ตอนที่ 7
อาการประชวรของคิงเฮนรี่ไม่ดีขึ้น โมนาฉวยโอกาสนี้ผลักดันสวามีให้ว่าราชการแทนแต่อังเดรก็ลังเลเพราะไม่อยากได้ชื่อว่าอกตัญญูพ่อ
“เราจะไม่มีวันทำผิดต่อท่านพ่อต่อประเทศชาติของเราเด็ดขาด”
“นี่ไม่ใช่สิ่งผิด...ประเทศเราต้องเดินหน้า ถ้าท่านพี่ปฏิเสธ...งานทุกอย่างของฮรีสอซต้องหยุดชะงัก นี่เป็นสิ่งเดียวที่ท่านพี่จะช่วยท่านพ่อและประเทศตอนนี้ได้ต่างหาก...ท่านพี่ลองคิดให้ดีๆนะเพคะ”
ในที่สุดอังเดรก็ทนแรงกดดันจากโมนาและเหล่าข้าราชการไม่ไหว ยอมว่าราชการแทนพ่อ สวมบทบาทราชาที่ตัวเองใฝ่ฝันมาตลอดโดยมีโมนาคอยสนับสนุน เมื่อเคธทราบเรื่องก็ร้อนใจเพราะนั่นเท่ากับพ่อขัดคำสั่งปู่ ต่างจากอลันที่เห็นว่าพ่อทำเรื่องสมควรโดยเฉพาะในสถานการณ์วิกฤติเช่นนี้
“พี่เคธอย่ามองโลกในแง่ร้ายหน่อยเลย อย่างน้อยเราก็ควรจะยินดีกับท่านพ่อ”
“อลัน! นึกถึงท่านปู่บ้าง ท่านยังไม่เป็นอะไร พูดแบบนี้ออกมาได้ยังไง”
“ที่ผมพูดแบบนี้ไม่ใช่เพราะผมไม่ห่วงท่านปู่ แต่ผมเป็นลูกท่านพ่อ เราควรสนับสนุนท่าน แต่พี่นั่นแหละที่เห็นคนอื่นดีกว่า...เห็นพี่อลิซดีกว่าพ่อตัวเองหรือไง”
เคธโมโหจะตอบโต้แต่วิลถลามาขวาง ทำทีเป็นพี่ชายแสนดีไม่อยากให้พี่น้องตีกัน เคธซึ้งใจมากแต่ไม่วายยืนกรานจะหาตัวอลิซให้เจอ ส่วนอลันยักไหล่ไม่ยี่หระเพราะมีงานสำคัญต้องเตรียมตัว...
งานสำคัญของอลันใกล้เข้ามาทุกที...การเจรจาค้าขายทองคำของฮรีสอซที่เฝ้ารอ ดวินส่งทีมไปสืบจนรู้ว่าอลันมีนัดกับดอมที่โกดังร้างจึงเตรียมแผนขัดขวางและจับกุม อลิซต้องการไปด้วยเพราะห่วงญาติหนุ่มแต่ดวินปฏิเสธ
“กระหม่อมให้ไปไม่ได้เด็ดขาด มันอันตราย”
“แต่อลันเป็นน้องชายเรา ถ้านายไม่ให้เราไปดีๆ เราจะแอบตามไป ขาเราหายดีแล้ว ถึงจับเราขังเราก็จะหนี สรุปไม่ว่าห้ามยังไงเราก็จะไป และอีกอย่าง...ทองพวกนั้นเป็นสมบัติประเทศเรา...เราต้องตามไปดูแลอย่างดีที่สุด”
ดวินถอนใจหนักหน่วง ยอมแบบเสียไม่ได้ “กระหม่อมให้ไปก็ได้ แต่พระองค์ต้องทำตามคำสั่งกระหม่อม...ทำตัวเป็นผู้สังเกตการณ์ ถ้าพระองค์ไม่ฟังจนทำให้แผนเสียหายและเกิดอันตรายกับพระองค์เอง กระหม่อมจะขอถอนตัวจากภารกิจคุ้มครองพระองค์เพราะถือว่ากระหม่อมทำงานล้มเหลว”
อลิซยอมรับเงื่อนไขของดวินโดยไม่สนและไม่แคร์ความปลอดภัยของตัวเอง มัววิตกเรื่องอลันที่ผลีผลามจนอาจถูกหลอกให้เสียชื่อเสียงทั้งของตัวเองและของประเทศชาติ ดวินเฝ้ามองราชนิกุลสาวในอารักขาด้วยความหนักใจแต่จนใจจะขวาง...ได้แต่หวังว่าอย่ามีเรื่องร้ายแรงก็แล้วกัน!
ooooooo