพราวที่นุชนารถใช้โต๊ะทำงานของเธอในห้องสามีจึงรีบโทร.ไปจัดการให้แยกโต๊ะ!
ธวัชลอบมองอาการแปลกๆของลูกสาวด้วยความสงสัยแต่ไม่ทันถามวิสาขาก็พาแขกมาเยี่ยมถึงบ้าน...พัชรากับวงศ์เวศน์นั่นเอง เหมือนชนกช่วยพ่อต้อนรับทุกคนด้วยความยินดีและถือโอกาสนี้เอาคืนลัคนัยด้วยการชวนวงศ์เวศน์อยู่กินมื้อเย็นด้วยกัน
ลัคนัยตั้งใจฉลองครบรอบแต่งงานกับภรรยาคนสวยแต่กลับต้องหงุดหงิดเมื่อกลับบ้านมาเห็นเธอกินพิซซ่าอย่างเอร็ดอร่อยกับวงศ์เวศน์!
วงศ์เวศน์รู้สึกผิดอยากช่วยไกล่เกลี่ยแต่เหมือนชนกไม่ยี่หระ ธวัชต้องเตือนสติเพราะบังเอิญนึกได้ว่าลูกสาวแต่งงานครบหนึ่งเดือนวันนี้
ลัคนัยกลับเรือนหลังเล็กด้วยสีหน้าเซ็งจัด เขาแกะกระดาษโน้ตแผ่นเล็กๆบอกเรื่องเซอร์ไพรส์วันครบรอบจากหน้าประตู เหมือนชนกที่เดินเล่นกับวงศ์เวศน์ในสวนเก็บได้จึงรีบไปปรับความเข้าใจ
เหมือนชนกรู้ตัวว่าผิดพยายามง้อสามีสุดความสามารถ แกล้งทำตกใจเมื่อเห็นสภาพเรือนหลังเล็ก ลัคนัยตีหน้าขรึมได้ไม่นานก็หลุดขำเมื่อเห็นท่าทางดีอกดีใจของภรรยา
“เพิ่งรู้ว่านายมีอารมณ์มุ้งมิ้งแบบนี้”
“มีมานานแล้วครับแต่ไม่เคยทำให้ใคร”
“เพราะอะไร”
“กลัวการทุ่มเทแล้วถูกละเลยมั้งครับ”
“อะไรจะใจน้อยขนาดนั้น”
“มุมมองคนมีพร้อมกับคนขาดไม่เหมือนกัน คุณกลัวการสูญเสีย ส่วนผมไม่มีอะไรให้เสียจึงกลัวการถูกปฏิเสธ”
“นายเลยโกรธที่ฉันผิดสัญญาใช่ไหม...ขอโทษนะ”
“ไม่ต้องขอโทษหรอกครับ คุณไม่ได้ผิดสัญญาเพราะสุดท้ายคุณก็มา”
ooooooo
