ระบำมาร

ถวิกา กลางลำไพร หรือวาว เด็กสาวซึ่งมีอุปนิสัยรักความยุติธรรม ทำให้ดูเป็นคนหัวรั้น ดื้อดึง แต่คล่องแคล่ว หากตั้งใจจะทำอะไรแล้วไม่ว่าใครห้ามก็ไม่ฟัง เธอมีปมเกี่ยวกับเรื่องเมียน้อย เพราะแม่ตรอมใจตายที่พ่อพาเมียน้อยเข้ามาอยู่ในบ้าน

ถวิกามีพี่สาวชื่อสุวิกา หรือแวว เป็นคนเรียบร้อยเรียนดี พ่อแม่จึงรักมากกว่า แต่พอพ่อเอาเมียน้อยเข้าบ้านจึงออกจากบ้านไปทำงานอยู่กรุงเทพฯ ปล่อยให้ถวิกาทำงานอยู่ในไร่อ้อยลำไพรของเอนกผู้เป็นพ่อเพียงลำพัง เพราะรู้สึกว่าตัวเองหมดความสำคัญในบ้าน

วันหนึ่งสุวิกากลับมาอยู่บ้าน เธอมีอาการเศร้าสร้อยไม่พูดจากับใครเท่าไหร่ กลางดึกคืนหนึ่งฝนตกหนัก ชาวบ้านมาบอกถวิกาว่าเห็นสุวิกาเดินตากฝนอยู่บนสะพานข้ามแม่น้ำ ก็รีบบึ่งมอเตอร์ไซค์ออกไป ระหว่างจะขึ้นสะพานรถลื่นล้ม ถวิกาไม่สนใจอาการบาดเจ็บของตัวเอง วิ่งร้องเรียกพี่สาวแข่งกับเสียงฟ้าฝน สุวิกาปีนขึ้นไปยืนบนราวสะพานเห็นน้องก็ยิ่งร้องไห้หนัก

“วาว พี่ขอโทษ พี่อยู่แบบนี้ไม่ได้...”

เสียงชาวบ้านแถวนั้นช่วยกันร้องห้าม ถวิกาตะโกนลั่น “พี่แวว! อย่านะพี่แวว!...ไม่...”

สุวิกาตัดสินใจเด็ดเดี่ยวต้องจบชีวิตตัวเองให้ได้ เธอกระโดดลงแม่น้ำก่อนที่น้องสาวจะวิ่งมาถึง ถวิกากรีดร้องจะกระโดดตามลงไปแต่ชาวบ้านดึงรั้งไว้ เธอร้องไห้ใจแทบขาด...เวลาผ่านไปกู้ภัยงมศพสุวิกาขึ้นมาได้ ถวิกากอดศพพี่สาวร่ำไห้ เอนกกับจวงภรรยาน้อยมาถึง เอนกร้องไห้ไม่รู้ว่าทำไมลูกสาวถึงทำแบบนี้ จวงพูดด้วยความปากเสียเป็นนิสัย

“แววมันคงอยู่สู้หน้าชาวบ้านไม่ไหวอ่ะพี่ ไปไหนก็โดนนินทาว่าเป็นเมียน้อย น่าเวทนามันนะพี่” ถวิกาได้ยินอย่างนั้นก็แหวใส่

“เวทนาเหรอ! น้าจวงเวทนาพี่สาวฉันจริงก็คงไม่ประจานพี่สาวฉันไปทั่วหรอก พี่สาวฉันไม่ได้ตั้งใจเป็นเมียน้อยเขา พี่แววโดนผู้ชายหลอก! ไม่เหมือนน้าจวง น้าตั้งใจแย่งพ่อไปจากแม่ฉัน น้านั่นแหละสมควรฆ่าตัวตาย”

“น้าไม่ได้แย่งผัวใคร พ่อวาวมารักน้าเอง น้าถึงได้แต่งงานกับพ่อวาวยังไงล่ะ แต่กับแววมันไม่เหมือนกัน ผู้ชายเขาไม่ได้รักมัน เขาถึงได้เลือกเมียหลวง น้าว่าที่แววมันฆ่าตัวตายเนี่ย เพราะช้ำใจที่แย่งผัวเขาไม่ได้ด้วย”

“นี่พี่ฉันตายแล้วน้าก็ไม่หยุดอีกเหรอ! น้าจะให้ร้ายพี่ฉันไปถึงไหน พี่ฉันไม่เคยว่าน้าสักคำที่น้าทำให้แม่เราฆ่าตัวตาย!”

จวงสวนว่าแม่ถวิกากินยาตายเอง ถวิกาปรี๊ดโต้กลับว่าเพราะแม่ช้ำใจที่จวงเป็นชู้กับพ่อ เอนกสุดทนจึงเอ็ดปรามทั้งลูกและเมีย จวงยอมสงบปากสงบคำเพราะยังเกรงใจเอนกอยู่

ooooooo