ตอนที่ 14
6 ปีผ่านไป...
ปัทมาในชุดสาวออฟฟิศไม่เหลือเค้าเด็กสก๊อยให้เห็น กึ่งวิ่งกึ่งเดินลงมาจากห้องนอนจะรีบไปทำงาน จันทนีที่กำลังนั่งถอดไพ่อยู่ร้องทักไม่กินข้าวกินปลาก่อนหรือ
“ไม่อ่ะแม่ สายแล้ว”
“ก็หัดตื่นให้มันเช้าๆบ้างสิวะ” จันทนีอดบ่นไม่ได้ ปัทมาตะโกนบอกสวยว่าอย่าลืมเอายาให้แม่กินด้วย สวยรับคำ ถือถาดใส่ยากับน้ำดื่มมาให้จันทนีซึ่งมองเบื่อๆก่อนจะหยิบยามากิน...
ครั้นมาถึงบริษัทของอานนท์ ปัทมาโกยอ้าวจะไปห้องทำงาน อารามรีบร้อนไม่ทันดูทางเกือบชนกับคุณสา เธอขอโทษอีกฝ่ายที่เดินไม่ระวัง พลางชะเง้อมองไปทางห้องทำงานของอานนท์ คุณสารู้ทันแจ้งว่าเจ้านายมาแล้ว ปัทมาบ่นอุบซวยอีกแล้ว
“ก็คุณเลขาเล่นมาสายแทบจะทุกวันแบบนี้ไม่ซวยได้ไงล่ะคะ”
“ก็ใครจะไปคิดว่าคุณนนท์จะกลับมาวันนี้ แต่ปัทว่าปัทไปก่อนนะคะ เดี๋ยวช้าจะซวยหนักกว่านี้” พูดจบปัทมาวิ่งปรู๊ด คุณสามองตามยิ้มอย่างเอ็นดูให้กับความเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้นของเธอ ครู่ต่อมาปัทมาเปิดประตูพรวดเข้ามาในห้องทำงานเจ้านายโดยไม่เคาะประตูก่อน อานนท์ตำหนิเธอที่ไม่รู้จักเคาะประตูก่อนเข้าห้องคนอื่น แถมยังตำหนิเรื่องที่มาทำงานสายอีกด้วย ตอนเขาไม่อยู่คงสายทุกวันเลยใช่ไหม
“แหมก็ไม่ทุกวันหรอกค่ะ แต่แค่ไม่คิดว่าคุณนนท์จะกลับวันนี้นี่คะ”
“ผมจะอยู่หรือไม่อยู่ คุณก็ต้องเข้างานตามปกติ”
“ค่า...ว่าแต่ทำไมคุณหายไปไหนบ่อยๆ เอาจริงๆนะตั้งแต่พี่ปานไม่อยู่ คุณก็หายไปไม่มาทำงานทีละตั้งหลายวัน ฉันเรียนจบมาเป็นเลขาคุณ ฉันก็ควรจะต้องรู้ว่าคุณหายไปไหน แต่นี่ฉันไม่รู้อะไรเลยแล้วจะให้เป็นเลขาเพื่อ?” ปัทมาบ่นอย่างเซ็งๆ อานนท์ยิ้มกวนให้
“บางเรื่องมันก็ต้องเป็นเรื่องส่วนตัวของเจ้านาย”
“ค่าคุณเจ้านาย แต่คุณเจ้านายทำตัวลึกลับจนฉันอดคิดไม่ได้ว่าคุณจะแอบไปหาพี่ปานมา ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆมันก็น่าน้อยใจ ขนาดฉันกับแม่ยังไม่รู้เลยว่าพี่ปานอยู่ไหน ได้แต่โทร.คุยกัน แต่คุณเป็นคนนอกดันรู้”
“ผมจะไปรู้ได้ยังไง คุณก็พูดไปเรื่อย ไปๆๆ ชงกาแฟมาให้หน่อย” อานนท์แกล้งหงุดหงิดกลบเกลื่อนกลัวปัทมาจะรู้ว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาไปหาปานตะวัน
ooooooo
ปานตะวันกับรพีพรกลับเมืองไทยโดยไม่ได้บอกใคร ตั้งใจพาตะวันลูกที่เกิดกับปพลมาเยี่ยมจันทนีที่ป่วย เด็กน้อยลงจากรถเห็นคุณยายจันก็ยกมือไหว้สวัสดี จันทนีดีใจที่ได้เจอหลานชายตัวเป็นๆสักทีดึงตัวไปกอด
“อุ๊ยตายแล้ว จำยายได้ด้วย นี่แค่เห็นกันทางโทรศัพท์ยังจำได้ เด็กอะไรฉลาดจริงๆ ไปเข้าบ้านก่อน สวยๆ...นังสวยมาเอากระเป๋าคุณปานกับคุณพรไปเก็บหน่อย” จันทนีว่าแล้วจูงมือตะวันเข้าบ้าน...