เกมรักเอาคืน
ตอนที่ 17
“ช่วยทำแผลให้ผมหน่อย”
อาริสาคาดไม่ถึงว่าเขาจะลงทุนขนาดนี้ แต่ยังใจแข็งทำเย็นชาใส่
“เดี๋ยวเรียกพยาบาลคนอื่นมาดูให้”
“ผมต้องการคุณ ถ้าไม่ใช่คุณ ผมไม่ทำ”
“อยากให้ฉันทำใช่ไหม” อาริสาหยิบสำลีชุบน้ำเกลือมาเช็ดเลือดอย่างแรงจนป้องกุลร้องโอ๊ยพร้อมจับมือเธอดึงเข้ามาใกล้ “นี่! ปล่อยนะ...ฉันเป็นคนมือหนัก ถ้าอยากได้คนทำเบาๆต้องให้คนอื่นทำ”
อาริสาจะดึงมือออกแต่ป้องกุลไม่ยอมปล่อย ถามเธออย่างห่วงใย
“แพ้ท้องไหม”
“ปล่อยมือฉันนะ”
“เขาบอกสองเดือนแรกแม่จะแพ้ท้อง เวียนหัว อาเจียน”
อาริสาสะบัดมือออกแล้วจะเดินไป ป้องกุลรีบกอดจากด้านหลัง พอเธอดิ้นเขาก็ยิ่งกอดแน่นและซุกหน้ากับไหล่
“ผมโดนชกหน้าเยินอย่างนี้ริสาจะไม่สงสารทำแผลให้ผมเหรอ ทำไมใจร้ายกับผมจัง”
“ถ้าอยากให้ทำแผล ก็ปล่อยสิ”
ป้องกุลยอมปล่อยโดยดี อาริสาทำแผลที่หน้าให้เขาแต่แล้วก็ทนสายตาเว้าวอนของเขาไม่ไหว เขาทำให้เธอเสียสมาธิและอาจใจอ่อนจึงต้องวางมือ
“ฉันจะไปเรียกหมอมาดูแผล”
“ริสายังทำแผลไม่เสร็จเลย”
ทันใดนั้นหมอเอกเปิดม่านเข้ามาพูดนิ่งๆ “ริสาไปดูคนไข้คนอื่นเถอะ เดี๋ยวคนไข้คนนี้ผมดูแลเอง”
ป้องกุลชักสีหน้าพูดกวนๆ “เหตุการณ์แบบนี้เหมือนเคยเกิดขึ้นมาก่อนเลยนะครับ”
หมอเอกไม่สนใจเดินเข้ามาใส่ถุงมือ อาริสามองผู้ชายสองคนอย่างกังวลกลัวจะมีเรื่อง หมอเอกรู้ทันบอกอาริสาว่า
“ริสาไปเถอะ ผมเป็นผู้ใหญ่ ผมแยกเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวได้”
“ค่ะหมอ” อาริสาจำใจเดินออกไป
หมอเอกดูแผลบนหน้าให้ป้องกุลพร้อมตั้ง
คำถาม “คิดว่าทำอย่างนี้มันจะทำให้อะไรดีขึ้นเหรอ”
“แล้วคิดว่าหลอกตัวเองจะทำให้คุณมีความสุขจริงเหรอ” ป้องกุลยอกย้อนจนหมอเอกโกรธ แต่ต้องข่มใจไว้
“กลับไปซะป้องกุล...ริสาเขาเลือกแล้ว”
“ใช่ ริสาเลือกแล้ว...และเขาไม่ได้เลือกคุณ ไม่อย่างนั้นคุณคงไม่ตามเฝ้าริสาอย่างนี้ อย่าบอกนะว่าคุณไม่ได้ตามเฝ้าริสา เพราะหน้าที่คุณไม่ได้อยู่แผนกนี้ และที่คุณตามเพราะคุณรู้ว่าริสารักใคร และคุณก็รู้ว่าลูกเป็นลูกใคร เพราะฉะนั้นผมไม่ปล่อยแม่ของลูกผมไปให้คุณแน่” ป้องกุลพูดเสียงแบาแต่จริงจัง
“คุณเคยด่าผมว่าเห็นแก่ตัว แต่ดูที่คุณทำกับริสาตอนนี้สิ มันเรียกว่าอะไร ต้องให้ริสาเจ็บเท่าไรคุณถึงจะพอ” หมอเอกพูดทิ้งท้ายแล้วกลับออกไป ป้องกุลสะอึก...หน้าเจื่อนลงทันที
ooooooo
ครู่ต่อมาป้องกุลออกจากห้องฉุกเฉินและเห็นอาริสายืนอยู่มุมหนึ่ง ใกล้ๆบริเวณนี้มีพยาบาลและญาติผู้ป่วยหลายคน ป้องกุลดีใจแทบพุ่งเข้าหา อาริสาถือโอกาสนี้พูดให้ได้ยินกันแค่สองคน
“เธอเห็นคนอยู่ตรงหน้าห้องฉุกเฉินนี้ไหม”
“ทำไม?”
“มันเยอะพอไหม เยอะพอที่จะทำให้เธอ สะใจไหม”
“พูดเรื่องอะไรริสา”
“เธออยากประจานให้คนรู้ว่าฉันมีชู้ไม่ใช่ เหรอ”
“ริสา!!”
“เธอตามวุ่นวายกับชีวิตฉัน เธออยากให้คนอื่นรู้ว่าเด็กในท้องไม่ใช่ลูกของหมอ แต่เป็นลูกคนอื่น ฉันมีชู้ ฉันแรด ฉันร่าน คนแค่นี้พอไหม หรือไม่พอ ฉันจะได้ตะโกนเรียกให้”
ริสาหันไปจะตะโกนเรียกคนแต่ป้องกุลคว้ามือไว้เพราะไม่เคยคิดประจาน
“ริสา ผมไม่เคยคิดจะ...”
“เธอจะทำอะไรก็ทำเลย จะเรียกฉันว่าเมีย จะทวงสิทธิ์ว่าเด็กในท้องเป็นลูกเธอก็พูดเลย”
“อย่าทำแบบนี้” เขาอ้อนวอนอย่างรู้สึกผิด
“งั้นก็ออกไปจากชีวิตฉัน อย่าให้ฉันเห็น หน้าเธออีก” อาริสาพูดแค่นั้นก็เดินหนีเข้าห้องฉุกเฉินไป ทิ้งให้ป้องกุลยืนซึมหน้าเศร้า...
ooooooo
อาริสากลับเข้ามาในห้องฉุกเฉินแล้วแอบร้องไห้ยืนปาดน้ำตาโดยไม่รู้ว่าอยู่ในสายตาของหมอเอกที่เป็นห่วงเธอมาก และก็รู้ด้วยว่าเธอยังรักป้องกุลอยู่เต็มหัวใจ
ขณะนั้นป้องกุลออกมาที่ลานจอดรถด้วยความผิดหวัง เหลือบเห็นสองสามีภรรยาอุ้มลูกแรกเกิดก็ยิ่งเศร้าสะเทือนใจ เกศิรินจอดรถแอบมองมาที่ลูกชายพักหนึ่งก่อนตัดสินใจลงจากรถเดินเข้าไปในโรงพยาบาล
หมอเอกออกจากห้องฉุกเฉินเพื่อกลับมา
ที่ห้องทำงานของตน พลางครุ่นคิดหาทางจะกันป้องกุลออกจากอาริสา แต่พอเปิดประตูเข้าห้องมาก็ชะงักเมื่อเห็นเกศิรินยืนจังก้าอยู่
“เกศ! คุณมาทำไม”
“เกศมาแสดงความยินดีกับหมอไงคะ ป้องบอกแล้วว่าริสาท้อง” เกศิรินเอาชื่อป้องกุลมาแอบอ้างหน้าตาเฉย
หมอเอกไม่เชื่อว่าเกศิรินจะยินดีจริง เธอพูดจบก็ลงนั่งแล้วทำท่าเหมือนนึกบางอย่างได้
“เอ๊ะ! เกศควรแสดงความยินดีกับหมอตอนนี้ หรือควรรอให้เด็กคลอดก่อนแล้วค่อยแสดงความยินดี เพราะยังไม่รู้ว่าเด็กเป็นลูกใครใช่ไหมคะ”
“ลูกผม!!” หมอเอกสวนทันควัน
เกศิรินยิ้มหยันพูดเยาะ “หมอมั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอคะ หมอเป็นหมอสูติ หมอเชี่ยวชาญ เรื่องนี้ ถ้าเด็กออกมาแล้วไม่ใช่ลูกของหมอ หมอหมาเลยนะ”
หมอเอกไม่พอใจมากแต่พยายามอดทน
ไม่ดึงเกศิรินเหวี่ยงออกจากห้อง
“คุณกลับไปอยู่กับลูกของคุณเถอะ แล้วบอกลูกคุณด้วย...ไม่ว่าเขาหรือคุณจะมาพูดอะไรกับผม มันไม่มีผลอะไรทั้งนั้น เพราะผมไม่ยอมเสียลูกให้ใคร”
“ที่เกศมาเพราะเกศไม่อยากเสียลูกเหมือนกัน”
“เรื่องของคุณไม่เกี่ยวกับผม”
“เกี่ยวสิ เกศไม่อยากให้ลูกกลับไปหาริสา แล้วหมอก็ไม่อยากให้ริสากลับไปหาป้อง ทำไมเราไม่ช่วยกันล่ะคะ”
หมอเอกฟังแล้วอึ้ง...มองหน้าเกศิรินด้วย
ความสงสัยว่าคิดจะทำอะไร
ooooooo
ป้องกุลคิดไม่ตกว่าจะทำอย่างไรเรื่องอาริสา... เขาอยากทวงลูกแต่ก็ไม่อยากให้อาริสาเจ็บและเกลียดตน แต่ในขณะเดียวกันเกศิรินที่ต้องการรั้งป้องกุลไว้กับตนเพื่อไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่อเมริกาก็พยายามอย่างเต็มที่
