สุภาพบุรุษชาวดิน
ตอนที่ 11
อังกาบยืนยันว่ายังไงวศินก็ทำไม่ถูก แต่เรื่องมันผ่านไปแล้วไม่มีประโยชน์ที่จะไปพูดถึงอดีต มาช่วยกันคิดแก้ดีกว่า ข่าวออกไปแบบนี้ไม่ดีต่อทุกคนเลย
“ผมคิดไว้แล้วครับว่าจะให้ข่าวแก้ยังไง” วศินบอก อังกาบถามว่ายังไง?
เพียงเช้าวันใหม่ ละมุดก็ไปบอกหนูดีว่ามีข่าวหนูดีอีกแล้ว หนูดีไม่อยากสนใจ ละมุดขอให้เปิดดูหน่อยก็ดีเขากำลังแถลงข่าวกันเลย หนูดีจึงรับมือถือไปดูเห็นวศินกำลังไลฟ์สดแถลงข่าวอยู่...
“เรื่องที่เกิดขึ้นเป็นความผิดของผมเองครับ”
นักข่าวถามว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมพ่อเลี้ยงถึงพาคุณหนูดีออกไปจากงานแบบนั้น ทั้งๆที่ดูเหมือนกำลังจะมีเซอร์ไพรส์อะไรบางอย่างอยู่? อีกคนถามว่าพ่อเลี้ยงกับคุณหนูดีมีความสัมพันธ์อะไรกันมาก่อนหรือเปล่า? นักข่าวถามกันเซ็งแซ่ จนอินทัชพูดแทรกขึ้นว่าให้ใจเย็นๆ รอฟังพ่อเลี้ยงพูดก่อนดีกว่า เสียงจึงเงียบลง
“งั้นผมขอตอบที่ถามว่าผมกับคุณหนูดีมีความสัมพันธ์อะไรกันรึเปล่า ใช่ไหมครับ” นักข่าวตอบกันฮือถูกใจ หนูดีที่ดูไลฟ์สดอยู่ตกใจบ่น
“อีตาบ้า ตอบแบบนี้ได้ไง” ในขณะที่วศินตอบนักข่าวว่า
“ต้องบอกก่อนว่า ผมกับคุณหนูดีเป็นพาร์ตเนอร์ธุรกิจกันครับ”
“อ๋อ...” เสียงนักข่าวผิดหวังและผ่อนคลาย
ooooooo
พอวศินบอกว่าความสัมพันธ์กับหนูดีคือเป็นพาร์ตเนอร์ทางธุรกิจ ความกระหายอยากรู้ของพวกนักข่าวก็ผ่อนคลายลง พอร้องอ๋อกันแล้ว ก็ฟังเขาพูดต่อเงียบๆ
“ผมมีหุ้นในห้างของครอบครัวคุณหนูดี เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานเพราะเกิดปัญหาขึ้นที่ห้าง ผมรับรู้เรื่องก็ใจร้อนเพราะเป็นปัญหาที่ต้องรีบแก้ไขกันจริงๆ ซึ่งผมจะไม่ขอลงดีเทลเรื่องนี้เพราะมันเป็นเรื่องภายใน”
หนูดีฟังอยู่ที่บ้านรู้สึกผ่อนคลายสีหน้าดีขึ้น ละมุดชมว่าเขาแก้ปัญหาพอใช้ได้ หนูดีทำหน้าหน่ายบอกว่าลื่นเก่งสิไม่ว่า
นักข่าวไม่วายถามว่าทำไมเฉพาะเจาะจงต้องเป็นหนูดีด้วย วศินตอบทันทีว่าเพราะคุณหนูดีเป็นผู้ช่วยตน หนูดีได้ยินทำตาโตร้องหา! ละมุดหัวเราะคิกถามว่าหนูดีเป็นตั้งแต่เมื่อไหร่ หนูดีบ่น...อะไรกันเนี่ย?
วศินยังคงไลฟ์สดว่า “ทั้งหมดเป็นความรับผิดชอบของผม ผมขอรับผิดครั้งนี้ด้วยตัวเองครับ” พูดแล้วก็ก้มหัวขอโทษ
ภัสสรยิ้มพอใจกับการจบอย่างสุภาพบุรุษของวศิน ปิดมือถือออกมาเห็นหนูดีกำลังจะออกไปทำงาน บอกแม่ว่าพอดีวันนี้ตนกับอ้อต้องพาลูกทัวร์ไปเที่ยวตลาดน้ำ แล้วรีบไป ภัสสรหยิบมือถือขึ้นดูแล้วอดยิ้มไม่ได้...
หนูดีกับอ้อพาลูกทัวร์ชมและซื้อของที่ตลาดน้ำ ขณะลูกทัวร์แยกย้ายกันไปซื้อของนั้น อ้อถามว่า
“หนูดี นี่เธอไปเป็นผู้ช่วยพี่วศินตั้งแต่เมื่อไหร่”
“บ้าสิ ใครเป็น อีตาพ่อเลี้ยงพี่ชายอ้อน่ะพูดลื่นไปเรื่อย” หนูดีทำเสียงแข็งแต่หน้าเขิน
“อ้าว...งั้นที่พี่วศินพาเธอออกจากงานไปเพราะอะไรกันแน่?”
พอฟังหนูดีเล่า อ้อทำเสียงแปลกใจว่างานเมื่อวานพี่อ้นจะขอเธอแต่งงานจริงๆเหรอ หนูดีบอกว่าอีตาพ่อเลี้ยงบอกอย่างนั้น อ้อถามว่าเธอไม่รู้เรื่องมาก่อนเลยหรือ หนูดีส่ายหน้าบอกว่าพี่อ้นคงกะจะเซอร์ไพรส์ตน
อ้อตำหนิพี่ชายว่าทำแบบนี้เหมือนมัดมือชก ขอกันกลางงานที่คนอยู่เต็มไปหมดแบบนี้หนูดีก็ต้องตอบรับอย่างเดียวน่ะสิ หนูดีหน้าเศร้าถามว่า แล้วตนปฏิเสธได้หรือ ยังไงก็เป็นคู่หมั้นกันอยู่ดี
“แต่พี่วศินก็ไม่เบาเลย ทำแบบนี้เท่ากับประกาศว่าจะแย่งหนูดีกับพี่อ้นเลย”
“บ้า!!! ใช่ที่ไหน นายนั่นน่ะเขามองแค่หนูดีเป็นลูกหนี้เขาต่างหาก เขาบอกว่าหนูดีไม่มีสิทธิ์แต่งงาน จนกว่าจะใช้หนี้เขาหมด” อ้อบอกว่าแปลก ปกติพี่วศินไม่ใช่คนแบบนี้นี่นา “เขาเปลี่ยนไปแล้วอ้อ เขาไม่ใช่พี่วศินคนเดิมหรอก”
เสียงมือถือของหนูดีดังขึ้น หนูดีดูแล้วชะงัก อ้อแปลกใจถามว่าใครโทร.มาหรือ หนูดีบอกอย่างไม่อยากเอ่ยชื่อว่า ก็คนที่พูดถึงอยู่นั่นแหละ อ้อเร่งให้รับสาย หนูดีทำหน้าเบื่อบอกว่าไม่อยากคุย
“บางทีพี่วศินอาจจะมีธุระสำคัญกับห้างของหนูดีก็ได้นะ”
พอพูดถึงห้างของตัวเองหนูดีก็รีบรับสาย “ว่าไงคะคุณพ่อเลี้ยง...อะไรนะ!...เดี๋ยวนี้!!!”
ooooooo
เพราะเป็นเรื่องเกี่ยวกับห้างของตน หนูดีกระหืดกระหอบไป พอเจอกันก็ถูกตำหนิว่า
“คุณมาช้านะครับ”
“ก็คุณนัดกะทันหันใครจะมาได้ทัน ฉันก็มีงานทำเหมือนกันนะ” หนูดีฉุนพูดยาวเสียงดัง วศินยิ้มที่ยั่วให้หนูดีต่อปากต่อคำได้ หนูดีถามเสียงกระด้างอย่างไม่หายเคืองว่า “แล้วเรียกมาทำไม”
หนูดียิ่งหงุดหงิดเมื่อวศินบอกว่าอยากให้หนูดีพาเดินชมห้างหน่อย หนูดีถามว่าเรียกมาเพราะเรื่องแค่เนียะ วศินตอบหน้าตายว่าใช่ ตนเพิ่งมาบริหารยังไม่รู้จักที่นี่ดี
“แต่คุณเลขาก็แนะนำคุณได้ ไม่เห็นต้องเป็นฉันเลย”
“ก็คุณเป็นผู้ช่วยผม” หนูดีถามว่าเป็นตอนไหนไม่ทราบ วศินเสียงอ่อยว่า “ก็ผมให้สัมภาษณ์ไปแล้ว”
“แต่ฉันไม่ได้ตกลงด้วย”
“คุณเป็นลูกเจ้าของห้าง คุณคลุกคลีกับที่นี่มาตั้งแต่เด็ก ใครจะรู้ดีเท่าคุณ ไม่รู้แหละคุณอยากใช้หนี้คืนเร็วๆรึเปล่า ถ้าผมบริหารแล้วทำกำไรได้มาก คุณก็ปลดหนี้ได้เร็ว เพราะงั้นคุณต้องช่วยผม”
“ฉันจะพาคุณเดินชมห้าง แต่เรื่องผู้ช่วย ฉันไม่โอเค!! ตามมา เดี๋ยวจะพาเดินเอง”
