ตอนที่ 10
“ผมรู้ความจริงเรื่องกล่องนั่นแล้ว ผมขอโทษที่ไม่ฟังคุณแต่แรก”
“รู้จากคุณแม่สินะคะ เราสองคนคุยกันเองไม่รู้เรื่องรึไงถึงต้องมีคนกลางตลอด”
“แต่จากนี้มันจะไม่เกิดขึ้นอีกแล้ว ผมสัญญาจะปรับปรุงตัว”
“ปรับไปก็เท่านั้นค่ะ เพราะสิ่งที่เป็นปัญหาระหว่างเรามันคือความเชื่อใจ ไม่ใช่แค่คุณไม่เชื่อใจฉัน ฉันเองก็ไม่เชื่อใจคุณเรื่องคุณวิสาขาเหมือนกัน”
“ระหว่างผมกับวิมันไม่มีอะไรแล้ว...คุณก็รู้”
“การกระทำกับคำพูดคุณมันสวนทางกัน ลองสังเกตตัวเองกับคุณวิดูแล้วคุณอาจจะสงสัยเหมือนแขก็ได้ว่าพวกคุณจะเลิกกันทำไมในเมื่อเข้ากันดีเหลือเกิน!”
“ผมเลิกกับเขาก็เพราะว่ารักคุณ...เพราะรักคุณผมถึงยอมสละทุกอย่างแม้กระทั่งครอบครัวที่ผมรักษามาทั้งชีวิต”
พิมลแขไม่เชื่อ อารมณ์แปรปรวนเพราะบางสิ่งในร่างกายทำให้หลุดปากประชด
“งั้นก็รู้เอาไว้เลยว่าฉันไม่ได้รักคุณ ฉันรักแค่เงินคุณเท่านั้น!”
ธวัชช็อกมาก มองภรรยาอย่างไม่เชื่อสายตา “คุณโกหกใช่ไหม”
พิมลแขแอบรู้สึกผิดแต่ทิฐิก็ทำให้ดันทุรัง “ใช่...ฉันโกหก! โกหกว่ารักคุณไง ฉันถูกแม่บังคับให้แต่งงาน ใครจะรักผู้ชายที่แก่กว่าสองรอบและมีลูกติดถ้าไม่เพราะเขารวย”
“ถ้าคุณต้องการแค่เงินคุณบอกผมดีๆก็ได้ ไม่จำเป็นต้องแต่งงานกับผมหรอก”
ธวัชเสียใจมากก่อนเปลี่ยนเป็นมึนตึงจนพิมลแขใจเสีย กระนั้นก็ไม่หยุดประชดประชัน
“เชิญคุณกลับไปใช้ชีวิตกับสิ่งที่คุณสละมาเถอะค่ะ...แขจะไปตามทางของแข”
พิมลแขผลุนผลันออกจากร้านอาหาร น้ำตากลบหน้า จนไม่ทันมองว่ามีรถสวนแต่ธวัชที่ตามมาเห็นกระโจนผลักเธอให้พ้นทางแต่ตัวเองต้องรับแรงกระแทกแทนเต็มๆ!
ooooooo
ธวัชถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล วิสาขาโทร.บอกลูกสาวและลูกเขยส่วนตัวเองไปเฝ้าหน้าห้องฉุกเฉินพร้อมพิมลแขที่ยังอยู่ในชุดที่มีเลือดท่วมตัว อดีตนางงามรู้สึกผิดมากที่หุนหันพลันแล่นจนเกิดเรื่อง อยากขอโทษสามีใจแทบขาดแต่เหมือนชนกที่เพิ่งมาถึงโรงพยาบาลถลามาขวางไว้
“เพราะเธอ! เธอทำให้พ่อฉันต้องเป็นแบบนี้!”
เหมือนชนกโกรธมากพุ่งไปทำร้ายแม่เลี้ยงสาวโดยไม่สนสายตาใคร ลัคนัยกับวิสาขาต้องแยกสองสาวจากกัน พิมลแขร้องไห้ปิ่มว่าจะขาดใจก่อนจะเป็นลมต่อหน้าต่อตาคนทั้งโรงพยาบาล!
ลัคนัยเป็นคนพาพิมลแขไปตรวจร่างกายจึงได้รู้ว่าอีกฝ่ายกำลังตั้งครรภ์ พิมลแขพร่ำขอให้เขาพาไปหาธวัชเพื่อบอกเรื่องตั้งท้อง ลัคนัยรับปากทั้งที่ในใจเป็นกังวล...ทั้งเรื่องสุขภาพของเธอและอารมณ์ร้อนแรงของเหมือนชนก
เหมือนชนกหัวเสียที่ลัคนัยหายหน้าหายตาไปกับพิมลแขทั้งวัน วิสาขาปลอบให้ใจเย็นเพราะลูกเขยเพิ่งโทร.บอกว่าจะกลับบ้านเก็บเสื้อผ้ามาค้างที่โรงพยาบาลด้วย คุณหนูขี้วีนบ่นกระเง้ากระงอดอีกพักใหญ่จึงหันไปสนใจอาการของธวัชที่อาจเดินไม่ได้ โดยไม่รู้เลยว่าธวัชรู้สึกตัวแล้วและสะเทือนใจมากเมื่อได้ยินอาการของตัวเอง
วิสาขาทิ้งให้เหมือนชนกเฝ้าอาการของธวัชตามลำพังที่โรงพยาบาล ส่วนตัวเองกลับบ้านไปรายงานเรื่องอาการของอดีตสามีกับมาลินีที่เพิ่งกลับจากปฏิบัติธรรม มาลินีไม่ยินดียินร้ายเรื่องอดีตลูกเขยแต่ต้องอึ้งหนักเมื่อลูกสาวพูดเรื่องนิ่มนวลกำลังป่วยเป็นมะเร็งปอด