ใต้ปีกปักษา

โชคดีที่ค้นเจอรูปหนึ่งในอัลบั้มที่เหลือ เป็นรูปอนงค์อุ้มลูกก้มจนมองไม่เห็นหน้า อคินเอาให้ผีอัศนีดู

“ใช่...ใช่...” ผีอัศนีดีใจสุดๆบอกว่านี่คืออนงค์ ถึงไม่เห็นหน้าตนก็จำได้ เธอใส่เสื้อตัวโปรดและอุ้มลูก!

อคินกลับไปหาคุณย่ากลางดึกบอกอยุทธว่ามีเรื่องต้องคุยกับย่า อยุทธพยายามห้ามไว้เพราะคุณย่าเข้านอนแล้ว แต่อคินบอกว่าตนมีเรื่องต้องบอกย่าให้ได้

เมื่อคุยกัน คุณย่ายังเจ้าคิดเจ้าแค้นถามว่าถ้าเขารักเรานักทำไมจึงทิ้งเราไป

คุณย่าหาว่าอคินเพ้อเจ้อ อคินบอกว่าพรุ่งนี้ตนจะเอาหลักฐานมาให้ดู

“มันจะเป็นหลักฐานอะไรฉันก็ไม่มีวันยกโทษให้ปู่ของแก” พูดแล้วย่าเดินเข้าห้องปิดประตูใส่หน้าเลย

อคินพยายามจะพูดอีก ถูกอยุทธห้ามไว้ว่าวันนี้พอแล้วอย่ากวนใจย่าอีกเลย อคินจึงชะงักด้วยความหนักใจ

ooooooo

รุ่งขึ้นอคินไปหาครูจันทราที่บ้าน บอกว่าครูเคยให้ตนเขียนเรื่องฮีโร่ของฉัน แต่ตอนนั้นตนเขียนไม่ได้เพราะความคิดตนมืดมนไปหมด แต่วันนี้ตนเขียนได้แล้ว

อคินเอาเรียงความที่เขียนหัวข้อตัวใหญ่ว่า “MY HERO” เขียนข้อความอย่างเรียบร้อยสวยงามเต็มหน้า ออกมาอ่านให้ครูจันทราและป้านิดฟังอย่างภูมิใจในปู่ของตน ที่เป็นนักบินรบในฝูงบินไร้ชื่อแต่พลีชีพเพื่อภารกิจที่ปกป้องเอกราชและอธิปไตยของชาติไทย ปู่เป็นวีรบุรุษนิรนามเพื่อให้ชื่อของประเทศไทยยังคงอยู่

ครูจันทราสดุดีเชิดชูวีรบุรุษนิรนามที่อคินเขียนไว้ในเรียงความ อคินอดไม่ได้ที่จะบอกว่าแต่ตนเป็นแค่นักบินพาณิชย์ธรรมดา

“เธอทำหน้าที่นักบินพาณิชย์เพื่อเศรษฐกิจของชาติก็เป็นส่วนส่งเสริมให้ชาติแข็งแรงอีกทางหนึ่ง ขอแค่ตั้งใจทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีเพื่อประโยชน์ของสังคม ของประเทศชาติ เธอก็คู่ควรที่จะเป็นวีรบุรุษเหมือนกัน”

“ครับครู...ผมจะทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด แม้ไม่ได้เป็นทหารอากาศ ผมก็จะขอเป็นนักบินพาณิชย์ที่ดี มีฝีมือ มีคุณภาพ มีความรับผิดชอบ ทำให้ชื่อเสียงของการบินในประเทศเราดีที่สุด ทำให้ประเทศของเรามีความเจริญก้าวหน้ามั่นคง ให้สมกับที่บรรพบุรุษได้สละชีวิตเพื่อรักษาแผ่นดินไทยไว้”

อคินยิ้มภูมิใจ ครูจันทรากับป้านิดตบมือเข้าไปกอด ครูจันทราพูดอย่างปลื้มปีติว่า

“นั่นแหละ ความเป็นฮีโร่ที่แท้จริง อคิน”

อรนิภาเอาอกเอาใจคุณย่าและเป่าหูว่าอคินเปลี่ยนไปเพราะคบกับริศา คุณย่าฟังแล้วนิ่ง อรนิภาคิดว่าเป่าหูย่าได้สำเร็จ ย่าออกไปหาอยุทธถามว่าเรื่องที่อคินพูดเมื่อคืนเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า