ตอนที่ 1
หลายวันต่อมาที่บ้านครูจันทรา ป้านิดทำอาหารเสร็จ เรียกทุกคนมากินข้าว ย้ำเข้มว่า
“กินข้าวๆได้เวลาแล้ว โปรดมากินพร้อมกัน เก็บพร้อมกันอย่างมีระเบียบนะคะ”
“วันนี้ป้านิดทำหมูทอดกับผัดผักรวมอร่อยมั่กๆ ใครมาช้าหมูทอดหมดเหลือแต่ผักก็อย่ามาบ่นนะเว้ยยย”
อาร์มเรียกโขงที่นั่งอ่านแบบเรียนอยู่อย่างมีสมาธิ อิสร์ให้สัญญาณโอมกับอาร์มย่องเข้าไปเคาะจานเรียกข้างหู โขงบอกว่ารู้แล้ว เอาจานไล่เคาะหัวสามพี่น้องคืน
ขณะนั้นเองอคินเดินมานั่งที่โต๊ะอาหาร อิสร์แซวว่า คุณหนูอคินมาก่อนใครเลยนะ
“ช่วยไม่ได้ ฉันมันมาจากครอบครัวนักบินทั้งตระกูล ทุกอย่างต้องเป๊ะ ไม่เหมือนพวก...ลูกไม่มีพ่อแม่สั่งสอน”
โอมกับอาร์มถามว่าด่าพวกตนหรือ โขงรีบเข้าไปกันไว้บอกว่าด่าตนด้วยแต่ตนไม่ถือ ถามว่าแล้วนี่ไอ้พัสไปไหน อิสร์ชี้ให้ดู พัสกรใส่หูฟังกำลังพยายามแกะท่าเต้นอยู่อย่างจริงจัง โขงเดินเข้าไปดึงหูฟังออกบอกว่า
“กินข้าว”
พัสกร โขง และสามพี่น้องแซวกันแรงๆแต่ไม่มีใครโกรธ กลับไล่เตะกันอย่างสนุกสนาน อคินบ่นกับป้านิดว่า ตนเบื่อพวกไร้ระเบียบพวกนี้จริงๆ ป้านิดบอกว่าตนก็เอือมเหมือนกัน
สามพี่น้องวิ่งอยู่ดีๆก็เบรกเอี๊ยดเพราะเกือบชนเบนหรือเตชัส ที่ยืนเคี้ยวหมากฝรั่งยียวนน่าหมั่นไส้
อิสร์ถามว่ามาหาใคร เตชัสมองสภาพโดยรวมของที่นี่แล้วยิ้มเยาะหันกลับ ถูกครูจันทรามาขวางไว้ถามว่าจะไปไหน เตชัสชะงัก ครูจันทราจึงแนะนำเรียงตัวว่า
“คนนี้โอม อาร์ม อิสร์ สามคนนี้เป็นพี่น้องกัน นี่พัสกร โขงและอคิน ทุกคนอยู่ที่นี่กำลังจะเตรียมสอบเข้าตามสถาบันต่างๆ เรียนโรงเรียนเดียวกันบ้าง เรียนแบบนอกระบบบ้าง แต่ทุกคนช่วยเหลือกัน เป็นเพื่อนกัน” แนะนำฝ่ายโน้นแล้วครูจันทรานึกได้หันมาแนะนำ “อ้อ ทุกคน นี่เบน...เบน เตชัส แม่เขาฝากให้มาอยู่ที่นี่ด้วย”
“หา!!” ทุกคนร้องพร้อมกัน
“พวกเธอดีใจที่จะมีเพื่อนใหม่ล่ะสิ” ทุกคนส่ายหน้ารัว แต่ครูจันทราบอกเบนว่า “เห็นไหม ทุกคนเต็มใจให้เธออยู่หมดเลยนะเตชัส”
เตชัสทำหน้าเบื่อโลกไม่อยากอยู่ จากนั้นครูจันทราพาเบนเข้าไปดูรูป เป็นภาพสกู๊ปข่าวเกี่ยวกับหมอชัชวาล “หมอชัชวาล : จากเด็กติดเกม สู่ศัลยแพทย์ฝีมือดี เส้นทางชีวิตได้ดีเพราะมีครู” แต่มีภาพหมอชัชวาลคนเดียว
ครูจันทราบอกว่าเขาก็เคยถูกผู้ปกครองส่งมาอยู่ที่นี่เหมือนเธอนั่นแหละ และตอนนี้เขาก็ได้ทำในสิ่งที่เขาอยากทำแล้ว เบนถามว่าครูรับแก้สันดานคนเหรอ ครูจันทราบอกว่าเปล่า เขาเปลี่ยนแปลงตัวเอง เบนบอกว่าตนไม่อยากเปลี่ยนตัวเอง ครูจันทราบอกว่านี่คือปัญหาของตัวเธอ
“ผมไม่ใช่ตัวปัญหา พ่อผมต่างหากที่เป็น!” เบนเถียงเครียด
“ปกติเด็กที่ถูกส่งมาให้ครูดูแลถ้าไม่ใช่เด็กกำพร้าก็เป็นเด็กที่พ่อแม่ไม่สามารถดูแลได้ หรือไม่ก็เป็นเด็กที่พ่อแม่จนปัญญาที่จะรับมือแล้ว แต่เธอเป็นเด็กที่พ่อแม่มีปัญหา อืม...แปลกดี แล้วปัญหาของพ่อแม่เธอที่ทำให้เธอถูกส่งมาอยู่นี่คืออะไรล่ะ เล่าให้ครูฟังหน่อยได้ไหม”
ครูจันทราเปิดใจ สีหน้าเปี่ยมด้วยเมตตา พร้อมรับฟังเต็มที่ เบนคิดเครียด...
ooooooo