ระบำมาร

“ฉันถามนายดีๆนะรัชดา จีน่าไม่สบายมากรึเปล่า ไปหาหมอหรือยัง”

“ถ้ายัง คุณจะออกจากงานไปตอนนี้แล้วพาจีน่าไปหาหมอไหมครับ”

อัสดมถอนใจงานนี้ชลิตาเตรียมมาเป็นเดือนตนไม่สามารถไปได้ รัชดาหัวเราะในคอเพราะชัดเจนว่าเขาเลือกใคร อัสดมโมโห

“รัชดา ฉันเห็นนายเป็นน้อง ช่วยเหลือนาย รับนายเข้ามาทำงาน นายไม่จำเป็นต้องนับถือฉันเป็นพี่ก็ได้ แต่นายไม่ควรยียวนกวนประสาทฉัน”

“ครับ คุณรับผมเข้าทำงาน แต่ผมก็ทุ่มเททำงานให้คุณ ให้คุ้มค่ากับเงินเดือนทุกบาททุกสตางค์ ส่วนที่ผมควรนับถือคุณไหม ผมนับถือคุณในฐานะเจ้านาย แต่ไม่นับถือคุณในฐานะพี่ ยิ่งในฐานะที่คุณเป็นพ่อของเด็กคนหนึ่ง คุณสมควรโดนประณาม” รัชดาพูดจบเดินไปทันที อัสดมหงุดหงิดไม่พอใจน้องเมียน้อยเอาเสียเลย แต่ต้องพยายามปั้นหน้ายิ้มแย้มกลับไปหาเมียหลวง...รัชดาเดินคุยโทรศัพท์ถามพี่สาวว่าถึงโรงพยาบาลหรือยัง ตนกำลังออกไป สาทินีอดถามไม่ได้ว่าอัสดมรู้ไหมว่าลูกป่วย และเขาจะมาหาลูกไหม รัชดาปัดไม่ต้องไปถามถึง

โสภาจ่ายค่าจ้างน้ำแดงแล้วกำชับให้ช่วยสร้างกระแสเจ้านายในทางบวก ออกอากาศภาพหวานๆให้มากๆ น้ำแดงรับคำเพราะเงินที่ได้รับสูงจนน่าพอใจ

ชลิตาเห็นสีหน้าสามีก็รู้ทันว่าโดนน้องเมียน้อยกวนประสาทเอา แล้วยุให้ไล่ออก แต่อัสดมกลับบอกว่ารัชดาเป็นคนเก่ง เป็นกำลังขับเคลื่อนสำคัญของบริษัท ชลิตาแขวะว่าเขาเห็นแก่คนอื่นมากกว่า อัสดมยืนยันว่าตนแยกแยะเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัว ถ้ารัชดาทำบริษัทเสียหายตนก็พร้อมจะไล่เขาออก ชลิตาท้าจะคอยดู แล้วหันไปเห็นถวิกา จึงใช้ให้ไปเอาไวน์มาเสิร์ฟ

ชลิตาทวงคำสัญญาจากอัสดมแล้วจะทำเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ อัสดมรับว่าจำได้ ขาดคำส้มซ่าในชุดกระโปรงสั้น เสื้อรัดติ้วดันทรง สวมวิกผมทอง แต่งหน้าจัดจ้านเดินเข้ามาในงาน รสลินเดินตามหลังยิ้มสะใจที่ถึงเวลาจะได้สนุก แล้วไปหลบอยู่มุมหนึ่ง ถวิกาถือถาดไวน์เข้ามาต้องชะงัก เมื่อส้มซ่าแกล้งเมาปลิ้นตะโกนเรียกอัสดม ประกาศว่าตนเป็นเมียคนหนึ่งของเขา โสภาตกใจรีบห้ามน้ำแดงถ่ายคลิป...ชลิตาอายเมื่อแขกเหรื่อเริ่มซุบซิบ

อัสดมงงเพราะไม่รู้จัก รสลินแอบถ่ายคลิปอยู่หลังเสา ถวิกาเห็นจึงเอาโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายเธออีกทอดหนึ่ง เสียงส้มซ่าโวยวายว่าอัสดมบอกจะเลิกกับเมียแกงจืดน้ำกร่อยมาอยู่กับตน...โสภาตาม รปภ.มาลากตัวส้มซ่า รสลินฉวยโอกาสวุ่นวายหลบออกไป ชลิตาโกรธจนแทบเป็นลมทรุดลง โสภามองหาถวิกาไม่เจอจึงโทร.เรียกคนขับรถมาพาชลิตาส่งบ้าน ด้านถวิกาตามดูรสลินกับส้มซ่า แต่พอโสภาโทร.เรียกจึงต้องละทิ้งกลับเข้าไปในงาน

ooooooo