ใต้ปีกปักษา
ตอนที่ 1
“เพราะผมมีครูดีครับ คุณพ่อของน้องริศาเป็นครูสอนขับเครื่องบินของผม”
“เฮ้ย...อย่ามัวมายอกันเองเลยน่า พี่ไปก่อนนะ แล้วเจอกัน”
อคินมองริศาไม่วางตา ประทับใจในความน่ารักอ่อนหวานของเธอ ริศาเองก็มองอคินอย่างชื่นชม
ooooooo
หลายวันต่อมา...สารัตถ์อยู่ในห้องทำงาน
ที่บ้าน เขาเครียดกับข้อมูลบางอย่างที่หน้าจอโน้ตบุ๊ก เป็นไฟล์เอกสารการเงิน ระบุยอดเงินเช่าซื้อเครื่องบินจำนวนเงินหลักพันล้าน
เสียงเคาะประตูดังพร้อมกับเสียงใสๆของริศา “พ่อขา...ไปกันหรือยัง”
สารัตถ์บอกว่าขอเก็บของสำคัญก่อนแล้วเอาโมเดลเครื่องบินตั้งไว้บนโต๊ะ ริศาบอกว่าหวงขนาดนั้นตนจะขโมยไปเก็บไว้ที่อื่น สารัตถ์บอกว่าไม่ดี นางฟ้าน้อยๆของพ่อจะทำแบบนั้นไม่ได้ ริศาบอกว่าล้อเล่น
สารัตถ์เลยถามว่า
“นางสาวสาริศา อักษรศาสตรบัณฑิต...เอกอังกฤษ โทญี่ปุ่น หนูอยากทำงานอะไร”
ริศาบอกว่าตนอยากทำสิ่งที่ตนไม่ได้เรียน สารัตถ์บอกว่า
“นั่นคือการทำกับข้าวให้พ่อกินนั่นเอง...ลูก
ทำทุกอย่างอร่อยมาก พ่ออยากให้คนอื่นได้ชิมฝีมือลูกแล้วทุกคนจะมีความสุขเหมือนพ่อ เอางี้ พ่อจะลาออก
จากงานแล้วเรามาทำร้านอาหารกัน”
ริศาถามว่าพ่อจะลาออกจากงานที่พ่อรักมาทำไม สารัตถ์บอกว่าถึงรักแต่ก็ไม่เท่ากับรักลูกและอาหารที่ลูกทำ ริศาไม่แน่ใจถามว่า “แต่...ริศาจะทำได้หรือคะ”
“ได้สิ เราสองพ่อลูกช่วยกันไงคะ”
ริศาดีใจโผกอดพ่อ สารัตถ์มองผ่านไหล่ริศาไปที่เครื่องบินจำลองที่วางอยู่บนโต๊ะทำงานอย่างกลุ้มใจ
ooooooo
ที่คฤหาสน์ของศรุต ประธานบริหารของสายการบิน Blue Kite Airline กำลังมีงานเลี้ยงฉลองสายการบินครบรอบ 10 ปี เขาขึ้นกล่าวกับทุกคนในงานด้วยสีหน้าอิ่มเอิบ เล่าถึงความเป็นมาของสายการบินว่า
เมื่อ 10 ปีก่อนระหว่างทำการบินเขารู้สึกอิ่มตัวพอแล้วกับการเป็นนักบินรับจ้างคนอื่น ตนอยากทำสายการบินของตัวเอง ศรุตเล่าว่า
“แต่ลำพังผมคนเดียวคงทำไม่ได้ ผู้ช่วยนักบินของผมสองคนตอนนั้น ที่ตอนนี้กลายมาเป็นครูและกัปตันอาวุโสของพวกเรา พวกเขาบอกว่าถ้ากัปตัน
บ้าพอที่จะทำแบบนั้น พวกเขาก็พร้อมลาออกไปลุยเอาดาบหน้ากับผม”
ศรุตเล่าอีกว่า “ถึงวันนี้สายการบินเราเปิดมาครบ 10 ปี และล่าสุดเราเพิ่งจะได้รับเสียงชื่นชมจากวีรกรรมที่กัปตันรุ่นใหม่ของเราได้สร้างชื่อเสียงด้วยความสามารถรักษาชีวิตผู้โดยสาร 138 คนให้ปลอดภัย ผมอยากให้ทุกคนปรบมือเป็นเกียรติให้กับ...กัปตันอคิน นภประสิทธิ์ ครับ”
ทุกคนปรบมือชื่นชมรวมทั้งริศาด้วย เธอมองเขาดวงตาสุกใส สารัตถ์มองลูกสาวที่มองอคินอย่างพอใจ ศรุตเดินไปโอบบ่าอคิน พยักหน้าให้พูดอะไรกับทุกคนหน่อย อคินขอบคุณทุกคน แต่ที่ตนผ่านอุบัติเหตุครั้งนี้มาได้ไม่ใช่ความสามารถของตนคนเดียวแต่ต้องขอบคุณกัปตันสารัตถ์ ที่เข้ามากอบกู้สถานการณ์ และขอเสียงปรบมือให้กัปตันสารัตถ์ด้วย ทุกคนปรบมือชื่นชม
สารัตถ์ยกแก้วขึ้นเป็นเชิงขอบคุณทุกคน
“ผมมีวันนี้ได้เพราะคำสอนของครูฝึก...ที่ย้ำเสมอว่านักบินต้องคิดถึงชีวิตของผู้โดยสารเป็นลำดับแรก ขอบคุณพี่สารัตถ์ ขอบคุณพี่วิสสุต ที่เป็นครูที่ดีของผมมาตลอดครับ”
