ตอนที่ 7
คืนนี้กิตติพัศไปหาศรุดาที่คอนโด แต่พอเจอกันเขากลับพูดอะไรไม่ออก บอกแต่เพียงว่า “ผม...คิดถึงดา” ศรุดาบอกว่าต่อไปนี้ไม่ต้องมาหาตนอีก และครั้งนี้ขอให้เป็นครั้งสุดท้าย ตนจะกลับไปแก้ไขสิ่งที่ตนทำให้มันพัง กิตติพัศจ้องหน้าถามว่า “คุณจะกลับไปหาพาทิศหรือ”
ศรุดาไม่ตอบกิตติพัศ แต่เธอบอกพาทิศในวันที่ชงกาแฟไปให้ สารภาพความผิดพลาดในอดีต และบอกพาทิศในวันนั้นว่า...
“ค่ะ...ดารู้แล้วว่า...ทิศคือคนที่ดีที่สุด...ในชีวิต”
ooooooo
อรจิรามัดมือชกกิตติพัศ นัดนายอำเภอให้ไปจดทะเบียนสมรสที่ร้านกาแฟของโค้ชยักษ์ กิตติพัศโมโหมากบอกว่าที่นี่จะไม่มีการจดทะเบียนสมรสเกิดขึ้นแน่นอน แล้วออกไปเลย
อรจิราเห็นว่าบังคับเขาไม่ได้ก็บอกว่าไม่เป็นไรตนให้เวลาอีกหน่อยก็ได้ แต่ถูกกิตติยายุพี่ชายว่า
“ไม่ต้องจดอะไรทั้งนั้นแหละพี่ชายกิต ลูกตัวเองหรือเปล่าก็ยังไม่รู้เลย”
“อย่าพูดแบบนี้ให้พี่ได้ยินอีกนะ น้องพายคือลูกของพี่”
กิตติพัศดุจนกิตติยาอึ้งแล้วไปร้องไห้กับโซดา
ที่พี่ชายไม่เห็นแก่ความเป็นพี่น้องกับตนเลย
โซดากอดปลอบบอกให้เอารูปอรจิราในกล่องของพี่นนไปให้พี่ชายกิตดูจะได้รู้ว่าอรจิราร้ายขนาดไหน
ขณะโซดาคิดหาทางช่วยกิตติยานั้น เห็นนนทวีเดินผ่านก็เรียกบอกว่ามีเรื่องอยากจะถาม แต่นนทวี
หน้าเครียดผ่านไปเลย โซดาจึงโทร.หานวียาถามว่าช่วงนี้ดูพี่นนแปลกๆไหม นวียาบอกว่าช่วงนี้ไม่ค่อยได้เจอกันถามว่ามีอะไรไหม โซดาบอกว่าเปล่า แต่ถามว่าคิดยังไง แปลกไหมที่จู่ๆกิตติพัศก็เป็นพ่อของพาย
นวียาบอกว่ามีอะไรให้พูดมาตรงๆเลยดีกว่า โซดาบอกว่าตนเคยแอบเห็นรูปอรจิราอยู่ในกล่องลับที่ห้องทำงานของพี่นน นวียาอึ้งแต่พูดปลอบใจตัวเองว่าคงไม่มีอะไรมั้ง แต่ก็พยายามหาเหตุผลแก้ความสงสัย
เมื่อไปหานนทวีที่ห้องทำงานไม่เจอตัวจึงลองเปิดลิ้นชักดูแล้วก็ช็อก เมื่อเห็นผลการตรวจ DNA!
นวียาไปที่ร้านโค้ช ถูกต่อว่าทำไมเพิ่งมาตอนนี้ รู้ไหมว่าวันนี้ที่นี่เกิดอะไรขึ้น เล่าว่าอรจิราพานายอำเภอมาให้กิตติพัศจดทะเบียนสมรสที่นี่ ดีแต่กิตติพัศ
ไม่ยอมจด แล้วชี้ให้ดูกิตติพัศที่นั่งซึมอยู่อีกทางหนึ่ง นวียาจึงแกล้งเอาเค้กไปเสิร์ฟถามว่า “กิตจดทะเบียนกับคุณอรเขาไหม”
กิตติพัศบอกว่าตนไม่ได้รักอรจิราแค่รักน้องพายและอยากรับผิดชอบ นวียาถามว่าแล้วถ้าเขาไม่ได้เป็นพ่อน้องพายล่ะ กิตติพัศบอกว่ายังไงตนต้องรับผิดชอบและตอนนี้ตนก็รักน้องพายไปเต็มๆแล้วด้วย อยากเลี้ยงแกให้ดีที่สุด ชดเชยเวลาในอดีต ปรารภว่าถ้าอรจิราไม่ยอมให้ตนเซ็นรับรองบุตร ก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน
“วี...วีก็ไม่รู้เหมือนกัน” นวียาอยากจะบอก
ความจริงแต่ใจไม่กล้าพอเลยเครียดยิ่งกว่ากิตติพัศอีก