ตอนที่ 7
“คุณอรจิราเล่นงัดไม้ตายมามัดมือชกเธอขนาดนี้แล้ว เธอคิดไว้แล้วหรือยังว่าจะเคลียร์ปัญหาหัวใจกับคุณดายังไง”
กิตติพัศยิ่งหน้าเครียดเมื่อคิดถึงเรื่องศรุดาที่อาเตือน เขาจึงนัดศรุดาไปคุยกันที่ดาดฟ้าออฟฟิศ ทั้งสองต่างนั่งเงียบกันอยู่นาน กิตติพัศจึงถามขึ้นว่าโกรธตนใช่ไหม ศรุดาไม่ตอบ
“ผมก็โกรธตัวเองเหมือนกันที่ทำทุกอย่างพังผมมาวันนี้เพื่อจะบอกว่า...ผมขอโทษ” ศรุดาถามว่ามาเพื่อจะพูดแค่นี้ใช่ไหม “ผมอยากจะบอกคุณด้วยว่า ความรู้สึกที่ผมมีต่อคุณ...มันคือความจริง คุณเป็นผู้หญิงคนแรก และคนเดียว...ที่ผมอยากใช้ชีวิตด้วย”
“แล้วยังไง” ศรุดาอดกลั้นน้ำตาไว้ ทำเสียงเข้มถาม
“เรื่องระหว่างผมกับอรมันจบไปนานแล้ว และไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมก็คงไม่สามารถกลับไปรักเขาได้ ...คุณจะว่ายังไง ถ้าผมอยากจะให้เรารักกันเหมือนเดิม...เพียงแต่ว่าผมต้องรับผิดชอบพาย”
ศรุดามองหน้ากิตติพัศใจอ่อนยวบ...แล้วนึกถึงอดีต เมื่อพาทิศมาบอกว่าตนเป็นพ่อคนแล้ว หวนกลับมาปัจจุบันที่กิตติพัศมาบอกเรื่องนี้อีก ศรุดากัดฟันพูดอย่างมีเหตุผลว่า
“การที่คุณต้องเป็นพ่อน้องพาย มันก็ชัดเจนอยู่แล้ว ว่าคุณควรอยู่ตรงไหนและฉันควรอยู่ตรงไหน...เราอย่าทำอะไรให้มันยุ่งยากไปมากกว่านี้เลย...คุณกลับไปดูแลครอบครัวของคุณเถอะ”
กิตติพัศมองศรุดาอย่างอาลัยอาวรณ์แล้วลุกเดินไปอย่างตัดใจ ศรุดายืนชาไปทั้งตัว พอกิตติพัศเดินพ้นไปแล้ว เธอทรุดลงร้องไห้โฮอย่างหมดแรง...
หมออนุญาตให้นวียากลับไปพักฟื้นได้ กิตติพัศเสนอให้ไปพักที่อาชาคลับก็ได้ เมื่อเจอกันที่อาชาคลับ
นวียาถามหยอกว่าเป็นยังไงบ้างคุณพ่อมือใหม่ ตื่นเต้นไหม กิตติพัศบอกว่าความรู้สึกเหมือนเดิมทุกอย่าง
“ไม่จริงหรอก กิตไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไปแล้ว...กิตกำลังจะโตกว่าเดิม ก็กิตเป็นพ่อคนแล้วนี่”
“ก็คงต้องโตแล้วจริงๆนั่นแหละ แต่กิตยังไม่รู้เลยว่าน้องพายจะยอมรับกิตเป็นพ่อไหม” นวียาเย้าว่าอะไรกัน แค่นี้ก็ป๊อดแล้ว “ไม่รู้จะทำได้ดีเท่าที่คุณพาทิศเขาเคยทำไหม ถ้าน้องพายรักกิตเหมือนที่รักวีก็คงดี”
“ต้องรักมากกว่าสิ ก็กิตเป็นพ่อนี่ แล้วก็ต้องเป็นพ่อที่ดีด้วย”
กิตติพัศบอกนวียาว่า พายเป็นห่วง อยากมาหา
วันต่อมาเมื่อพายมาที่อาชาคลับก็ไปหาบีเลิฟบอกบีเลิฟว่าคิดถึงมาก ถามว่าบีเลิฟคิดถึงพายบ้างไหม
ทันใดอรจิราก็เข้ามาถามสัตวแพทย์ที่กำลังป้อนนมบีเลิฟว่า “คุณกิตอยู่ไหน”