ตอนที่ 7
เมื่อย่าเอมอรรู้เรื่องอคินก็สั่งให้ลาออกเสีย อคินถามว่าย่ามีเหตุผลอะไรตนไม่เข้าใจเลย
“เหตุผลก็คือ ฉันไม่ต้องการให้แกตายตามกัปตันสารัตถ์ไปอีกคน...ฉันไม่ให้แกไปเสี่ยงชีวิตอีกแล้ว ปล่อยทุกอย่างให้ตำรวจเขาจัดการ แกและยัยสาริศาด้วย ถอยออกมาซะ”
อคินรับไม่ได้เสียงแข็งว่าคุณย่าบงการตนไม่ได้ ย่าเลยพูดเรื่องที่ตนขัดขวางไม่ให้เขาสอบเข้าโรงเรียนเตรียมทหาร ขอร้องให้ผู้ใหญ่ตัดรายชื่อเขาออกเพื่อเห็นแก่วิญญาณปู่ที่สูญหายไป แต่เขาก็ดิ้นรนไปทำอาชีพนักบินจนได้ และตอนนี้ก็จะมาดิ้นรนไปตายอีก
อคินเจ็บปวดใจแทบสลายเมื่อรู้ความจริง ถามว่าคุณย่ารู้ไหมว่าตอนนั้นตนต้องสูญเสียอะไรไปบ้าง
“ผมเสียศูนย์ เสียผู้เสียคนไปตั้งหลายปี กลายเป็นเด็กขับรถซิ่ง เป็นเด็กหลงทาง แต่ย่าไม่แคร์ ถ้าผมไม่ได้ครูจันทรามาเตือนสติ ชีวิตผมคงพังไปแล้ว ผมเก่งพอ ฉลาดพอ แต่มีย่าที่เห็นแก่ตัว!!”
อคินระเบิดความรู้สึกทั้งหมดของตนแล้วหันเดินขึ้นห้องตัวเองเก็บเสื้อผ้าด้วยอารมณ์พลุ่งพล่าน อรนิภาตามขึ้นไปหว่านล้อม คุณย่าก็ตามขึ้นไปถามว่า “แกอยากให้ย่าตายใช่ไหม”
อคินบอกว่าตนไม่อยากให้คุณย่าตาย แต่รับไม่ได้กับการกระทำของคุณย่า ย่าจึงยอมเล่าอดีตของปู่ให้ฟังว่า
“เขาเป็นทหารอากาศที่รักชาติกว่ารักเมีย วันที่ฉันจะคลอดพ่อแก เป็นวันที่ฉันเจ็บปวดที่สุดในชีวิต...เขาผิดสัญญา เขาทิ้งฉันกับอยุทธไปตั้งแต่ตอนนั้น...
อีกสองวันต่อมาพวกเจ้านายของเขามาหาฉันพร้อมกับเงินดอลลาร์ก้อนใหญ่ บอกแค่ว่าปู่ของแกจะไม่กลับมาอีกแล้วแค่นั้น...เขาทิ้งฉันไป...ฉันโกรธปู่แกจนทนอยู่บ้านเดิมไม่ไหวต้องหอบอยุทธมากรุงเทพฯ เปลี่ยนชื่อ เปลี่ยนนามสกุล เพราะไม่อยากติดต่อกับครอบครัวของปู่แกอีกต่อไป”
“ย่า...ย่าบอกผมได้ไหมว่าปู่อยู่หน่วยอะไรจังหวัดไหน”
“โปรเจกต์วอเตอราปั๊มพ์ ฝูงบินหิ่งห้อย จังหวัดอุดรธานี”
อคินตะลึงเมื่อรู้ว่าคุณย่าคือเมียของผีอัศนีที่ช่วยกันตามหามานาน และผีอัศนีคือปู่แท้ๆของตน!
เมื่อเจอผีอัศนีในคืนนี้ที่บ้านสันติ อคินเรียกผีอัศนีว่าปู่เต็มปากเต็มคำ ขอร้องให้เล่าเรื่องของปู่ให้จบ พอดีริศาเข้ามาถามอคินว่ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ อคินคว้ามือริศาบอกให้ไปด้วยกัน ไปดูเรื่องราวของปู่อัศนีด้วยกัน
ผีอัศนีจึงเอามือวางลงบนมือของทั้งสอง...พากลับไปสู่อดีตอีกครั้ง...
ooooooo
ไปถึงสนามบิน ขณะสันติไปเช็กเครื่อง อัศนีหยิบสร้อยขึ้นมาดูพึมพำ
“เดี๋ยวพ่อจะรีบกลับไปหาลูกนะ”
“อัศนี มาเร็ว” สันติตะโกนเร่งแล้วทั้งสองก็วิ่งไปขึ้นเครื่อง ครู่เดียวเครื่องบินก็ทะยานขึ้นท้องฟ้า