ลิขิตรัก
ตอนที่ 5
“นี่ไง...ใครบอกเจ้าชายอลันไม่มีสมอง...เก่งมาก พี่เพิ่งได้ข่าวมาว่าทองลอตใหม่กำลังถูกส่งมาเอเชีย ถ้าอลันขอโควตาจากกระทรวงมาสักหนึ่งตัน มูลค่าแค่พันกว่าล้านเพื่อเปิดตลาดไม่น่ามีปัญหา”
“ผมมีเพื่อนคนไทย เขามีคอนเนกชันดีมาก ให้เขาลองติดต่อทางสมาคมค้าทองให้ผมเข้าไปคุย ถ้าการเจรจาประสบความสำเร็จเราจะได้คู่ค้าเพิ่ม นี่มันผลงานชิ้นโบแดงชัดๆ...ขอบคุณมากนะครับสำหรับคำแนะนำ”
“ด้วยความยินดี...ส่วนเรื่องตามหาอลิซ นักสืบส่งที่อยู่ของหมวดแพนมาให้พี่แล้ว”
“งั้นเราส่งคนไปดีไหม”
“พี่ว่าอลันไปเองดีกว่า เพราะถ้าท่านน้าโมนารู้ว่าอลันตามหาอลิซจนเจอด้วยตัวเองท่านต้องพอใจมากแน่ๆ...”
ooooooo
อลิซปล่อยทุกเรื่องในฮรีสอซให้อยู่ในความดูแลของคิงเฮนรี่กับเคธ ส่วนตัวเองสวมบทบาทนารีภรรยาของดวินอย่างเต็มความสามารถ แต่กระนั้นพิธีรีตองมากมายในฐานะเจ้าหญิงแห่งฮรีสอซก็ยังมี... อย่างเช่นวันนี้ที่เจซีรับหน้าที่ตัดพระเกศาให้เธอใส่ผอบแก้วเล็กๆไว้เป็นที่ระลึก
ดวินเฝ้ามองพิธีกรรมด้วยความฉงน เจซีเห็นดังนั้นก็อดอธิบายไม่ได้
“สำหรับคุณ...อาจจะเป็นแค่เส้นผมธรรมดาๆ แต่สำหรับเราชาวฮรีสอซ...นี่คือพระเกศาของเจ้าหญิงที่เรารัก คุณอาจจะเล่นบทสามีเจ้าหญิงจนลืมไปว่าจริงๆแล้วนารีไม่ใช่คนธรรมดาแต่เป็นเจ้าหญิงของพวกเรา”
“ก็อาจจะจริง...ถ้าผมเป็นประชาชนฮรีสอซผมก็ต้องเก็บไว้เพื่อความเป็นสิริมงคลเหมือนกัน”
เจซียิ้มน้อยๆ คิดถึงพฤติกรรมของเขาที่ผ่านมาแล้วแบ่งเส้นผมของอลิซให้ส่วนหนึ่ง
“ฉันให้...ถึงคุณจะไม่ใช่คนของฮรีสอซแต่คุณดูแลเจ้าหญิงของเรา...หัวใจของเราคงไม่ต่างกัน”
ดวินปลาบปลื้มใจอย่างบอกไม่ถูกแต่ไม่ทันซึมซับความรู้สึกดีๆ ทุกคนในบ้านสังเกตการณ์ก็วิ่งหน้าตื่นเมื่อเห็นว่าหน้าบ้านมีผู้บุกรุก!
เจ้าชายอลันแห่งฮรีสอซ ญาติหนุ่มเจ้าสำราญ ของอลิซนั่นเองที่สะกดรอยแพนจากบ้านถึงบ้านสังเกตการณ์ในค่ายทหาร ดวินไม่รอช้าสั่งการให้แพนรับหน้าเจ้าชาย ส่วนตัวเองไปอารักขาอลิซ
อลิซตกใจมากเมื่อรู้ว่าอลันบุกมาแต่ไม่มีเวลาคิดต้องตามดวินกลับบ้านพักให้เร็วที่สุด โชคดีที่แพนกับหินช่วยกลบเกลื่อนถ่วงเวลาได้ดี คู่สามีภรรยากำมะลอจึงหนีไปได้
อลันเจ็บใจที่หาอลิซไม่เจอพาลโกรธแพนที่ชิ่งหน้าที่บอดี้การ์ดดื้อๆ
“ทำไมเธอต้องหนีหน้าฉัน”
“หม่อมฉันไม่ได้หนี แต่ที่ไม่ได้ไปทำงานเพราะโดนย้ายแผนกเพคะ หม่อมฉันแค่ทำตามคำสั่ง สำหรับเรื่องเจ้าหญิงอลิซ...อย่าทรงเสียเวลารับสั่งถามเลยเพคะ ถ้ารู้หม่อมฉันก็ไม่บอก ถ้าไม่รู้หม่อมฉันก็บอกอะไรไม่ได้อยู่ดี ถ้าพระองค์ทรงตามมาที่นี่ได้ พระองค์คงจะทรงสืบเองได้ไม่ยาก”
“เธอท้าฉันเหรอ”
“หม่อมฉันไม่ได้ท้าทายแค่เปรียบเทียบให้เห็นความจริง หม่อมฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเจ้าหญิงอลิซแต่มันไม่มีเหตุผลที่เจ้าหญิงจะมาประทับที่นี่...มันจะเป็นไปได้ยังไง”
