เกมรักเอาคืน
ตอนที่ 17
เช้านี้เกศิรินเอารูปอพาร์ตเมนต์ที่ปรินต์จากอีเมลมาให้ป้องกุลดูเพื่อช่วยกันเลือก แต่ป้องกุลกลับพูดประโยคที่ทำให้เกศิรินหน้าเสียว่าตนคงไปไม่ได้แล้ว
คนเป็นแม่รู้เหตุผลอยู่แล้วแต่แกล้งทำไขสือถามลูกว่าเพราะอะไร ป้องกุลบอกว่าตนมีเรื่องสำคัญต้องทำ เกศิรินไม่โวยวายว่ากล่าวหากแต่ถามนิ่งๆว่าเรื่องอะไร?
“ริสาท้องครับ”
เกศิรินชะงักทำเหมือนไม่เคยรู้มาก่อน “แล้วไง”
“ริสาท้องกับผม”
“แล้วไง?”
“ผมทิ้งเมียกับลูกผมไม่ได้ไงครับแม่”
ป้องกุลพูดจบก็ผละไปอีกทางเพราะรู้ว่า
แม่ต้องโวยวายแน่ เกศิรินอยากทำอย่างนั้นเหมือนกันแต่พยายามใช้น้ำเย็นเข้าลูบด้วยการเดินตามไป
พูดเตือนสติลูก
“รู้ได้ยังไงว่าเป็นลูกของป้อง ริสาไม่ใช่คนโสด เขามีผัวแล้ว”
“แต่เด็กในท้องริสาคือลูกของผม”
“แล้วถ้าไม่ใช่ล่ะ อย่าลืมสิ...แม่เคยแย่งผัวมัน มันรู้ว่าตอนนี้ชีวิตแม่เหลือแค่ป้อง มันอาจใช้เด็กแย่งป้องไปจากแม่ก็ได้”
“ริสาไม่ใช่คนอย่างนั้น”
“แต่มันเคยหลอกใช้ป้องแล้วนะ แล้วทำไมมันจะหลอกป้องอีกไม่ได้”
“งั้นผมก็เต็มใจให้เขาหลอก ผมมั่นใจ ตั้งแต่ริสารู้จักกับผมริสาไม่ยุ่งกับหมอ”
“เอาอะไรมามั่นใจ ป้องเคยเป็นเด็กไซด์ไลน์ ป้องน่าจะรู้ดีว่าผู้หญิงที่มีผัวแล้วมันนอนไม่เลือก เพราะมันไม่มีอะไรจะเสีย”
“แต่ไม่ใช่ริสา ริสาไม่เหมือนผู้หญิงที่ผมเคยเจอ ริสาไม่ได้นอนกับใครก็ได้โดยไม่สนใจว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใครหรือมีเมียรึยัง”
เกศิรินทั้งโกรธทั้งเจ็บจนหน้าชาพุ่งไปตบ
ป้องกุลอย่างหมดความอดทน
“หยุดด่าแม่แล้วเทิดทูนนังริสาสักที แม่ไม่ให้ป้องกลับไปคบกับริสา ริสามันต้องการแย่งป้อง
เพื่อทำให้แม่ไม่เหลือใคร ถ้าป้องกลับไปหาริสา
ป้องจะไม่เห็นหน้าแม่อีก”
“ผมรักแม่นะ แต่ผมไม่คิดว่าแม่จะทำร้ายผมด้วยการให้ผมเลือกแบบนี้”
ป้องกุลคว้าเสื้อแจ็กเกตเดินหนีออกไปทางโรงรถตั้งใจออกจากบ้านเพื่อให้อารมณ์เย็นลง
ไม่พูดจาทำร้ายแม่อีก แต่เกศิรินก็ยังตามไม่หยุดแค่นั้นเดินตามไปพูดกับลูกอย่างไม่ยอมแพ้
“คิดว่าริสาจะกลับมาหาป้องเหรอ”
“เขาจะกลับมาครับ”
เกศิรินจับไหล่ลูกเขย่าอย่างแรง “มีสติสักที ริสาไม่ได้รักป้อง”
“พอเถอะครับแม่...แม่ไม่เคยให้ความรัก
กับผมก็อย่าทำลายความรักของผม”
“แม่ยอมรับว่าแม่ผิดที่เคยทิ้งป้อง แต่นี่ไง แม่กำลังแก้ไข เราไปอเมริกากันนะ ไปเริ่มต้นชีวิตใหม่กัน”
“ถ้าแม่อยากแก้ไข อยู่กับผมพร้อมกับผู้หญิงที่ผมรัก...ได้ไหมครับแม่”
“โอเค สมมติว่าริสารักป้อง...แล้วไง ถามเขารึยังว่ารักแต่จะเลือกใคร ยิ่งมีลูกในท้องเข้ามาเกี่ยวด้วย คนเป็นแม่ต้องเลือกทางที่ทำให้ลูกสบายทั้งนั้น ป้องเคยด่าว่าแม่ทิ้งป้อง แล้วเคยถามแม่บ้างไหมว่าทำไมแม่ต้องทิ้ง เพราะตอนนั้นแม่เลี้ยงป้องไม่ไหวไง แต่ป้องอยู่กับพ่อสบายไปทั้งชีวิต เข้าใจรึยัง”
ป้องกุลเจ็บแต่พยายามใจแข็งคิดว่าอาริสาต้องไม่ทำแบบนั้น เกศิรินกอดลูก...เชื่อว่าอ้อมกอดจะทำให้ลูกใจอ่อนได้
“เชื่อแม่ ริสาไม่มีวันเลือกป้องหรอกลูก เพราะถ้าเลือก...ริสาเซ็นใบหย่าตั้งแต่วันที่ย้ายมาอยู่กับป้องแล้ว ริสารู้ว่าหมออยากมีลูก ริสาอาจต้องการป้องแค่ทำลูกให้หมอก็ได้ ทุกอย่างมันแค่เกม”
เกศิรินผละออกมามองหน้าลูก...รู้ว่ายังเปลี่ยนใจลูกไม่ได้ร้อยเปอร์เซ็นต์แต่มั่นใจว่าทำให้เขาเป๋ได้บ้าง
“วันนี้ป้องอาจจะไม่เชื่อแม่ แต่จำไว้นะ ที่แม่ขวางเพราะแม่รักและกำลังปกป้องลูกของแม่อยู่”
เธอตีหน้าเศร้าแล้วหันกลับเข้าบ้านด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์...เชื่อว่าป้องกุลตามเกมของตนไม่ทันแน่!
ooooooo
อาริสาคลื่นไส้แพ้ท้องอยู่ในบ้านเขมเพียงคนเดียว เสียงกริ่งทำให้เธอต้องออกไปดูและเห็นรถตู้คันหนึ่งจอดอยู่หน้าบ้าน
ชายคนขับลงมากดกริ่ง อาริสาเดินไปถามเขาว่ามาหาใคร จังหวะนี้เองคนในรถเปิดประตูก้าวลงมา... เธอคืออาม่าของป้องกุลนั่นเอง
อาริสาเชิญอาม่าเข้ามาในบ้านและเอาน้ำมาให้ก่อนนั่งลงข้างๆอย่างประหม่าเพราะไม่รู้ว่าท่านมาทำไม? หรือรู้อะไรมา
“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ”
“อาม่าสบายดีรึเปล่าคะ”
“ร่างกายอาม่าสบายดีแล้ว...แต่ในใจ
ไม่ค่อยดี”
“ถ้าอาม่ามาหาริสาเพื่อถามเรื่องป้อง ริสากับป้องไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันแล้วค่ะ”
“ป้องทำไม่ดีกับริสาเหรอ”
“ไม่ใช่ค่ะ...อาม่าคะ ริสาแต่งงานแล้ว”
“ป้องบอกอาม่าแล้ว”
“แล้วป้องยังบอกอะไรอาม่าอีกรึเปล่าคะ”
“ป้องไม่ได้บอกอะไรมากกว่านี้ อาม่าถึงห่วง ถึงต้องมาหาริสา อาม่าเข้าใจว่าสิ่งที่ริสาเลือกเป็นสิ่งที่ถูก แต่อาม่าก็ยังเห็นแก่ตัว รักหลานจนบางทีก็ลืมเรื่องศีลธรรม ภาวนาขอให้ริสากับป้องรักกัน”
อาริสายิ่งฟังยิ่งเสียใจ สิ่งที่ตัวเองทำนอกจากดึงป้องกุลมาเจ็บแล้วยังดึงอาม่ามาไม่สบายใจด้วยอีกคน
“ริสาขอโทษ ริสาไม่ได้ตั้งใจให้เรื่องเป็นอย่างนี้จริงๆค่ะ อาม่ายกโทษให้ริสาด้วยนะคะ”
“อาม่าเข้าใจ สุดท้ายอะไรที่ผิดศีลธรรมมันไม่มีทางทำให้เรามีความสุข ที่อาม่ามาเพราะเห็นอาการของป้อง ก็เลยห่วงว่าริสาจะเป็นยังไง”
“ขอบคุณค่ะอาม่า”
“ถึงริสาไม่ได้คบกับป้อง แต่ริสาก็ยังเป็นหลานอาม่านะ ถ้าว่างก็ไปเยี่ยมอาม่าบ้างนะ”
อาริสาสวมกอดอาม่าอย่างตื้นตันในความ
เมตตา ทันใดนั้นเขมเข้ามาพร้อมส่งเสียงดังเพราะคิดว่าอาริสาอยู่บ้านคนเดียว
