เกมรักเอาคืน
ตอนที่ 17
“เกศ...โอนเงินมาด้วย คนของฉันจัดการเรียบร้อยแล้ว” พูดแล้วอธิปนึกย้อนไปวันที่เกศิรินนัดคุยเรื่องนี้
วันนั้นเกศิรินทำให้อธิปตกใจมากเพราะเธอพูดจริงจังขึงขังมากว่า
“จ้างใครก็ได้กระทืบคนให้ฉันได้ไหม”
“เธอจะจ้างไปกระทืบใคร อย่าบอกนะว่าจะให้ไปกระทืบเมียหมอให้แท้ง ถึงฉันเลวแต่ฉันไม่ฆ่าเด็กนะเกศ ฉันไม่เอากับเธอด้วยหรอก”
“ฉันไม่ได้จ้างไปกระทืบริสา”
“แล้วจะให้ไปกระทืบใคร”
“ป้องกุล”
อธิปผงะแทบไม่เชื่อหู ใจจริงเกศิรินไม่อยากทำร้ายลูกแต่ต้องทำเพื่อให้ลูกเกลียดอาริสา ซึ่งอธิป ฟังเหตุผลของเธอแล้วจึงยอมรับงานนี้มา
วันนี้งานสำเร็จลุกล่วงแล้ว อธิปพูดโทรศัพท์กับเกศิรินว่า
“ฉันไม่อยากจะเชื่อทั้งเธอทั้งตัวฉันเอง คิดได้ยังไงวะจ้างคนกระทืบลูกตัวเอง พอแล้วนะเกศ ไม่ต้องมาจ้างฉันทำอย่างนี้อีกแล้วนะ ถ้าแม่ฉันรู้ฉันตายแน่”
อธิปวางสายแล้วหันหลังจะเดินขึ้นบันได แต่ต้องชะงักเพราะอาม่ายืนจ้องเขม็งหน้าตาดุดันด้วยความโกรธสุดขีด
อาม่าเดินลงบันไดมาตบหน้าลูกชายอย่างแรงแล้วด่าซ้ำ “มึงสองคนเป็นพ่อแม่คนรึเปล่ารวมหัวจ้างคนไปกระทืบลูก จิตใจพวกมึงทำด้วยอะไร มึงกระทืบหลานกูทำไม”
“ม้าฟังผมก่อน ผมไม่ได้ให้คนกระทืบป้องหนักอะไรเลย แค่ทำให้มันเจ็บ มันจะได้หยุด”
“หยุดอะไร?!!”
“หยุดยุ่งกับผู้หญิงที่มีผัวแล้วสักทีไง”
อาม่าชะงัก รู้ทะลุปรุโปร่งทันที “นี่หมายความว่าคนต้นคิดเรื่องนี้คือนังเกศใช่มั้ย”
อธิปอึกอักอ้ำอึ้ง...แล้วก้มหน้างุดไม่กล้าสบตา มารดา
ooooooo
ป้องกุลลืมตาเช้าวันถัดมาพบว่าตัวเองนอนบนเตียงผู้ป่วยในโรงพยาบาลและเห็นอาริสา
ยืนใกล้ๆ เขาดีใจจะจับมือเธอแต่เธอขยับออกห่างอย่างเย็นชา ถามเสียงเรียบว่าเจ็บมากไหม?
“ริสารู้ได้ยังไงว่าผมอยู่ที่นี่”
“ฉันถามว่าเจ็บมากไหม” เธอย้ำเสียงขุ่น
“อยากรู้ไหมว่าใครทำผม”
อาริสาชะงักก่อนถามหยั่งเชิง “เธอรู้เหรอ”
“คนที่ซ้อมผมพูดขนาดนั้น ไม่ต้องบอกก็เดาไม่ยากหรอกว่าใครทำ”
“ใคร?”
“ถามคุณหมอเอกภูมิดูสิ”
“เธอเข้าใจผิดแล้ว หมอไม่รู้เรื่องนี้”
“ริสาปกป้องเขาเหรอ”
“ฉันไม่ได้ปกป้องหมอ แต่ฉันพูดความจริง หมอไม่รู้เรื่องนี้เพราะคนที่ทำเธอคือฉัน”
ป้องกุลไม่เชื่อ สบถอย่างสับสน “นี่มันเรื่องบ้าอะไร”
“ฉันบอกเธอดีๆแล้วไงว่าอย่ายุ่งกับฉัน แต่เธอไม่ฟัง เพราะเธอคิดว่าฉันเป็นคนดีสินะ คิดว่าฉันเป็นแม่พระ ทำร้ายใครไม่เป็น”
“ใช่...ผมไม่เชื่อว่าคุณทำ”
“งั้นก็ไปแจ้งตำรวจให้ตำรวจตามจับคนที่กระทืบเธอ เธอจะได้รู้ว่าฉันพูดจริง”
“ผมแจ้งแน่ เพราะผมไม่เชื่อว่าคุณจะทำกับผมแบบนี้”
“เอาเลย แจ้งเลย ฉันก็อยากเข้าไปตั้งท้องและคลอดลูกในคุกเหมือนกัน เธอจะได้ไม่ต้องมายุ่งกับฉันอีก ฉันเหนื่อยที่ต้องคอยระแวงว่าเธอจะมายุ่งกับฉันเมื่อไหร่ ฉันคิดมาตลอดว่าถ้าฉันกับหมอ
มีลูกฉันต้องมีความสุขที่สุด แต่ตอนนี้มันไม่ใช่เลย เธอทำลายความสุขของฉันยิ่งกว่าแม่ของเธอ”
อาริสาหยิบโทรศัพท์มือถือในกระเป๋ายัดใส่
มือเขา ท้าให้โทร.แจ้งตำรวจตอนนี้เลย ป้องกุลไม่เชื่อปาโทรศัพท์ทิ้งไปที่โซฟาอย่างเจ็บปวด...แค้นใจ
“อยากให้ผมออกไปจากชีวิตคุณขนาดนี้เลยเหรอริสา”
อาริสาเจ็บแต่เก็บอารมณ์และมองเขาอย่างเย็นชา “หยุดยุ่งกับฉัน อย่าให้ฉันต้องใจร้ายมากกว่านี้”
“ทำไม? ถ้าผมไม่ไปคุณจะจ้างคนมาฆ่าผมเหรอ”
“ฉันทำได้ทุกอย่างเพื่อปกป้องครอบครัวของฉัน ที่ผ่านมาฉันอาจจะพูดไม่เคลียร์เธอถึงยังหลอก
ตัวเองว่าฉันยังรักเธอ ตอนนี้เธอคงเห็นแล้วว่าคนที่ฉันรักไม่ใช่เธอ เธอก็แค่เกมที่ฉันใช้ฆ่าแม่เธอให้ตายทั้งเป็น...เคลียร์นะป้องกุล ถึงเวลาพูดคำนี้
ได้แล้วใช่ไหม...ลาก่อนนะป้องกุล”
อาริสาพูดจบก็รีบหันหลังเดินออกจากห้องทันทีเพราะตัวเองกำลังจะกลั้นน้ำตาไม่ไหว ป้องกุลเสียใจตาแดงก่ำปัดของที่อยู่ใกล้มือตกแตกกระจาย
เวลานั้นเกศิรินตัวต้นเรื่องยืนรอหน้าห้อง อาริสา พยายามเข้มแข็งไม่ให้เกศิรินเห็นน้ำตา
“ฉันทำให้เธอแล้วนะ หวังว่าต่อไปลูกชายเธอจะไม่มายุ่งกับฉันอีก” พูดจบอาริสาเดินผ่านเกศิรินไปทั้งน้ำตา
เกศิรินยิ้มสาสมใจ ส่วนหมอเอกที่แอบมองอาริสาอยู่รีบเดินตามเธอไปทางบันไดหนีไฟแต่ไม่ปรากฏตัวให้เห็น แอบฟังเธอพูดไปร้องไห้ไปขณะที่มือลูบท้องตัวเอง
“แม่จำเป็นต้องทำ หนูมีพ่อของหนูอยู่แล้ว พ่อที่รักและอยากดูแลหนู ปล่อยเขาไปมีชีวิตของเขา ไม่ใช่ชีวิตที่ต้องเลือกระหว่างเมียกับแม่ตลอดเวลา มันไม่มีทางมีความสุข”
หมอเอกได้ยินทุกคำ มั่นใจว่าอาริสายอมเจ็บปวดเสียใจเพราะรักป้องกุลมาก...แล้วนึกย้อนถึงคำพูดเกศิรินเมื่อวันก่อนที่บอกว่าเราต้องร่วมมือกันโดยให้เขากอดลูกเมียไว้อย่าปล่อย แสดงว่าวันนี้
เกศิรินลงมือแล้ว ซึ่งเขาทนเห็นอาริสาร้องไห้ไม่ได้ เดินเข้าไปสวมกอดเธอพร้อมตั้งคำถามอย่างไม่อ้อมค้อม
“เกศบังคับให้คุณโกหกป้องกุลใช่ไหม”
“มันจบแล้วค่ะ ครอบครัวเราจะได้อยู่กันอย่างมีความสุขสักที” อาริสาพูดเสียงเครือและกอดตอบเขาทั้งที่ตัวสั่นเทาสะเทือนใจ...
ooooooo
ด้านเกศิรินจอมวางแผน...และบัดนี้ก็สาสมใจแล้ว เธอแสร้งพรวดพราดเข้ามาในห้องผู้ป่วยด้วยสีหน้าท่าทีร้อนใจทำเหมือนเพิ่งรู้ข่าวของลูกชาย
“เป็นยังไงบ้างลูก บอกแม่สิใครทำป้อง แม่จะแจ้งตำรวจจับพวกมันให้หมด”
