รักพลิกล็อก

พาทิศรีบไปโรงพยาบาลถามห้องพายแล้วขึ้นลิฟต์ไป ขณะออกจากลิฟต์ก็เจออรจิรารอเข้าลิฟต์พอดี เธอถามว่าเขามาที่นี่ทำไม พาทิศย้อนถามว่าแล้วพี่อรมาทำอะไร

อรจิราไม่อยากบอกว่าตนพาพายมาโรงพยาบาล พาทิศจึงขอไปหาพายก่อน

อรจิราคิดถึงอดีตที่ตนท้องแต่ไม่พร้อมที่จะเป็นแม่ บอกแม่ว่าถ้ามีลูกไม่มีพ่อตนจะอยู่ในสังคมได้ยังไง แม่จึงจัดการทุกอย่างให้ แม่อุ้มพายมาใส่มือพาทิศ ยื่น

วีซ่าอเมริกาให้ แล้วสั่งพาทิศ

“พาทิศ ต่อไปเด็กคนนี้จะเป็นลูกสาวของแก และอรจิราไม่เคยมีลูกมาก่อนแกเข้าใจไหม”

“เข้าใจครับ” พาทิศเห็นเด็กในมือมองหน้าตนตาแป๋วก็บอกอรจิราว่า “พี่อร ผมขออะไรอย่างได้ไหม ถึงพี่จะไม่รับแกเป็นลูก แต่พี่ช่วยตั้งชื่อให้หน่อยได้ไหม ผมจะได้บอกเขาว่าแม่รักเขา เพราะแม่เป็นคนตั้งชื่อให้เขาเอง”

คิดถึงอดีตแล้วอรจิราน้ำตาไหลใต้แว่นดำที่สวมอยู่ท่ามกลางคนในลิฟต์ พอลิฟต์เปิด เธอก็สูดลมหายใจ ให้กำลังใจตัวเองแล้วก้าวออกไป

พาทิศเข้าไปในห้องพายหลับอยู่ ครู่หนึ่งพอลืมตาก็ถามทั้งที่ยังสะลึมสะลือว่า

“พ่อ...แล้วป้าอรล่ะ” พาทิศจึงรู้ว่าที่แท้อรจิราเป็นคนพาพายมาส่งโรงพยาบาล เขาถึงกับน้ำตาไหลบอกพายว่า

“เห็นไหม พ่อบอกแล้วป้าอรเขาไม่ได้ไม่ชอบพายซะหน่อย”

เมื่อแม่รู้ว่าอรจิราเป็นคนพาพายมาส่งโรงพยาบาลก็นิ่ง ถามว่าหมอว่ายังไงบ้าง พาทิศบอกว่าถ้าที่ล้ม

ไม่เป็นอะไร แต่พายมีอาการโลหิตจางด้วย

ขณะพ่อกับย่าคุยกัน พายเรียกพาทิศบอกเสียงอ่อนระโหยว่า

“พ่อขา...พายคิดถึงครูวีจังค่ะ”

พาทิศมองหน้าแม่ เห็นแม่พยักหน้าจึงโทร.บอกนวียา เธอตกใจมากรีบมาที่โรงพยาบาลทันที

พอนวียามาไม่นาน กิตติพัศกับศรุดาก็มาถึง ครู่หนึ่ง กิตติพัศขอตัวไปซื้อขนมให้พาย พาทิศกันท่าขอไปด้วยอ้างว่า ลูกตนตนรู้ดีว่าแกชอบอะไรไม่ชอบอะไร เลยทำทั้งห้องอึดอัดกันไปหมด

พอเดินออกจากห้อง พาทิศก็พูดเสียงกระด้างว่า “ไม่นึกว่าคุณจะมา”

“ก็วีชวนนี่ครับ แต่ถึงวีไม่ชวนถ้าผมรู้ว่าพายเจ็บผมก็ต้องมาเยี่ยมพายอยู่แล้ว”

“แล้วถ้าคุณรู้ว่าพายเป็น...” พาทิศเกือบหลุดปากว่า “ลูก” แต่ยั้งปากไว้ทัน ตัดบทว่า “ช่างเถอะ คนอย่างคุณมันก็ไม่เคยเข้าใจอะไรอยู่แล้ว...ความจริงคุณไม่ต้องซื้ออะไรให้พายก็ได้นะ พวกเราไม่เคยเรียกร้องอะไรจากคุณอยู่แล้ว”

กิตติพัศยิ่งฟังยิ่งงง บ่นงึมงำ “อะไรของคุณอีกล่ะ”