ใต้ปีกปักษา
ตอนที่ 7
ค่ำวันนี้อคินแต่งเครื่องแบบเตรียมไปรับเครื่องบินใหม่ที่อินดาน่า เดินตามหาปู่เพื่อลา ขอพรและขอคำปรึกษาแต่หาไม่เจอจึงโทร.ถึงริศา ขอให้อวยพรก่อนออกเดินทางเพื่อเป็นกำลังใจ
“ริศาขอให้ความดีทั้งหมดที่พี่อคินทำมา คุ้มครองให้พี่อคินปลอดภัย แล้วกลับมาหาริศานะคะ”
“พี่สัญญา” อคินสัญญาแล้วลากกระเป๋าออกจากห้องไป
“ปู่คะ...ปู่อัศนีดูแลพี่อคินด้วยนะคะ” ริศาบอกกล่าว...แต่ทั้งห้องเงียบ
เช้าตรู่วันรุ่งขึ้นอคินก็เดินทางถึงสนามบินอินดาน่า สเตฟานี่ใส่แว่นดำรอรับอยู่ ตรงเข้าจับมือเอ่ย
“ยินดีต้อนรับสู่อินดาน่าอีกครั้ง กัปตันอคิน” ทั้งสองจับมือกันแน่นมองกันด้วยสายตามุ่งมั่น
สเตฟานี่มีทหารนอกเครื่องแบบกลุ่มหนึ่งท่าทางหน้าตาบึกบึนเข้ามาห้อมล้อม สเตฟานี่บอกอคินว่านี่คือผู้ร่วมทางของตนที่ปลอมตัวเป็นช่าง เป็นผู้บริหาร จะขึ้นเครื่องไปกับเขา
ooooooo
การเตรียมการทั้งหมดเป็นไปอย่างเข้มงวด ทุกอย่างเป็นปกติจนนักบินผู้ช่วยบอกว่าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง แต่อคินก็เตือนว่าเราประมาทไม่ได้หรอก
ขณะขึ้นเครื่องอคินเห็นหญิงสาวสองคนใส่ชุดพนักงานต้อนรับบนเครื่องของบลูไคท์เดินตรงมาหาก็แปลกใจ แล้วก็ตกใจเมื่อเห็นเป็นสาริศากับวีรนุช ตำหนิว่าอันตรายมาก ตนไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบนเครื่อง
“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ริศาก็พร้อมเสี่ยงกับพี่ค่ะ ริศาจะไม่ยอมให้พี่อคินต้องไปบินแล้วหายไปคนเดียว”
บนเครื่อง ทุกคนนั่งอย่างผ่อนคลายมาก แม้แต่สเตฟานี่เองก็นั่งอ่านหนังสือสบายๆ
แต่ที่แท้ฟ็อกซ์ซ่อนอยู่บนเพดานห้องน้ำพร้อมอาวุธ เขาหย่อนตัวลงหักคอทีมของสเตฟานี่คนหนึ่งที่ลุกไปเข้าห้องน้ำ เอาปืนในกระเป๋าจากเพดานห้องน้ำมาประกอบอย่างใจเย็นแล้วถือปืนออกมา
ลูกน้องฟ็อกซ์ที่แทรกซึมอยู่ในพวกทหารของสเตฟานี่ลุกยืนทันที
“มีอะไร” สเตฟานี่เงยหน้าจากหนังสือถาม พลันก็ช็อกเมื่อเห็นฟ็อกซ์ถือปืนเดินออกจากห้องน้ำ จ่อปืนใส่สเตฟานี่ทันที
“เฟอร์ดินานด์ ซาลองยาน...ท่านขึ้นเครื่องมาได้ยังไง”
“ก็ขึ้นมาพร้อมทุกคนนั่นแหละ ซิส...” พลางกวาดตามอง สเตฟานี่มองตามเห็นลูกน้องฟ็อกซ์ห้าคนลุกยืนพร้อมมีดในมือ คนที่คิ้วขาดเอามีดจ่อคอสเตฟานี่แล้วคนอื่นก็ตรงเข้าปลดปืนไป แล้วทั้งห้าก็เปล่งเสียง
“เฟอร์ดินานด์จงเจริญยั่งยืน”
สเตฟานี่แค้นมากถามว่าพวกแกมาเป็นทหารในอินดาน่าได้ยังไง ไอ้คิ้วขาดตอบทันทีว่า
“เราเป็นคนสัญชาติอินดาน่า เชื้อชาติอาวี”
“ผมมีคนของผมทุกที่นั่นแหละคุณสเตฟานี่” ฟ็อกซ์ยิ้มผยองแล้วหันพูดกับลูกน้อง “ขอบใจทุกคนที่มาร่วมทำภารกิจเพื่อมาตุภูมิ”
“พวกเราพร้อมยอมพลีชีพเพื่อราชวงศ์ซาลองยานคืนสู่บัลลังก์” ทุกคนตอบพร้อมกัน
แล้วสเตฟานี่ก็ถูกจับกดลงนั่ง เอากุญแจมือสวมทันที สเตฟานี่มองไอ้คิ้วขาดพึมพำผิดหวัง
“มาร์โค...ฉันไม่นึกเลย”
“เสียใจด้วยครับ สเตฟานี่”
ooooooo
