เกมเสน่หา
ตอนที่ 1
ลัคนัยรุดไปโรงพยาบาล ภาพจากกล้องหน้ารถและคำให้การของคู่กรณีทำให้เขารู้ว่าทุกอย่างเป็นแผนของเหมือนชนก คุณหนูขี้วีนโกรธมากที่แผนแตกอาละวาดใส่ทุกคนจนวิสาขาต้องยอมย้ายกลับไปอยู่ด้วย
เหมือนชนกเรียกร้องความสนใจทุกทางด้วยความหวังจะเป็นครอบครัวสมบูรณ์อีกครั้ง ธวัชกับวิสาขาไม่มีทางเลือกต้องรับสภาพ แม้จะเดาได้ถึงความวุ่นวายในอนาคตแต่ต้องยอมเพื่อความสุขของลูกสาวคนเดียว
ลัคนัยกับไพพรรณเฝ้ามองสถานการณ์ในบ้านธวัชด้วยความเป็นห่วงกลัวเหมือนชนกไม่ยอมจบ แล้วก็จริงดังคาดคุณหนูขี้วีนลำพองใจมากตามไปหาเรื่องพิมลแขถึงสปาหรู
“หรูดีนะ...เดาได้เลยว่ากว่าครึ่งต้องเป็นเงินพ่อฉัน”
“ท่านใจดีค่ะ...ออกเงินลงทุนให้ทั้งหมด”
“ภูมิใจมากสินะที่หาเหยื่อรวยๆอย่างพ่อฉันได้ ฉันมีข่าวดีมาบอกเธอเพิ่มอีกอย่าง”
พิมลแขไม่ยินดียินร้ายเรื่องธวัชกับวิสาขาย้ายกลับมาอยู่ด้วยกัน เหมือนชนกเต้นผางที่อีกฝ่ายนิ่งเฉย
“ฉันมาบอกเพราะไม่อยากให้เธอฝันเก้อ งานแต่งงานระหว่างเธอกับคุณพ่อจะไม่มีวันเกิดขึ้น”
“ขอบคุณนะคะที่มาบอกข่าวดี ถึงไม่มีงานแต่งงานแต่ทุกวันฉันก็ยังมีพ่อคุณ”
เหมือนชนกแทบคลั่ง “ยังไงเธอก็มีร้านเสริมความงามอยู่แล้ว...เสริมดั้ง เสริมปาก ที่สำคัญเสริมความหนา ให้กับหน้าตัวเอง อีกหน่อยก็ล่าเหยื่อรายใหม่ได้ไม่ยากหรอก...นี่ฉันกำลังสอนจระเข้ว่ายน้ำอยู่รึเปล่า”
“ยังไงฉันขออวยพรให้แม่คุณกลับมาอยู่บ้านให้นานๆนะคะ”
เย้ยจบพิมลแขก็ผละไป ทิ้งเหมือนชนกให้มองตามด้วยความแค้นใจ
“แม่ฉันไม่ได้แค่อยู่นานๆ แต่ฉันจะทำให้แม่อยู่กับพ่อตลอดไป!”
เหมือนชนกย่ามใจคิดว่าควบคุมเกมได้แต่ต้องช็อกเมื่อกลับบ้านแล้วพบว่าพ่อแม่ให้ลัคนัยมาอยู่ที่บ้านด้วย คุณหนูขี้วีนอาละวาดเอาเสื้อผ้าเขาโยนทิ้ง ลัคนัยไม่โวยวายแต่ตามไปช่วยเธอโยนเสื้อผ้าตัวเอง
“ผมช่วย...จะได้เสร็จเร็วๆ”
“นี่! ประชดเหรอ”
“คุณนกจะได้รู้ไงว่าแก้แค้นแบบเด็กๆแบบนี้มันได้ผลรึเปล่า...ทิ้งอีก เอาไปอีก ดูสิว่ามันจะช่วยอะไรได้ไหม”
“ฉันไม่ได้แก้แค้นแบบเด็กๆ แต่ฉันกำลังไล่คนที่ไม่รู้ตัวว่าเป็นส่วนเกินให้ออกไป”
ลัคนัยไม่สะทกสะท้านโต้อย่างใจเย็น “คุณรู้ไหมว่านักธุรกิจอย่างผมคิดยังไงเวลาทรัพย์สินเสียหาย เราจะต้องถอนทุนคืน ยิ่งคุณทำลายของมากเท่าไหร่ ผมยิ่งต้องอยู่ที่นี่นานๆให้คุ้ม!”
ooooooo
