มาตุภูมิแห่งหัวใจ
ตอนที่ 1
แต่ยิ่งขับไปก็ยิ่งรู้สึกผิด สุดท้ายทนไม่ได้กลับมายังที่เกิดเหตุ
ณ จุดเกิดเหตุ มีชาวบ้านและพลเมืองดีที่ขับรถผ่านมาจอดรถลงไปช่วยเหลือครอบครัวที่อยู่ในรถประสบเหตุ ในนี้มีครูจันทราอยู่ด้วย ครูจันทราโทร.เรียกรถพยาบาลและช่วยคนเจ็บ เห็นอคินยืนขาสั่นจนคุกเข่าลงเสียใจกับความผิดของตัวเอง ครูจันทรามองฉงน
ไปถึงโรงพยาบาล แม่ที่บาดเจ็บไม่ได้สนใจตัวเองแต่ร่ำร้องถามหาลูกและสามีด้วยความเป็นห่วง คุณยายของผู้ประสบเหตุโกรธมากถามหาคนทำให้ลูกหลานตนบาดเจ็บ จนอคินทนไม่ได้ยกมือไหว้สารภาพ
“ผม...ผมผิดเอง เพราะผมคนเดียว ผมขอโทษ ผมขับรถประมาทเอง”
ยายตบหน้าอคินด่าไอ้ชั่วและทุบตีจนครูจันทราต้องบอกให้พอแล้ว อคินร้องไห้ ได้แต่เอ่ย
“ผมขอโทษ ผมขอโทษ”
ooooooo
วันนี้ขณะครูกำลังทำงานอยู่ในห้องพักครู มีเด็กวิ่งหน้าตื่นเข้ามาบอกครูจันทราว่าเกิดเรื่องแล้ว พัสกร...พัสกร...
ครูจันทรากับเพื่อนครูสองคนขึ้นลิฟต์ไปแล้ววิ่งไปที่ดาดฟ้า เห็นพัสกรล็อกคอเพื่อนคนที่เยาะเย้ยว่าเขาเป็นตุ๊ด บังคับให้พูดตามว่า พ่อตนไม่ได้เป็นตุ๊ด เพื่อนกลัวพูดเสียงสั่นว่า “พ่อมึงไม่ได้เป็นตุ๊ด” พัสกรพูดอย่างผ่าเผยว่า
“กูไม่อายที่พ่อกูเต้นบัลเล่ต์ กูภูมิใจที่พ่อกูเต้นเก่ง แต่พวกมึง...พวกมึง...ทำให้พ่อกูตาย พวกมึงต้องตายๆๆๆ”
พัสกรเครียดจนล็อกคอเพื่อนแน่นขึ้น มือที่กำมีดก็สั่นเทิ้ม เพื่อนๆช่วยกันร้องตะโกนห้าม
ทันใดนั้นครูจันทราก็เดินเข้ามาเรียก “พัสกร... พัสกร...” พัสกรหันมอง ครูจันทราบอกว่า “พัสกร...นี่ครูนะ ครูจันทรา...พัสกรอย่าทำเพื่อนเลยนะ”
“พ่อผมไม่ใช่ตุ๊ด” พัสกรตะโกน
“คุณภากรพ่อเธอเป็นนักเต้นที่เก่งมาก ครูเคยดูท่านแสดงนะพัสกร ท่านเต้นเป็นพระเอกเรื่องโรมิโอจูเลียต ครูไปดูที่โรงละครแห่งชาติ ตอนนั้นคุณพ่อเธอเต้นให้บัลเล่ต์กรมศิลป์ พวกครูกรี๊ดกันมาก สาวๆรักคุณภากรกันทั้งนั้น ครูก็รัก”
“ครู...ครูรู้จักพ่อผมเหรอ”
“รู้สิ ใครก็รู้จัก คุณภากรเต้นเก่งมาก ยังเคยมาสอนพวกครูเต้นโมเดิร์นดานซ์เลย ตอนนั้นครูเรียนปี 1 เป็นน้องใหม่ ต้องขึ้นแสดงงานกีฬาฯประเพณี คุณภากรมาสอนพวกเราที่คณะฯเลย”
“พ่อผมเต้นเก่งมาก...ผมรักพ่อ ผมภูมิใจที่พ่อเต้นบัลเล่ต์เก่ง มีคนไทยไม่กี่คนที่ทำได้ใช่ไหมครับ”
“ใช่ คนไทยไม่กี่คน...ที่เต้นบัลเล่ต์เก่งขนาดนั้น มันเท่มาก”
พัสกรพึมพำตามครูจันทราว่า “ใช่ มันเท่มาก” ครูจันทราจึงขอมีดจากพัสกร ในที่สุดพัสกรส่งมีดให้ครูจันทราแล้วทรุดลงไปกอง เพื่อนๆรีบเข้าไปช่วยประคอง
“ทุกคนถอยไป ไปไกลๆอย่ามายุ่งกับพัสกร”
ครูจันทราบอกเด็กๆแล้วเข้าไปจับมือพัสกรอย่างอบอุ่น
ooooooo
