เกมเสน่หา
ตอนที่ 10
เหมือนชนกฉุนขาดที่เขาพูดเหมือนเธอเป็นคนยุพ่อให้ทะเลาะกับพิมลแข
“นายรู้จักพ่อฉันดีแค่ไหนถึงกล้าพูดกับฉันแบบนี้”
“ผมไม่ได้รู้จักพ่อคุณดีกว่าคุณหรอก แต่ผมแค่มองอะไรโดยไม่มีอคติ แทนที่จะถามผม คุณลองทบทวนดูว่าตัวคุณเองเชื่อจริงๆเหรอว่าพ่อคุณอยากให้คุณแขไป คุณอยู่กับคุณพ่อยี่สิบสี่ชั่วโมง อะไรที่ไม่ปกติคุณย่อมรู้แก่ใจ”
“บังเอิญฉันเห็นทุกอย่างปกติ!”
ทิฐิของเหมือนชนกทำให้ลัคนัยอ่อนใจและคร้านจะเถียงด้วย ได้แต่ปล่อยให้เธอสงบสติอารมณ์เงียบๆ ตามลำพัง
วิสาขาอยู่เป็นเพื่อนธวัชที่ห้องพักและรับฟังเรื่องพิมลแขด้วยท่าทีสงบเหมือนเคย
“ฉันไม่อยากเชื่อหรอกว่าคุณจะปล่อยเขาไป
แค่เพราะเขาบอกว่ารักเงินมากกว่าคุณ”
“เป็นคุณ...คุณไม่เจ็บหรือไง”
“เฮ้อ...นี่! นอนนิ่งๆมาเป็นคืนไม่ตกผลึกหน่อยหรือไงว่าเขาพูดเพราะประชด...ไปทำอะไรไว้ล่ะ”
ธวัชหน้าเสียเมื่อถูกอดีตภรรยาพูดจี้แทงใจแต่ยังนิ่งเงียบจนวิสาขาเริ่มหงุดหงิด
“มีอะไรอยากระบายไหมก่อนที่ลูกจะกลับมา”
“ผมเคยกังวลว่าวันข้างหน้าแขจะต้องเป็นฝ่ายดูแลผมที่แก่กว่ามากแต่ไม่เคยคิดเลยว่ามันจะไวขนาดนี้”
“ไม่กี่เดือนคุณก็กลับมาเดินปร๋อเหมือนเดิมแล้ว เชื่อเหอะ...เขาทนได้”
“แล้วถ้าเกิดเวลาผ่านไปผมยังเดินไม่ได้ เขาไม่ต้องทนไปทั้งชีวิตเหรอ”
“รู้อะไรไหมคุณวัช ความแก่ของคุณมันไม่ได้มาจากสังขารหรอกแต่มาจากไอ้นิสัยจุกจิก คิดเล็กคิดน้อย คิดอยู่นั่นจนมันกลายเป็นคิดมากนี่แหละ เอาไว้เดินไม่ได้จริงๆค่อยให้เขาไปตอนนั้นก็ไม่สายนี่”
วิสาขาดักคออย่างรู้ทันและฉวยจังหวะนี้หยิบ
ผลไม้ยัดปากอดีตสามี ธวัชโวยวายลั่น
“อะไรเนี่ยคุณวิ ผมไม่อยากกิน”
“ไม่ต้องมาทำเป็นไม่กินเลย รู้หรอกไม่อยากกินเยอะเพราะกลัวขับถ่าย...อายพยาบาลล่ะสิ”
ธวัชหน้าแดงก่ำ ไม่คิดว่าอดีตภรรยาจะรู้เรื่องที่เขาโดนสวนอุจจาระเมื่อเช้า วิสาขากลอกตาหน่ายๆ
“ฉันเดาไม่ผิดเลยจริงๆ...ต้องนอนพักฟื้นอีกเป็นเดือนๆ เป็นไปไม่ได้หรอกที่จะไม่กินเลย เพราะฉะนั้นทำตัวให้ปกติซะ อย่าทำให้อะไรมันยาก อยากโดนสวนอีกรึไง!”
“มีแต่คนบอกว่าคุณรู้จักผมดี ตอนนี้ผมชักจะเชื่อซะแล้วสิ”
“ก็เพราะรู้จักดีไงถึงอยู่ด้วยกันไม่ได้!”
ooooooo
บรรยากาศระหว่างธวัชกับวิสาขาดีขึ้นมาก เพราะแต่งงานอยู่ด้วยการมานานทำให้รู้ใจกันดี แต่เหมือนชนกกลับมีความหวังว่าพ่อแม่อาจกลับมาดีกัน
มาลินีรับฟังหลานสาวด้วยท่าทีเรียบเฉย ในใจกำลังว้าวุ่นด้วยความเป็นห่วงนิ่มนวลแต่กระนั้นก็อดไม่ได้จะค่อนแคะแดกดันถึงลัคนัยที่อาจหมดประโยชน์หากธวัชหวนคืนดีกับวิสาขา
“ถ้าเรื่องจบแล้วนกจะหย่ากับมันไหม...ตั้งแต่คืนแต่งงานยายก็รู้ว่าสั่งนกไม่ได้แล้ว งั้นนกก็ไปคิด
เอาเอง...วันข้างหน้าถ้าพ่อกับแม่กลับมาคืนดี ทั้งสถานะในบริษัทและทรัพย์สินทั้งหมดก็จะชัดเจนว่าเป็นของนกเพียงผู้เดียว แล้วแบบนั้นเจ้าลัคนัยมันจะยังมีประโยชน์อยู่ไหม ระหว่างนี้ก็อย่าเพิ่งตัดทางตัวเองพลาดพลั้งมีห่วงขึ้นมาก็แล้วกัน”
“ห่วง...ยายหมายถึงอะไรเหรอคะ”
“ก็ห่วงแบบเดียวกับที่รัดพ่อแม่ของนกเอาไว้ยังไงล่ะ สองคนนั้นแยกกันไม่ได้เพราะมีนกที่ต้องรับผิดชอบร่วมกัน หวังว่าหลานยายจะฉลาดพอที่จะไม่สร้างห่วงแบบเดียวกันมาผูกมัดตัวเองหรอกนะ”
“ค่ะ...นกจะทำตามที่ยายบอก จะไม่สร้างห่วงนั่นขึ้นมาเด็ดขาด!”
