ลิขิตรัก

โมนาหัวเสียมากเมื่อรู้ข่าวอลันลูกชายหัวแก้ว หัวแหวนลักลอบค้าทองคำจนถูกจับ อังเดรร้อนใจไม่แพ้กันแต่ไม่เอะอะโวยวายเหมือนชายาสุดที่รัก

“ทำไมนะ...เวลาที่ทุกอย่างกำลังดีต้องมีเรื่องมาขัดขวางทุกที!”

“ดีงั้นเหรอ...ท่านพ่อป่วยหนักอยู่เนี่ยนะดี”

“ดีหรือไม่ดีท่านพี่น่าจะคิดได้นะคะ ตอนนี้ข้าราชการกำลังหันมาสนับสนุนท่านพี่ ถ้าข่าวอลันแอบลักลอบขนทองไปขายหลุดออกไป ไม่ใช่แค่อนาคตอลันที่จบ แต่อนาคตท่านพี่ก็เหมือนกัน”

ถ้อยคำห่วงแต่ผลประโยชน์ตัวเองทำให้อังเดรเหลืออด แหวลั่นสิ่งที่สงสัยมานาน

“ถ้าอนาคตเราจบ...สิ่งที่เธอวาดฝันไว้ก็จะจบตามไปใช่ไหม”

“ท่านพี่พูดแบบนี้ได้ยังไง น้องพยายามทำทุกอย่างเพื่อท่านพี่ เพื่ออลัน เพื่อครอบครัวของเรา”

“เพื่อตัวเธอเองต่างหาก อลันเป็นแบบนี้อย่าไปโทษคนอื่น โทษตัวเองดีกว่าที่เลี้ยงลูกผิดๆตามใจลูกจนเสียคน!”

“ท่านพี่โทษน้องคนเดียวเหรอ...ได้! ท่านพี่จะโยนความผิดทั้งหมดให้น้องก็ได้ ถ้าท่านพี่ไม่ห่วงลูก ไม่ห่วงตัวเอง ไม่ห่วงครอบครัวก็ไม่เป็นไร น้องจะจัดการทุกอย่างเอง!”

ขณะที่โมนาหาทางรับมือข่าวฉาวของลูกชาย ดวินรายงานอลิซเรื่องผลการจับกุมอลันกับพ่อค้าทองคำตลาดมืด

“นายสินชัยและลูกน้องบางส่วนถูกจับกุมตัวแล้ว กำลังอยู่ในขั้นตอนสอบปากคำ พวกโจรเสียชีวิตเกือบหมดเหลือแต่หัวหน้าใหญ่ที่หนีไปได้ เสียดายนายดอมถูกฆ่าปิดปาก ไม่งั้นเราคงมีข้อมูลของพวกมือที่สามมากกว่านี้”

“พวกคุณทำงานได้ดีมาก ต้องขอขอบใจทุกคน”

“ด้วยความยินดี ผมจะบอกทีมว่าคุณฝากคำชม”

“แล้วอลันจะโดนโทษอะไรบ้าง”

ดวินถอนใจยาวด้วยความหนักใจ “เรื่องนี้เป็นเรื่องละเอียดอ่อน ตอนนี้ผู้ใหญ่กำลังพิจารณาความผิด ต้องรอบคอบมากเพราะเกรงจะกระทบถึงความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ”

“เรามีข้อเสนอ...น่าจะเป็นทางออกที่ดีสำหรับทุกฝ่าย...”

อลิซเสนอทางออกเพื่อปกป้องชื่อเสียงของอลันและฮรีสอซ ศักดิ์ชายรับรู้ความต้องการของราชนิกุลสาวและรับหน้าที่เจรจากับอลันที่ยังรักษาตัวในโรงพยาบาล

“ทางเราเชื่อว่าพระองค์ไม่ทรงทราบจริงๆว่าการซื้อขายในครั้งนี้ผิดกฎหมาย”

“ไอ้ดอม...ไอ้เพื่อนทรยศ! มันหลอกเรา มันบอกแค่ว่าวิธีนี้จะได้เงินเร็วไม่ต้องมีขั้นตอนยุ่งยาก แล้วไอ้โจรพวกนั้นที่มันมาปล้นมันเป็นใครมาจากไหน แล้วมันรู้เรื่องนี้ได้ยังไง”

“เรื่องนั้นทางเราพยายามสืบอยู่พระเจ้าค่ะ แต่เรื่องที่กระหม่อมมาคุยวันนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับพระองค์โดยตรง”

“ไม่ต้องห่วง...เราพร้อมรับผิดทุกอย่าง ลูกผู้ชายกล้าทำก็ต้องกล้ารับ แต่เราห่วง...ท่านปู่ ท่านพ่อ ท่านแม่ ต้องกลุ้มใจ ต้องอับอายมากแค่ไหน”