ดวงใจขบถ
ตอนที่ 5
“ที่แท้...คุณเป็นเจ้าหญิงนักพัฒนาที่ไม่ได้คิดจะใช้ชีวิตสุขสำราญไปวันๆ แต่คิดจะทำเพื่อชาวเมืองตลอดเวลา ผมภูมิใจแทนชาวเมืองจายจริงๆ”
“แต่ตอนนี้เฮากลายเป็นองค์หญิงพลัดถิ่นเป็นแค่อดีตนางพยาบาล ทุกสิ่งที่เฮาตั้งใจจะทำมันกลายเป็นแค่ความฝันไปเสียแล้ว”
“เก็บความฝันขององค์หญิงไว้นะครับ เผื่อว่าสักวันองค์หญิงจะได้กลับมาสานต่อให้มันเป็นความจริง ผมเชื่อว่าต้องมีวันนั้นครับ”
“ขอบคุณสำหรับกำลังใจ My Butterfly”
“ผมเหรอครับ ผีเสื้อของคุณ”
“เฮามั่นใจ ผีเสื้อพวกนั้นเลือกคุณมา”
“ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ ผมก็ยินดีจะเป็นผีเสื้อขององค์หญิงครับ” พสุบรรจงจูบหน้าผากเจ้าจ้อยอย่างรักใคร่ทะนุถนอม
ooooooo
แต่ในเวลานั้นเจ้าขุนแสงเรืองกำลังร้อนรุ่มแทบนั่งไม่ติด บ่นอย่างหงุดหงิดกับเจ้าอุ่นคำว่า คนที่อยากให้รอดกลับมา กลับไม่มา
“นั่นสิ คนที่กลับมากับเจ้าหลวงควรจะเป็นเจ้าจ้อย นังมหาเทวีจันทาไม่รู้จะกลับมาเป็นก้างขวางคอฉันอีกทำไม มันน่าจะถูกทหารซาอูฆ่าทิ้งไปซะ”
“แล้วดันไปปล่อยให้เจ้าจ้อยหนีอยู่กับไอ้ทหารไทยสองต่อสอง ไว้ใจได้หรือท่านแม่”
“เจ้าจ้อยคงไม่ใฝ่ต่ำ เผลอตัวเผลอใจให้ทหารชั้นผู้น้อยอย่างนั้นหรอกลูก”
“มันก็ไม่แน่หรอกท่านแม่ หญิงชายอยู่ใกล้กัน มันก็เหมือนน้ำตาลใกล้มด เหมือนน้ำมันใกล้ไฟจุดติดเมื่อไหร่ อะไรก็หยุดยั้งไม่ได้”
“ถ้ามันเป็นอย่างนั้นจริงๆ แม่นี่แหละจะหยุดมันเอง ขอให้เจ้าจ้อยกลับมาเถอะ ไม่ว่าจะสภาพไหน พิกลพิการ หรือแปดเปื้อนไปแล้ว แม่ก็จะใส่ตะกร้าล้างน้ำให้แต่งงานกับลูกให้ได้ เพื่อทุกสิ่งทุกอย่างจะได้กลับมาเป็นของเรา”
แววตาของเจ้าอุ่นคำมุ่งมั่นพร้อมทำทุกอย่างเพื่อเป้าหมาย...ขณะเดียวกันชายอีกคนที่หลงรักเจ้าจ้อยหมดหัวใจคือยุพราช เขาอยู่ในช่วงเวลาเดินทางไปช่วยเจ้าจ้อยที่เมืองแพรก และบัดนี้เขาก็ดั้นด้นมาจนถึงโรงแรมที่พสุกับเจ้าจ้อยพัก แล้วได้ข้อมูลจากลุงผู้ดูแลเป็นเบาะแสที่จะตามต่อไปทางชายแดน
ส่วนทางด้านมหาเทวีหลังจากพักผ่อนหายเหน็ดเหนื่อยก็มาจัดการลงโทษแซงแซวตามคำบอกเล่าของลุมพูว่าก่อปัญหาหลายอย่าง แซงแซวโดนสั่งให้ทำงานจนเหงื่อไหลไคลย้อยกว่าจะได้กลับมารับใช้เจ้าอุ่นคำ
“แกหายไปไหนมาแซงแซว ทำไมสารรูปเป็นแบบนี้”
“มหาเทวีน่ะสิเจ้าค่า สั่งทำโทษที่มีเรื่องตบกับนังจ่อแต ให้เฮาถูพื้นเรือนนั่งเล่นกว่าจะเสร็จลมแทบใส่”
“ฮึ! มาถึงไม่ทันไรก็สำแดงอำนาจข่มคนในคุ้มเสียแล้ว”
“กลัวใครจะไม่รู้ว่ามหาเทวีกลับมาแล้วน่ะสิท่านแม่ ก็ต้องแสดงอิทธิฤทธิ์กันหน่อย”
