ระบำมาร

ระหว่างงานเลี้ยงยังดำเนินไป โสภาพาถวิกามาแนะนำให้อัสดมกับชลิตารู้จัก บอกว่าเป็นผู้ช่วยของตน ชลิตามองความเฉิ่มเชยของถวิกาแล้วไม่ติดใจอะไร แค่ถามว่าใครแนะนำมา โสภาเล่าว่า

ถวิกาช่วยตนไว้จากการถูกโจรวิ่งราวกระเป๋าริมถนน พอรู้ว่ากำลังหางานทำจึงชวนมา

เมื่ออัสดมกับชลิตาควงกันเดินไป ถวิกาก็ทำทีชื่นชมให้โสภาฟัง เลขาสาวใหญ่จึงเตือนเป็นนัยๆว่า

ทั้งสองใจดี คนที่ตั้งใจทำงานชลิตาจะมีรางวัลให้ แต่ถ้าคนที่ใช้อย่างอื่นทำงานจะได้รับโทษอย่างสาสม ถวิกาทำไม่เข้าใจ รู้แค่ว่าคุ้มที่ลงทุนจ้างเพื่อนมาเป็นโจรชิงกระเป๋าโสภา

“หมายความว่า ให้แลกเงินด้วยความสามารถในการทำงาน ไม่ใช่แลกด้วยอย่างอื่น ที่ผ่านมามีคนพยายามจะใช้เต้าไต่ จุดจบคืออะไรรู้ไหม...ถูกไล่ออกเก็บของแทบไม่ทัน เข้าใจหรือยัง...แต่เท่าที่เห็นเมื่อกี้ มันคงไม่เกิด ไม่งั้นฉันคงไม่เลือกเธอ” โสภาสาธยายและคิดว่ามั่นใจ

ถวิกายิ้มมุมปากไม่กระโตกกระตากใดๆ แต่พยายามเดินเข้าไปใกล้ๆอัสดมกับชลิตาเพื่อแอบฟังว่าทั้งสองคุยอะไรกัน แล้วเธอก็ได้ยิน

“แผนเซอร์ไพรส์ตาด้วยดอกไม้กับสร้อยเพชรนี่ ไอเดียใคร”

“แล้วแผนเซอร์ไพรส์ตาด้วยแหวนเพชรนี่ล่ะ ไอเดียใครคะ”

“นี่ตา คุณคิดเหรอว่าผมจะลืมวันครบรอบแต่งงานของเรา ผมแอบไปซื้อแหวนให้คุณตั้งแต่อาทิตย์ก่อน”

“ดีแล้วค่ะ ทั้งแหวนเพชรทั้งสร้อยเพชร นังพวกที่จ้องเลื่อยขาเตียงเราอยู่จะได้เห็นว่าขาเตียงยังแน่นหนาแข็งแรงเหมือนกับเพชร”

อัสดมให้ความมั่นใจว่าความรักของเรามั่นคงตลอดกาล ชลิตายิ้มปลื้มปริ่ม พลันสายตาเหลือบไปเห็นรัชดายืนดื่มเครื่องดื่มอยู่มุมหนึ่งก็ขุ่นมัวขึ้นมาทันที

“งานนี้มันงานส่วนตัว ผู้จัดการฝ่ายการตลาดมาทำไมคะ หรือว่า...ได้รับเชิญเป็นพิเศษ”

อัสดมมองไปยังรัชดา ถวิกามองตามสายตาอัสดมคอยเก็บข้อมูล อัสดมอ้างว่ามีงานต้องคุยกับรัชดา แล้วพยายามเอาใจชลิตาให้หายขุ่นมัวด้วยการขู่จะจูบโชว์ออกสื่อ หญิงสาวปรามอย่างเคืองๆแล้วฝืนยิ้มแย้มเดินเคียงคู่กันต่อไป

ระหว่างนั้นสาทินีโทร.หารัชดา “แดน พี่ดูไลฟ์สดงานอยู่ ดูเขามีความสุขกันจังเลยนะ”

“คุณอัสดมกับคุณชลิตาทำให้ผมเห็นสัจธรรมข้อนึงชัดขึ้นครับพี่นี...ภาพสวยหรูที่เราเห็น เบื้องหลังภาพอาจเน่าเฟะ อย่ายกย่องชื่นชมใครเพียงเพราะเห็นเขาดูดี คนดีจริงต้องดีทั้งเบื้องหน้าเบื้องหลัง”

อัสดมเดินเข้ามาได้ยินรัชดาคุยโทรศัพท์ว่าพูดถึงจีน่าไม่สบายต้องพาไปโรงพยาบาลแล้วเขาจะตามไป สาทินีฝากรัชดาอวยพรอัสดมให้มีความสุขมากๆ รัชดาจะให้คุยเอง เธอรีบวางสายทันที อัสดมถามว่าลูกสาวเป็นอะไร รัชดาเหน็บ

“ห่วงลูกก็ดีแล้วครับ แต่คุณอัสดมควรห่วงตัวเองด้วย ภรรยาคุณมองอยู่”

อัสดมมองไปเห็นชลิตาคุยกับแขกในงานแต่สายตาชำเลืองมาทางตน ด้วยความเป็นห่วงลูกก็ย้ำถามลูกไม่สบายเป็นอะไร รัชดาตอกกลับว่าเป็นลูกที่พ่อไม่ยอมบอกใครว่าเป็นลูก