ระบำมาร

ถึงบ้าน ชลิตาโวยวายใส่อัสดม “ตาบอกแล้วใช่ไหม ว่าอย่าให้ใครมาล้ำเส้นตาแบบนี้ จะมีใครที่ไหนยังไง ตาทนได้ แต่ให้ผู้หญิงอื่นมาเหยียบหน้าตาต่อหน้าผู้คนแบบนี้ ตาทนไม่ได้”

อัสดมพยายามอธิบายว่าไม่รู้จักผู้หญิงคนนั้น และคาดเดาว่าอาจเป็นแผนการของใครบางคนที่ต้องการทำลายภาพลักษณ์ชีวิตคู่ของเรา เป็นอย่างที่ชลิตาพูดว่ามีคนคอยเลื่อยขาเตียงเรา ชลิตาสงสัยต้องเป็นพวกเมียน้อยของเขา ว่าแล้วจะไปเอาเรื่อง

“อย่าลดตัวไปยุ่งกับเขาเลยตา คุณสูงส่งกว่าเขาเยอะ ปล่อยให้ผมจัดการเอง” อัสดมใช้สัมผัสอ่อนโยนปลอบภรรยาให้สงบลง และยืนยันว่าไม่เคยผิดสัญญาที่ให้ไว้

“ไหนลองว่ามาให้ตาฟังอีกครั้งสิคะ สัญญาว่ายังไง”

“ผมจะไม่ยุ่งกับผู้หญิงคนไหนอีก นอกจากที่มีอยู่ ซึ่งผมยืนยันว่าผมไม่มี และอีกข้อ ผมจะไม่พลาดมีลูกกับใคร คนที่ผมจะมีลูกด้วยคือคุณคนเดียวเท่านั้น”

ชลิตาเศร้าลงทันทีเพราะตัวเองที่มีปัญหา ทำกิฟต์หลายครั้งก็ไม่สำเร็จ อัสดมปลอบยังมีเวลาอีกนานตนรอได้ รอที่จะมีลูกชายกับเธอ ไม่ว่ากี่ปีตนก็จะรอ

ชลิตาคลายความเสียใจลง

ด้านรัชดามาถึงโรงพยาบาล เห็นจีน่าหลับอยู่บนเตียง สาทินีบอกว่าหมอเจาะเลือดไปตรวจว่าเป็นไข้หวัดสายพันธุ์ไหน จีน่าตื่นขึ้นมาเรียกหาพ่อ รัชดาเข้าไปกอดปลอบว่าเดี๋ยวก็หาย

“ป้านีขา จีน่าหิวน้ำค่ะ”

สาทินีรีบลุกไปหยิบน้ำมาป้อน รัชดามองอย่างสะท้อนใจ พอจีน่าหลับไปใหม่ เขาก็ถาม

“เมื่อไหร่พี่นีจะบอกลูกว่าพี่เป็นแม่ครับ เขามีแต่แม่เลี้ยงใจร้าย แต่นี่อะไร แม่แท้ๆใจร้ายกับลูกตัวเอง ไม่ให้ลูกเรียกว่าแม่”

“ทำไมแดนถึงชอบว่าพี่นักนะ”

“ก็ผมสงสารหลาน”

“แล้วไม่สงสารพี่บ้างเหรอ” รัชดาพยักหน้า “สงสารพี่ก็เลิกว่าพี่ซะที แดนชอบทำให้พี่เสียใจ ใช่ว่าพี่อยากเป็นเมียน้อยนะแดน แต่บางทีชีวิตมันก็ไม่มีทางเลือก”

สาทินีนึกถึงอดีตเมื่อ 6 ปีก่อน พ่อกับแม่ประสบอุบัติเหตุพร้อมกัน ก่อนจากไปแม่สั่งเสียให้ดูแลน้องแทนแม่ ระหว่างนั้นรัชดายังเรียนอยู่ต่างประเทศ ทำให้สาทินีต้องทำงานอย่างหนักเพื่อส่งเสียน้องจนจบ ช่วงความทุกข์นั้นอัสดมผ่านเข้ามาในชีวิต เขาเปิดร้านเบเกอรีให้เพราะเธอไม่ยอมรับเงินก้อน เธออ้างว่าเธอไม่ใช่เมียแต่งจึงไม่กล้าใช้เงินเขา อัสดมป้อนคำหวาน

“เมียแต่งหรือเมียไม่แต่ง มันก็ต่างกันแค่มีหรือไม่มีทะเบียนสมรส แต่ความรู้สึกผม ผมรักเท่ากัน นีไม่ต้องเอาเงินมาคืนผมนะจ๊ะ คุณต้องใช้หนี้ให้พ่อแม่ แล้วยังต้องส่งน้องเรียนอีก”

สาทินีเล่าถึงเหตุผลที่ยอมเป็นเมียน้อยให้รัชดาฟัง แต่รัชดายังแย้งว่าตอนนี้เขากลับมาแล้ว เป็นหลักให้พี่กับหลานได้ ที่ยอมไปทำงานกับอัสดมก็เพื่อชดใช้หนี้ สาทินียังมีข้อแย้ง